Pięć w jednym cz. 7 i 8

Część 7

Sprawa rozwodowa pomiędzy Aleksandrą a Michałem odbyła się całkiem szybko i została orzeczona z winy żony. Bez problemów nie odbyła się jednak bo Duszyńska znajdywała powody, aby nie stawiać się na rozprawach i próbowała udowodnić, że i Michał miał kochanki i nie był idealnym mężem. Po pięciu miesiącach dostał jednak rozwód i zaczął nowe życie.  Majka tymczasem ciągle kursowała pomiędzy Warszawą i Krakowem, pracując w trzech miejscach jednocześnie. Dla F&D w portalu Co tam i w firmie Panorama Project.  Podkochiwała się też w Duszyńskim. Mieli podobne pasje, rozumieli się i lubili. Była też realistką i sądziła, że skoro są z dwóch innych światów, to nic poza pracą nie może ich łączyć. Przypadek miłości Uli i Marka zaś uważała za wyjątkowy.  Jemu samemu Majka podobała się również, ale ze względu na jej rozjazdy nigdy na dłużej sami nie byli i nie było okazji porozmawiać.  W dodatku był od niej starszy o dwanaście lat i uważał, że to już przekreśla szansę na związek z jej strony. Sprawę jeszcze bardziej skomplikował wypadek samochodowy byłej żony Michała, a którego doznała krótko po rozwodzie. Kobieta zawsze była pasjonatką szybkich samochodów i szybkiej jazdy i któregoś dnia rozbiła się o drzewo. Szybko okazało się też, że ma niedowład nóg i czeka ją życie na wózku. Po tym wydarzeniu część osób z ich otoczenia uważało, że Duszyński ma obowiązek zająć się niepełnosprawną byłą żoną. Sama też Aleksandra robiła szum wokół sprawy i bez skrupułów wykorzystywała swoje kalectwo i nagonkę na niego. On zaś zajmować się nią nie zamierzał. 

 

W życiu jej przyjaciółki Moniki również nastały zmiany. Nie były to jednak takie zmiany, o jakich marzyła. Jej plan w zajście w ciążę z Darkiem co prawda udał się, ale złapanie na nią Janka to już nie. Nagranie Michała było wystarczającym dowodem na to, aby nie udowodniła mu ojcostwa i aby raz na zawsze pozbyć się jej z życia Janickich. Z posadą kosmetyczki również musiała się pożegnać. Zwłaszcza Janek nie chciał jej oglądać i po tych wydarzeniach rzucił się w wir pracy i wyjeżdżał na sympozja i wykłady medyczne. Na dobre też zajął się projektem Łabędziem być.  Julia tymczasem ciągle tkwiła w fikcyjnym związku z jego bratem i dalej kochała się w skrycie i z wzajemnością w starszym z braci. Związek Julii i Maćka w końcu rozpadł się, bo Monika z zemsty za zwolnienie powiedziała seniorom Janickim o skłonnościach Maćka i udawanym narzeczeństwie. Pomimo tego Julka i Janek nie potrafili dogadać się co do swoich uczuć. Sprawę utrudniał jeszcze fakt, że Julia po aferze z narzeczeństwem wyjechała do Warszawy i zamieszkała z Majką. Pracę zaś znalazła w F&D i została sekretarką Uli w dziale reklamy i  marketingu.

U Eli Kowalik z uczuciami lepiej nie było, bo od czasu wspólnego wyjazdu z Tomkiem do Karpacza dużo razem pracowali i rozmawiali i z każdym kolejnym dniem i tygodniem miała coraz większy sentyment do niego. On pomimo tego, że odkrywał jej kolejne zalety, to na jakiś krok w stosunku do niej się nie zdecydował i traktował ją jak koleżankę z pracy. Taką też koleżeńską relację odczuwał ze strony Eli. Ona zaś nie była z tych kobiet, które pierwsze i nachalnie narzucają się facetom, żebrzą o spotkanie czy miłość. Dalej też poszukiwała chłopaka, z którym mogłaby pójść na ślub siostry, a który miał mieć miejsce za cztery miesięcy.  Tomek tymczasem rozstania z Sylwią nie żałował i cieszył się wolnością i życiem kawalerskim. Kobieta natomiast z dnia na dzień została bez mieszkania, środków do życia i pomieszkiwała u koleżanki. Jej kolejne związki zaś jeszcze dobrze się nie rozpoczęły, a już rozpadały po kilku spotkaniach i nocach. Perspektywę na lekcje u Pshemka również straciła. Mistrz bowiem po rozmowie z synem, który w swoim czasie był nią zainteresowany, znalazł sobie dziewczynę w swoim wieku i tym samym przestała zagrażać Wojtkowi. 

