(Nie)doskonały plan.

 

Zapowiedź nr 3

- I jak Wiolka udało się -spytała Aśka. Dobrzański przyjął cię do pracy?

-Chyba nie- odparła z żalem Kubasińska. Jestem za ładna i za cytata- dodała z ironią.

- A to łajdak-słyszałaś Ula zwróciła się do dziewczyny siedzącej po drugiej stronie stolika. Od razu patrzył się w jej biust.

- Nie on tylko ten jego przyjaciel Sebastian- sprostowała. Jest taki milutki- mówiła z rozmarzonym głosem. Blondyn z niebieskimi oczami. Jako dziecko musiał wyglądać jak cherubinek. A Marek to…

- Wiolka. Dobrzański i Sebastian to zło, które obiecaliśmy pomścić- przerwała jej Ula Cieplak. Tacy, co z pozoru wyglądają na porządnych są najgorsi. Co konkretnie mówili? Od początku do końca. Weszłaś i co dalej.

-Dałam im swoje CV, zadali kilka pytań i kazali czekać na telefon. Później, gdy wyszłam już to na chwilę przystanęłam na korytarzu a drzwi były uchylone i słyszałam ich rozmowę. Sebastian namawiał go żeby mnie przyjąć, ale Dobrzański mówił, że jeśli znowu przyjmie kogoś ładnego to Paulina głowę mu urwie i że potrzebuje kogoś kompetentnego, kto się zna na ekonomii i nie jest za ładny- mówiła jednym tchem.

-Na ekonomii powiadasz –stwierdziła Aśka i jej wzrok przeniósł się na Ulę.

-Ula ty pójdziesz- zadecydowała.

-Ja – zdziwiła się. Aśka nie mówisz tego poważnie. Nie nadaję się do tego. Ja jestem za lękliwa i za porządna.

-A mnie wysłałaś tam bez mrugnięcia oka-oburzyła się Kubasińska.

- Ula szukasz pracy i skończyłaś ekonomię i to z wyróżnieniem- tłumaczyła Aśka. To będzie twój najmocniejszy punkt.  Musimy cię tylko nieco zmienić.  Możesz okazać się jednak za ładna. Zmienisz okulary na jakieś nie twarzowe, inaczej się ubierzesz i założyć aparat na zęby. Jutro ci zrobię - mówiła tak jakby sprawa była przesądzona.

-Aparat- spytała sceptycznie.  Aśka chyba przesadzasz. Dopiero, co go zrzuciłam.

- Spokojnie. Na stałe cię nie zadrutuję. Ten będzie ruchomy i zakładać będziesz tylko do pracy. Dzwoń i umów się na rozmowę.

- A, co ja miałabym tam, oprócz tego, że miałabym tam pracować, miałabym robić -pytała trochę z bezsensem? Mam go uwieść? Brzyduli przecież nie uwiedzie-powiedziała z ironią.

-Ulka nie uwieść tylko masz go uzależnić od siebie i ma ci zaufać bezgranicznie-tłumaczyła jej. Będziesz przez jakiś czas idealną sekretarką, a jak już przyzwyczai się do ciebie, będzie ci ufać i trudno będzie mu się z tobą rozstać to wkroczymy wtedy do akcji.

-To znaczy, co-dopytywała się.

-Nie wiem, pomyślimy. Doprowadzimy do bankructwa albo udowodnimy, że źle zarządza firmą.

-A nie lepiej powiadomić policję-zagadnęła jeszcze Ula.

-I na policję przyjdzie czas. Najpierw musi pocierpieć tak jak cierpi Dorota. Zburzymy jego poukładane życie, tak jak zburzył je Dorocie. Samo więzienie byłoby za małą karą dla niego. 

- A co zrobimy jak mnie również nie przyjmie- zapytała logicznie Ula?

- Jak się nie uda to mam plan B. Zapoznamy się z nim w klubie. Wyczytałam w necie, że jest stałym bywalcem klubu 69. Pójdziemy tam we trzy i dopadniemy go.