 

 

Najmniej skomplikowane życie uczuciowe miał Artur Sagowski, bo po rozstaniu z Konstancją z nikim się nie związał ani nie spotykał.  Za narzeczoną mocno też nie rozpaczał. Miał dobrze prosperującą firmę, rodzinę, przyjaciół i na nudę i brak towarzystwa nie narzekał. Chętnych kobiet obok niego i na zajęcie miejsca po Konstancji też nie brakowało. Choć on żadną zainteresowany nie był. Była narzeczona, natomiast od pięciu miesięcy wiodła szczęśliwe życie u boku Marcina i do luksusów Artura ją nie ciągnęło. Z nim samym zaś utrzymywała jak najlepsze kontakty i spotykali się przy różnych okazjach. Jedną z nich były zajęcia sportowe, które prowadził Marcin razem z siostrą a na które zarówno ona przychodziła, jak i Artur. Oboje Milewscy bowiem trenowali sztuki walki i chcieli nauczyć dzieci i młodzież jak mają bronić się przed szerzącą się agresją. Chcieli również zachęcić do uprawiania sportu. Nietrudno było też zauważyć, że cała czwórka w swoim towarzystwie czuła się świetnie i swobodnie. Artur i Monika ponadto okazję na spotkania mieli też u Dobrzańskich w domu, czy we firmie F&D, gdzie pracowała Monika, a Sagowski przychodził w odwiedziny do Uli i Marka.  Widywali się wystarczająco często, aby dostrzec w sobie niektóre cechy charakteru. Artur podziwiał Monikę za to, że sprawy materialne nie miały dla niej znaczenia, zawsze miała czas dla innych i była dla wszystkich miła. Ona w nim zaś ceniła to samo oraz to że pomimo pieniędzy nie był szpanerem ani snobem i potrafił dzielić się pieniędzmi z potrzebującymi.

***************************

Życie Uli i Marka przez te pół roku toczyło się spokojnie i w oczekiwaniu na syna Jędrzeja. Samą ciążę Ula znosiła bez komplikacji, służyła jej i promieniowała każdego dnia. Nie miała zachcianek, humorów, nie tyła. Tylko nadopiekuńczość ze strony Marka mąciła jej spokój. Marek bowiem zaopatrzył się w książki o ciąży i opiece nad dziećmi i próbował stosować wszystko to co wyczytał albo zobaczył w telewizji. Pamiętał o witaminach, dobrym odżywianiu się, uważał, aby się nie przemęczała i dużo odpoczywała. Zatrudnił nawet Julię, która miała zostać jej asystentką i pomagać w pracy. Argumenty Uli zaś, że ciąża to nie choroba i że jego nadopiekuńczość doprowadzi ją do nerwicy nie docierały do niego. Jego troska miała również plusy, bo chodził z nią na wizyty do lekarza, do szkoły rodzenia, masował stopy, przygotowywał kąpiele i rozmawiał czule z nienarodzonym jeszcze dzieckiem.   Umiał też pozytywnie zaskakiwać i robić niespodzianki. Przynosił śniadania i inne posiłki do łóżka, kupował kwiaty bez okazji, zabierał na długie spacery i weekendowe wyjazdy. Zwiedzili Pragę, Wrocław, Berlin, Kielce.  Jeździli również do swojego SPA.

 

Na początku września również wyjechali z Warszawy. Tym razem Marek zorganizował wypad na tydzień do Trójmiasta, aby Ula mogła pooddychać jodem. Na tę okazję wynajął apartament w Sopocie z widokiem na molo.

 

-Dziękuję, że mnie tu przywiozłeś Marek- rzekła, spoglądając przez okno na rozświetlone molo. — Tak tu pięknie.

-Tak myślałem, że ci się spodoba- odparł z zadowoleniem. —Wiedziałem już, gdy zamawiałem apartament i oglądałem foldery. A te budynki po lewej to SPA. Wykupiłem dla nas karnet na zabiegi. Bądź co bądź SPA zawsze dobrze nam wychodziło.

-Nawet bardzo dobrze- sprecyzowała. —Czuję, że będzie to niezapomniany wyjazd- mówiła, ciągle zapatrzona na główny pomost Sopotu. —Piękny widok, pokój, bardzo blisko do morza. Oprócz ładnej pogody nie jest nam nic więcej potrzebne. Tylko, jak ja ci się odwdzięczę za to wszystko? – zapytała, przenosząc wzrok na męża.

-Codziennie odwdzięczasz mi się tym, że jesteś obok mnie kochanie- szepnął do ucha, obejmując również ciążowy brzuszek. —Nic więcej nie potrzebuję.

-Nawet tego- odparła przewrotnie, sięgając do jego ust.

-Tego nigdy za wiele- stwierdził z łobuzerską miną, gdy Ula przerwała pocałunek. — A na razie proponuję ci kolację i pierwszy spacer- dodał.

-Chętnie- odparła. —Ja i Jędrzej jesteśmy strasznie głodni.

Po kolacji poszli na molo. Chodzili po pomoście przytuleni do siebie, delektując się ciepłym powietrzem, szumem morza, otaczającym ich pięknem, sobą nawzajem i rozmową. Tematów to rozmowy zaś nie brakowało, bo w najbliższym czasie czekało ich trochę uroczystości i wydarzeń. Był to ślub Wioli i Sebastiana, urodziny Anny Sagowskiej, finał projektu Łabędziem być i przede wszystkim narodziny ich dziecka. Dzień zakończyli natomiast kilkoma upojnymi chwilami w łóżku. Ze względu na ciążę Uli nie było to nic gwałtownego, ale i wystarczającego dla nich w danej chwili.

Dwa dni później w niedzielę rano Marek zaskoczył ją ponownie.

-Śniadanie do pokoju, kwiaty, jakieś puzderko- zagadnęła Ula, gdy po wyjściu z łazienki ujrzała przy łóżku elegancko nakryty stolik. —Z jakiej to okazji? – zapytała, choć powodów domyślała się.  

-Dzisiaj mija rok od premiery F&D Gusto i naszego związku kochanie- rzekł, podając jej mały bukiecik fiołków. —Jeszcze rano o tej porze rok temu byłem najnieszczęśliwszym facetem na świecie, a wieczorem spotkało mnie niewyobrażalne szczęście.

-To już rok- udała zdziwienie. —Czas naprawdę szybko leci.

-Nie mów mi tylko że zapomniałaś- rzucił z wyrzutem.

-Nie, nie zapomniałam- odparła, szukając czegoś zawzięcie w swoich rzeczach. —Takich dat się nie zapomina i mam coś dla ciebie. —O jest – dodała, podając mu swój prezent schowany w małej papierowej torebce. —Wszystkiego najlepszego z okazji naszej rocznicy.

- A to dla ciebie kochanie- rzekł Marek, podając swój prezent i cmokając w policzek.

Chwilę później po otwarciu prezentów oczom Uli ukazał się wisiorek z literką M w serduszku, a Markowi coś podobnego, bo łańcuszek na rękę z imieniem Ula.

 

-I jak tu nie wierzyć w telepatię Ula- zaśmiał się Marek.

-Dokładnie- odparła, zajmując się zmianą obecnego wisiorka na ten nowy. —Zawsze mieliśmy tę nić porozumienia, ale w ostatnich miesiącach pogłębiła się bardziej.