 

            

 

 Dwa dni później Urszula Cieplak przekroczyła próg FD. Wyglądała całkiem inaczej niż podczas ostatniej rozmowy z koleżankami. U optyka wybrała niemodne okulary, Aśka zrobiła jej aparat na zęby, a Wiola, która hobbistycznie zajmowała się fryzjerstwem zajęła się jej włosami. Podwinęła końcówki i grzywkę. Całości miał dopełniać niegustowny strój. Tu jednak Ula była nieubłagana i nie chciała ubierać się jak własna babcia i paradować w nim przez cały dzień. Koleżanki poszły jej na małe ustępstwa, bo i tak już wiele poświęcała. Patrząc na końcowy efekt swojej pracy cała trójka musiała przyznać, że Ula wyglądała dziwacznie i mocno nieatrakcyjnie. Na rozmowę ubrała się jak na apel. W białą bluzkę i ciemną spódniczkę, a elegancki szpilki zamieniła na baletki. Jedynym dodatkiem była broszka w kształcie podkowy. Pierwsza reakcja Dobrzańskiego i Olszańskiego była szokująca. Zwłaszcza Sebastian patrzył na nią krytycznie.

-I z pani kwalifikacjami chcę pani zająć się sekretariatem- pytał Marek przeglądając jej CV? Stać panią na coś więcej.

-Od czegoś trzeba zacząć- zaczęła mówić uśmiechając się przy tym szeroko, na co oboje skrzywili się. Ula przesadziłaś –upomniała siebie w myślach.  Mam młodsze rodzeństwo i ojca po zawale, a mama zmarła sześć lat temu tuż po urodzeniu siostry. Potrzebuję tej pracy – mówiła głosem wzbudzającym litość.

-Rozumiem pani Urszulo- odrzekł Dobrzański. Skontaktujemy się jeszcze dzisiaj. Wstał, podał jej dłoń i uśmiechnął się po raz pierwszy. Widział go już prędzej na fotografii i była przygotowana na dołeczki i uśmiech, ale fotka odbierała mu połowę urody i na żywo był sto kroć piękniejszy.

-Będę oczekiwać z niecierpliwością- odparła i uścisnęła jego dłoń.

Dobrzański oddzwonił godzinę później z wiadomością, że została przyjęta. Była akurat z Aśką i Wiolettą na kawie i opowiadała o przebiegu rozmowy kwalifikacyjnej.

-Udało się-odpowiedziała. Mam wstawić się w poniedziałek rano.

-Świetnie- odparła Aśka. Zemstę za Dorotę czas zacząć.

-Słuchaj no Aśka- zaczęła nieśmiało Wiola, a ona nie powinna wiedzieć o tym.

-Powiemy jej w swoim czasie-odparła.  Gdy już całkiem dojdzie do siebie-dodała widząc ich pytające miny.

W poniedziałek rano punktualnie o ósmej Ula wstawiła się we firmie i rozpoczęła swój pierwszy dzień pracy.

-Dobrze, że już jesteś- powiedział na przywitanie Dobrzański. Może będziemy mówić sobie po imieniu- zaproponował. Marek-dodał i wyciągnął dłoń.

-Ula-odpowiedziała a usta Marka cmoknęły jej policzek. 

Zaskoczył ją ta bezpośredniość. Pewnie on ze wszystkimi tak postępuje skoro i mnie pocałował.

-To, jakie plany, oprócz wdrażania mnie w papiery, mamy na dzisiaj- spytała, aby odgonić myśli od pocałunku?

-Obawiam się, że zapoznawanie cię z biurem zajmie nam większość czasu przez najbliższe dni, a później to normalka. Umowy, obliczenia, zestawienia.