- W ogóle nasze życie zmieniło się mocno przez ten rok- stwierdził Marek, zakładając swój łańcuszek na rękę. —My jesteśmy razem, twój tato z Alicją, moja rodzina pozyskała nową rodzinę Sagowskich i mamy sporo nowych znajomych i kontraktów.

-Tak- przytaknęła. —I jeszcze masa przed nami takich chwil. A na razie smacznego Marek. Tyle pyszności nazamawiałeś, że szkoda byłoby zostawić coś na stoliku.

-Smacznego kochanie- odparł, osuwając jej krzesełko.

Reszta pobytu w Sopocie była równie spokojna i miła a do pracy wrócili z nowymi siłami. Dwa tygodnie później czekał ich też ślub Wioletty i Sebastiana, a w kolejnym tygodniu siedemdziesiąte piąte urodziny ciotki Krzysztofa, Anny Sagowskiej. Po nich Ula pomału rezygnowała z pracy i więcej czasu poświęcała na odpoczynek.

Miesiąc przed porodem zaś zaczęli przygotowania na pojawienie się nowego członka rodziny. W kąciku ich sypialni pojawiła się tapeta w misie, łóżeczko z baldachimem, komódka, przewijak i wygodny fotel dla Uli do karmienia maluszka. Całości dopełniały kaftaniki, śpioszki, butelki i inne niezbędne rzeczy dla dziecka.

Równocześnie z tymi przygotowaniami trwały przygotowania do finałowego koncertu Łabędziem być, a który zaplanowany był na parę dni przed rozwiązaniem Uli. Sama gala zgromadziła sporo osób i była zorganizowana z rozmachem. Była ekipa z telewizji i redaktorzy z gazet i portali Internetowych. Obok nich rodziny i znajomi Dobrzańskich oraz drugich z udziałowców przedsięwzięcia z Kliniki Piękna. Wśród gości byli więc Sagowscy, Monika Milewska, Majka, Michał Duszyński jako przyjaciel Janickich i projektant sceny, Julia oraz Ela z Tomkiem, którzy to połączyli pracę z przyjemnością. Sam projekt okazał się strzałem w dziesiątkę i zarówno Pshemko, jak i Janek Janicki odbierali zasłużone gratulacje.

Ula również wybrała się na galę, choć była na ostatnich nogach. Od rana czuła się jednak dobrze i nie widziała powodów, aby zostawać w domu.

-Zobacz Marek- zagadnęła w czasie małego bankietu. —W jednym kącie sali samotni i przystojni faceci a w drugim samotne i piękne dziewczyny. A tak nie powinno być. Ktoś powinien coś z tym zrobić i pokierować ich uczuciami.

- I tym ktosiem chcesz zostać ty- ni to stwierdził, ni zapytał. —Ula zaraz poród i proszę cię, nie zaprzątaj sobie głowy swatami.

-Szczęściu trzeba dopomóc Marek- argumentowała. —My jesteśmy szczęśliwy i chciałabym widzieć to szczęście w innych. To takie piękne być zakochanym, kochanym i szczęśliwym. 

-Owszem kochanie tylko nic na siłę. Jak są dla siebie przeznaczeni, to będą razem bez niczyjej pomocy. 

-My byliśmy i prawie się rozstaliśmy- wypaliła bez namysłu. — I dlatego chcę tak delikatnie nakreślić im pewne sprawy- dodała szybko.

-Delikatnie, czyli jak? - pytał ciągle nieprzekonany planami żony. —Przypadkowe spotkania, anonimowe wysyłanie kwiatów, czekoladek albo liścików miłosnych.

-To byłoby zbyt pretensjonalne Marek. To musi być coś bardziej spektakularnego i zamierzam zająć się tym do czasu porodu.

-Skoro chcesz- odparł, bo nie chciał się kłócić z żoną przed porodem. Drugi powód był taki, że mogło to odciągnąć ją od myśli o czekającym porodzie, a co ciągle zaprzątało jej myśli i były to czarne myśli.

Na swaty okazji nie miała, bo wkrótce po rozmowie zaczęła czuć mocniejsze ruchy dziecka i skurcze. Do porodu co prawda zostało jeszcze dziesięć dni, ale dla bezpieczeństwa Marek zwiózł ją do szpitala. Następnego dnia w południe swoje pojawienie na świecie z głośnym krzykiem oznajmił mały Dobrzański. Chłopiec był zdrowy i śliczny i chwilę później umyty i ubrany w kaftanik trafił w ramiona Uli i Marka.

 

Część 8

Klub 69 jak to w piątki tętnił życiem. Tego wieczoru pojawiła się tam też grupa znajomych, aby świętować cztery rzeczy. Pierwszym powodem do świętowania było zostanie przez Marka ojcem, drugim, że Sebastian wkrótce miał pójść w jego ślady, kolejnym sukces Łabędziem być, a ostatnim to że Artur postanowił wyprawić Michałowi imprezę rozwodową. Do nich dołączył jeszcze młodszy Janicki z Majką i Julią. Z pojawienia się dziewczyn zbytnio zadowoleni ci pierwsi nie byli, bo miał to być męski wieczór. Ale byli też wystarczająco dobrze wychowani, aby nie odczuły tego. Z mijającym czasem Marek i Seba byli nawet zadowoleni, że są, bo umiały trzymać z daleka od ich stolika inne kobiety. Do nich to właśnie co rusz zgadywała jakaś dawna ich znajoma z nadzieją na postawienie drinka albo dłuższe towarzystwo.

- Od roku wiedzą, że nie jestem zainteresowany, ale do ich małych móżdżków to nie dociera- mówił zirytowany Marek.

-Dokładnie mam to samo- stwierdził Olszański. —Ostatnio taka jedna zaczepiła mnie na ulicy, a ja nawet nie wiedziałem, jak ma imię.

-Następną zostawcie mi- odparła im Majka.  —Jeśli po dobroci nic do nich nie dociera, to trzeba inny sposób znaleźć.

-To prawda chłopaki. Siła perswazji to podstawa- dopowiedziała od siebie Julia.

-Tylko wszystkich nie odstraszajcie- wtrącił Maciek. —Troje z nas facetów jest tutaj stanu wolnego.

-A swoją drogą to niezłe trio z nas chłopaki- dodał Artur. —Zatwardziały kawaler, kawaler z odzysku i wdowiec. Jest w czym wybierać.

-Tu raczej nie znajdziecie nikogo na poważny związek- rzekł Marek. —Mało z którą można było porozmawiać w miarę ciekawie- dodał, czując również, że ktoś uwiesił się mu na szyi.

-Cześć- usłyszał wkrótce. —Widzę Marek, że na stare śmieci wracasz- kontynuowała jakaś brunetka. —Zatańczymy?

-Nie zatańczycie- odezwała się tak, jak obiecała Majka. —Nie podchodź, nie zaczepiaj, nie myśl, nie ruszaj. Czy to aż tak trudno zrozumieć, że Marek ma już inny styl życia, żonę i dziecko? - pytała dosadnie. — Nie jest do wzięcia ani do zabawy na jedną noc, ani na kupowanie drinków. Szukaj sobie innego faceta. I przekaż wszystko to swoim koleżankom, bo nie zamierzam się powtarzać. Zrozumiałaś, czy mam dać ci jeszcze na piśmie? - zapytała na koniec, ale dziewczyna już odchodziła.

- To się nazywa zbycie panienki- rzucił Michał. —Nawet się nie obróciła.

-Nie obraźcie się, ale gustu dobrego to nie mieliście- odezwał się Janek, patrząc za odchodzącą panienką. —Pomijając jej strój, to nie cierpię panienek żujących tak demonstracyjnie gumę.

-Nie będę zaprzeczał, że nie mieliśmy- odarł bez urazy Marek za siebie i Sebastiana.

-Może znajdziemy im Marek jakieś atrakcyjne trzydziestki- zagadnął nieoczekiwanie Sebastian.  —Szkoda, żeby tacy fajni faceci marnowali się w samotności.

-A znamy jakieś trzydziestolatki? -zapytał przyjaciela. —Bo mi się wydaje, że nie.