Ula była, jednak pojętna i wszystko ogarnęła w dwa dni i mogła zająć się poważniejszymi rzeczami. Kolejne dni mijały na udowadnianiu Markowi swoich kompetencji, lojalności i uczciwości. Już w pierwszej przeglądanej przez nią umowie dopatrzyła się niekorzystnych warunków współpracy, odkryła również nieuczciwość jednego z kontrahentów i doszukała się lepszego dostawcy materiałów. Znalazła również oszczędności w planowanym pokazie letnim, a co najważniejsze, znalazła sposób na pozbycie się starych i zawalających magazyny kolekcji. Namówiła Marka na założenie firmy i sprzedaż ich poprzez aukcje internetowe.  Umiała też zachować dyskrecję i kryła przed jego narzeczoną schadzki z jedną z modelek. Nie lubiła tej wyniosłej Włoszki, chociaż to pod jej naciskiem Marek zatrudnił ją. Ona, jednak o tym nie wiedziała. Przyszła akurat do kadr w poszukiwaniu swojego narzeczonego, gdy Ula wychodziła i kazała zatrudnić dziewczynę. Ta brzydula jak określiła ją w myślach przynajmniej z dala będzie trzymać się od mojego narzeczonego i na odwrót. Z czasem Marek był jej nawet wdzięczny, że nalegała, aby zatrudnić Ulę, bo to dzięki jej kompetencji ojciec docenił jego zasługi, jako prezesa. Od zawsze, bowiem rywalizował o przychylność ojca z Aleksem Febo współwłaścicielem F&D. Do tej pory to zawsze tym lepszym był Aleks i teraz jego radość była podwójna, bo wygrał konkurs na prezesa i że z pomocą Uli tak dobrze sobie radzi. Najwięcej jednak satysfakcji miał z powodu wyjazdu Aleksa na stałe do Włoch. Jeszcze przed ogłoszeniem wyników konkursu zadecydowali, że przegrany odejdzie z firmy. Oboje, choć w przyszłości mieli zostać szwagrami, od lat nie przepadali za sobą i tak bliska współpraca na linii prezes a dyrektor finansowy nie wchodziła w rachubę. Senior Dobrzański ich wzajemną niechęcią a zwłaszcza odejściem Aleksa nie był zadowolony, ale uszanował ich decyzję.

Wioli z pracą w F&D również poszczęściło się, bo recepcjonistka Ania złamała rękę i szukali kogoś na zastępstwo. Sebastian z miejsca postarała się o Kubasińską i w tydzień po Uli rozpoczęła pracę. Zarówno Ula jak i Aśka ucieszyły się. Ula, bo będzie mieć blisko siebie przyjaciółkę a Aśka stwierdziła, że we dwie lepiej poradzą sobie z Dobrzańskim.  Miały tylko udawać, że się nie znają. Między Sebastianem a Wiolą od razu zaczęło iskrzyć, choć Aśka nie była zadowolona z tego powodu. Ula dla odmiany nie mogła potępiać Wioli za związek z Sebastianem, bo sama nie była lepsza. Już po tygodniu zadurzyła się w Marku, chociaż wiedziała, że to podlec i wróg.

To, że Marek jest erotomanem i kobieciarzem wiedziała już prędzej, ale nie, że aż tak bardzo.  Do tej pory wiedziała tylko o tych oficjalnych kochankach, czyli o modelkach, aktorkach i innych celebrytkach. Znajome z pracy natomiast opowiedziały o tych mniej oficjalnych, czyli sekretarkach. Razem z Wiolą zaprzyjaźniły się z trzema dziewczynami. Alą, Elą i Izą. To właśnie one opowiadały im o Marku jego podbojach i firmowych plotkach. Według ich obliczeń od czasu jak Mareczek zaczął pracować na stałe we firmie miał ich już dwanaście a Ula była tą pechową trzynastą. Zmieniał je, co trzy cztery miesiące.  Rozkochał, zaciągnął do łóżka a później, gdy znudził się nimi albo Paulina jego narzeczona dowiadywała się o tym to zwalniał. Natomiast, jako prezes był taki sam jak ojciec. Dobry, uczciwy, dbał o pracowników i wszystkich traktował z szacunkiem. Został nim miesiąc temu po odejściu ojca i wygranym konkursie. Pracownicy F&D z ulgą odetchnęli, gdy okazało się, że to Marek wygrał i że Aleks tak jak obiecywał odszedł z firmy i wyjechał do Włoch.  W przeciwieństwie do Marka, Aleks z pracowników nic sobie nie robił był wyniosły, gburowaty, ponury i w dodatku ciągle knuł.  Jego siostra Paulina również nie cieszyła się sympatią, bo była zimną i zarozumiałą osobą. Całkiem inna niż jej narzeczony, który zawsze był uśmiechnięty, życzliwy, otwarty i nie miał mani wyższości. Już w dzieciństwie ich rodzicom zamarzyło się, aby w przyszłości wzięli ślub i przez wszystkie lata dążyli do tego.  W końcu parę miesięcy temu po sześciu latach bycia razem zaręczyli się, choć ich związek i tak wisiał na włosku a wszyscy naokoło wiedzieli, że Marek nie kocha narzeczonej i zaręczył się tylko, dlatego że rodzice nalegali. Ula podobnie jak inni pracownicy nie lubiła Pauliny. Kiedyś przypadkiem słyszała, że mówiła o niej brzydula i z tą większą przyjemnością miała ochotę utrzeć jej nosa i pozbyć ją tego na czym jej najbardziej zależy, czyli rozbić jej związek z Markiem.

Dwa tygodnie później Ula już na dobre wsiąkła w swoje obowiązki, życie firmy i wydawało się jej, że zna Marka i jego nawyki. To niemożliwe, żeby Marek mógłby potraktować kobietę w tak ohydny sposób jak Dorotę- myślała.  Wszyscy lubią go i szanują. Może i ma sporo za uszami, ale do czegoś takiego nie mógłby być zdolny. Nie jego metody postępowania. Jest flirciarzem, ale na tym koniec. A z tego, co mówią dziewczyny to połowa z tych panienek sama weszła mu do łóżka. Ma już taki urok, że żadna nie potrafi oprzeć się jego urodzie. Nie wygląda przecież na przestępcę, czy degenerata i nie zachowuje się tak. Trudno uwierzyć, żeby miał cokolwiek z tym wspólnego a tym bardziej, żeby prowadził ten proceder.  Dorota jednak mówiła, że to Marek. Sama słyszała, że ona dla prezesa to spóźniony prezent z okazji wygranego konkursu i z takim ciałem musi w łóżku być niesamowita. Czy można aż tak udawać i być aż takim dwulicowym człowiekiem?

Marek tymczasem z każdym kolejnym dniem był coraz bardziej przyzwyczajony do obecności Uli. Podziwiał jej inteligencją, ufał, uważał za przyjaciółkę i nawet w najśmielszych myślach nie przypuszczał, że Ula zatrudniła się tu w określonym celu. Tylko Sebastiana dziwiło te oddanie Uli, ale uważał, że Cieplakówna podobnie jak inne sekretarki zakochała się w nim. Marek jednak w te niedorzeczności nie wierzył.  Uli z Dobrzańskim również pracowało się dobrze, chociaż zrzucał na nią większość obowiązków. Gdyby nie Dorota to między nami mogłoby być całkiem przyjemnie- myślała. Mamy podobne zainteresowania, rozumiemy się bez słów, bawią nas te same rzeczy.

W trzy tygodnie po zatrudnieniu w F&D plan Aśki na uzależnienie Marka od Uli stał się faktem.  Było po szesnastej i większość pracowników wyszła już do domu. Oni jednak kończyli pracę nad jednym z zestawień.

- Czy ja ci już mówiłem, że jesteś najlepszą sekretarką, jaką kiedykolwiek miałem-zagadnął? A maiłem ich jak wiesz kilkanaście- zażartował. Z żadną z nich tak dobrze mi się nie pracowało. Jak ja kiedyś mogłem pracować bez ciebie-zapytał sam siebie trochę ironicznie?