-Fakt nie znamy- odparł po chwili zastanowienia. —Same dwudziestoparolatki i nie w ich typach.

Po godzinie miłej zabawy żonkosie opuścili towarzystwo. Marek pojechał do Uli do szpitala, a Sebastian do domu i Wioletty. Kamil również krótko po nich wyszedł z klubu. Podobnie było z Majką i Michałem, którzy to przepadli gdzieś razem na dobre półgodziny. Wtedy też zaczęły się kłopoty reszty towarzystwa, a powodem był nachalny podpity chłopak, który to dostawiał się do Julii. Próbował stawiać drinki, zagadywać, zapraszać do tańca. Gdy jej słowne napomnienia i odmowy nie pomagały, to w obronie jej stanęła reszta osób. Kolejne wydarzenia zaś działy się szybko i wymykały spod kontroli.  Janek bowiem wdał się z nim w przepychanki, a co spowodowało pojawienie się ochroniarzy i w konsekwencji wyrzuceniem obu panów z klubu. Na dworze lepiej nie było, bo mężczyzna rzucił się z pięściami na Janickiego, a ten bezczynnie stać nie zamierzał i oddał cios. Służby porządkowe i pogotowie na miejscu pojawiły się szybko.

Dzień później Artur i Michał pojechali najpierw na komisariat złożyć zeznania a później do szpitala odwiedzić Janka, który trafił tam razem z drugim pobitym mężczyzną. Okazji na rozmowę z Janickim jednak nie mieli, bo na drugim końcu korytarza dojrzeli go w towarzystwie Julii. Stali przy oknie wpatrzeni w siebie, rozmawiając i śmiejąc się wesoło. Zajęci sobą nie zauważyli nawet, że ktoś się im przyglądał. Sagowski i Duszyński zaś wyszli ze szpitala, nie ujawniając swojej obecności.

 

-Okaże się jeszcze, że to pobicie Jankowi na dobre wyjdzie- rzekł Artur, gdy szli w stronę wyjścia. —Julka wpatrzona była w niego jak w obrazek.

-Oby- poparł przyjaciela w całej rozciągłości Michał. —Po związku z Moniką należy mu się coś od życia.

-Tak jak tobie po związku z Olą- wtrącił Sagowski. —To zdradzisz w końcu swojemu najlepszemu kumplowi, gdzie byłeś z Majką, jak was nie było- dopytywał. —Nie mów, tylko że cały czas tańczyliście gdzieś w kącie.

-Najpierw tańczyliśmy, a później było tak zwyczajnie- zaczął opowiadać Michał. —Majka chciała pooddychać świeżym powietrzem, to poszliśmy na spacer do parku. Chodziliśmy i rozmawialiśmy o wszystkim i jej wyjeździe do Florencji na konkurs fotograficzny.  Przy fontannie zaś trafiliśmy na sesję ślubną. A raczej na coś, co miało nią być, bo fotograf nie umiał dogadać się z państwem młodym i Majka zajęła się wszystkim. Gdybyś widział ją w akcji Artur. Sam profesjonalizm- mówił z podziwem. —Ten fotograf pracę nawet jej zaproponował.

-Czy to znaczy, że zacząłeś zauważać kobiety wokół siebie? – dopytywał dociekliwie Sagowski.

-Stwierdzam tylko fakt- wtrącił błaho.

- Za długo cię znam, żeby mnie zbyć- mówił, uśmiechając się do przyjaciela. —Majka spodobała ci się i nie zaprzeczaj.

-I, co z tego, że spodobała mi się, skoro Majka i ja to nie jest taka prosta sprawa.

-Bo? – zapytał krótko. —Ty jesteś wolny, a Majka z tego co wiem to również.

-Bo ja mam trzydzieści trzy lata a ona dwanaście mniej- wytłumaczył. —To jest powód. Nie chcę, żeby ktoś komentował nasz wiek. Nawet Sebastian chciał szukać nam trzydziestolatki, a nie dwudziestoparolatki.