-Staram się jak mogę- odpowiedziała uśmiechając się nieśmiało. I to ja jestem wdzięczna tobie, że dałeś mi szansę pracować tu. Z moją urodą trudno było mi coś znaleźć- dodała.

-Bo nie wierzysz w siebie –rzekł obejmując ją. Powiem ci jak mawia Pshemko. Nie ma brzydkich kobiet, są tylko niezadbane albo, jak kto woli, które nie wiedzą, że są ładne.  Masz bardzo ładny i szczery uśmiech. Już rano zauważyłem to.  Oczy też masz ładne- dodał.

  Ula na komplementy Marka, jego bliskość i na to, że patrzył jej w oczy długo za długo zrumieniła się. Miała już chłopaka i to nawet dwóch, ale żaden z nich nie działał na nią tak jak Marek.

- Zawstydzasz mnie-rzekła cicho i nieśmiało.

-Ula tylko nie obraź się- zaczął niepewnie. Ale powinnaś zmienić okulary. Te są zdecydowanie niemodne i nie twarzowe. Chodź idziemy do optyka-zadecydował chwilę później i po niezręcznej ciszy.

-Nie trzeba Marek- protestowała. Kupię sobie po wypłacie-dodała wymijająco.

-Ula nie marudź. Ty zrobiłaś dla mnie tyle dobrego, że czas odwzajemnić się- odparł i niemal siłą wyciągnął z sekretariatu.

Pół godziny później na nosie Uli widniały całkiem nowe, modne, niebotycznie drogie i zdecydowanie ładniejsze okulary niż te, które miała w domu.  Marek zafundował jej również szkła kontaktowe. Wieczorem opowiedziała koleżankom o tym, że rano całkiem przypadkowo zapomniała założyć aparat a Marek powiedział jej te komplementy i kupił nowe okulary.

- Ha- parsknęła Wiolka na wieści Uli. Widać, że żadnej nie przepuści.

- Ulka a z tym uwiedzeniem to nie był głupi pomysł-zagadnęła tymczasem Aśka.

-Co to to nie- oburzyła się Ula. Nie mam zamiaru romansować z nim.

-Tylko kilka spotkań, może pocałunków. Do łóżka nie będziesz musiała z nim iść.

-No mam nadzieję-odparła nieco wzburzona.

-Musisz tylko zmienić fryzurę- zadecydowała Aśka. Zaczniesz zaczesywać grzywkę na bok i ubierać się bardziej elegancko, ale stopniowo. A później, gdy będziesz już pięknieć to sam zainteresuje się tobą.

Parę tygodni temu ich przyjaciółka Dorota w klubu Kaliber poznała Damiana Bierskiego fotografa F&D. Rudowłosa piękność z zielonymi oczami od razu wpadła mu w oko, bo szukał kogoś z taką urodą. Postawił dziewczynie drinka i zaproponował próbne zdjęcia do katalogu firmy. Renata znała tę markę odzieżową i nie widziała w tym nic niepokojącego, choć Asia przestrzegała ją, aby uważała. Nie posłuchała jej jednak i poszła na umówione spotkanie. W niedługim czasie Damian zadzwonił i powiadomił, że wygrała casting.  Wkrótce dostała umowę z podpisem samego prezesa Marka Dobrzańskiego i miała zacząć pracę, jako fotomodelka. Parę dni później okazało się, że nie tylko o taką pracę fotomodelki chodziło, a Damian przepadł i nikt o kimś takim we firmie nie słyszał.

Dodaję, chociaż do końca nie jestem zadowolona, ale czasu na dopieszczenie nie mam, bo jutro rano wyjeżdżam z rodziną na przedświąteczne odwiedziny do babci. Powrót dopiero późno w niedzielę a chciałam, żeby coś było przed wyjazdem.