-Lata świetle was dzielą- zakpił. —Niczym jak Borynę i Jagnę.  Mało czyta się albo słyszy o celebrytach ze znacznie większą różnicą wieku.

-A jak u ciebie te sprawy wyglądają -postanowił odbić pałeczkę.  —Monika to bardzo ładna dziewczyna.

-Monika to dziewczyna ratownika- odparł. —Spotyka się od niedawna z takim jednym ratownikiem medycznym. Poza tym jest moją koleżanką. Tylko koleżanką i lubię jak koleżankę. A do jakiegoś związku daleko mi.

Tymczasem Ula od trzech dni była szczęśliwą mamą i razem z Markiem odbierała gratulacje telefoniczne bądź osobiste. Do grona tych drugich osób należała Wioletta i Julia, które w jej sali pojawiły się niemal jednocześnie. Obie przyniosły również upominki dla małego. Wiolka Misia Szumisia, a Julka buciki.

 

- Jest śliczny- mówiła Olszańska, która przyszła na badania do szpitala. —I tak słodko śpi.

-Jak uśmiecha się to widać zaczątki dołeczków w policzkach- dodała od siebie młoda mama.

-Oby tylko charakter miał po mamie- stwierdziła Wiola.

Po wszystkich ochach i achach w drzwiach pojawiła się Julia, która przy okazji odwiedzin u Janka wpadła i na odział położniczy.

-A, co u Janka- zagadnęła Wiola, gdy kolejna partia zachwytu nad Jędrzejkiem już padła. —Lepiej się czuje?

-A co mu się stało? - zapytała ze zdziwieniem Ula. —Coś mnie ominęło, dziewczyny?

-Marek pewnie nie chciał cię martwić albo nie wie- zaczęła Wiola. —Wczoraj, gdy razem z Sebą wyszli z klubu, to do Julki przyczepił się taki jeden koleś i Janek pokazał mu, gdzie raki harcują i pobił się z nim. To, co u Janka? - zapytała Julkę.

-Wszystko dobrze. Ta rana cięta na szczęście była tylko powierzchowna i tylko łuk brwiowy musieli mu zeszyć. Jutro wyjdzie ze szpitala.

-To dobrze- odparła Olszańska.

-Zależy ci na nim, prawda- zagadnęła Ula.

-Jesteśmy tylko przyjaciółmi- mówiła, ale mało przekonująco.

-Ula i Marek też byli kiedyś przyjaciółmi- przypomniała klarownie Wiola. — I, co? Szasta pasta i syn im się urodził.

-Ale co ja mogę? – pytała bezradnie Chmielewska. — Mam powiedzieć mu. Janek zakochałam się w tobie. Wyśmieje mnie jeszcze.

-Ja kiedyś powiedziałam Markowi, że zakochałam się w nim i nie wyśmiał mnie. A miałam wtedy koszmarną grzywkę, okulary, aparat na zębach i daleka byłam od ideału urody.

-Nawet nie przypominaj mi tego widoku Ula- rzekła Wiola, otrząsając się na wspomnienia. —A ty Julka zawalcz o niego.  Ja musiałam posunąć się do małego podstępu, żeby Sebulek wrócił do mnie.  W miłości wszystkie chwyt dozwolone jak to mówią.

-Powinnaś teraz być przy nim- dodała i Ula, sięgając równocześnie po dzwoniący telefon. —To że tak dzielnie wstawił się za tobą, to coś znaczy. Z tego, co wiem zawsze był spokojny i pięściami spraw nie załatwiał.

-Myślicie, że naprawdę może być coś między nami? - pytała spoglądając na nich z nadzieją.

-Nie zawsze facet musi wyjść pierwszy z inicjatywą- stwierdziła Wiola. —A gdyby tak było, to połowy związków by nie było.  Trzymaj się nas szczęśliwych mężatek, a zaprowadzimy cię do ołtarza- dodała z optymizmem na koniec.

-Dokładnie- poparła Ula, uśmiechając się do ekranu swojego telefonu.

-Co tam masz- zainteresowała się Wiola.

-Sami zobaczcie- odparła, pokazując im swój telefon. —Są dwa zdjęcia.

- Ty to masz szczęście- westchnęła Wioletta. —Marek by ci nieba przychylił, a mój Sebuś jest czasami, jak ten Skrecz z Powieści Biblijnej.

 

 Artur tymczasem zastanawiał się, jak mógłby zbliżyć do siebie Michała i Majkę, bo czuł, że przyjaciel sam nic nie zrobi. Dziewczyny jednak dobrze nie znał i było mu głupio pytać o te sprawy. Jedyną zaś osobą, która znała Majkę i którą on znał była Ula, ale była tuż po porodzie i nie chciał jej zaprzątać głowy tymi sprawami. W odwiedziny do Uli, Marka i Jędrzeja przyszedł dopiero tydzień po wyjściu Uli ze szpitala.  Temat Majki zaś pojawił się sam i to już chwilę po przyjściu, i nie musiał myśleć jak go rozpocząć. Olkowicz bowiem zadzwoniła do Uli.

-Majka wygrała konkurs w kategorii dzieci, a trzecie miejsce miała za parę staruszków- oznajmiła gościowi, bo Marek akurat poszedł z małym do sypialni.

-Ma talent dziewczyna- odparł, szykując się na kontynuowanie rozmowy. —Nie wiesz przypadkiem czy Majka jest z kimś związana?– zagadnął niepewnie. —I przepraszam, że pytam.

-A jesteś zainteresowany? - odparła pytaniem.

-Nie ja- szybko zaprzeczył. —Michałowi spodobała się, ale nie jest pewny czy miałby jakieś szanse mu niej. Zapytać też nie zamierza, żeby później głupio się przy niej nie czuć. Prosił mnie, żeby cię spytać- skłamał na koniec.

- Nie jest zajęta. Jutro wraca, to pewnie wpadnie do mnie w najbliższym czasie, to porozmawiam z nią. Tak szczerze mówiąc Artur to i mi się wydaje, że mogłoby coś być między nimi.

U Dobrzańskich długo nie został, bo wiedział, że przy tak małym dziecku jest co robić. Dwa dni później zaś i tak jak przypuszczała Ula w odwiedziny przyszła Olkowicz.

-A jakieś możliwe towarzystwo miałaś? – zapytała Ula przy okazji opowiadań Majki o pobycie we Florencji.

-Jeśli pytasz, czy spotkałam jakiegoś interesującego faceta to nie. Nawet nie próbowałam szukać. Sami cudzoziemcy w sensie nie Polacy i z żadnym nie dało się sensownie porozmawiać. A w związku dogadywanie się to podstawa jak dla mnie.

-I dla mnie- poparła przyjaciółkę. —Mój związek z Markiem od tego zresztą się zaczął. Dopiero później zostaliśmy przyjaciółmi.  A ty, skoro twierdzisz, że dogadywanie jest tak ważne, to powinnaś zainteresować się Michałem. Sama mówiłaś niedawno, że tak dobrze rozmawia się wam.

- Bo tak jest Ula- przytaknęła.

-To w czym widzisz problem? – skłaniała delikatnie do zwierzeń.

-W tym, że Michał powinien to samo poczuć i że nie chcę narzucać się pierwsza. Może kiedyś coś będzie, ale nie teraz. W dodatku dwa miesiące temu rozwiódł się, a nie chciałabym być tematem, jakiś plotek.

-Kiedyś to on może być nieosiągalny- wymruczała. —Był u mnie Artur i powiedział mi, że Michałowi zależy na tobie – postanowiła nie owijać nic w bawełnę. —Boi się tylko, jak zareagujesz na to, że chciałby spróbować z tobą.

- Serio mówisz? -  pytała podejrzliwie.

-Bardzo serio i od ciebie zależy, co teraz zrobisz- mówiła przekonująco.  —Ja w każdym bądź razie na twoim miejscu porozmawiałabym z Michałem tak szczerze. A na razie zrobię ci zdjęcie z Jędrzejem- dodała, podając jej dziecko. —Niech ma pamiątkę z ciocią Majką.