Piękna i nieporadna cz. 6

Dziwne zachowanie oboje Febo i Adama mocno zaniepokoiło Marka. Zwłaszcza to, co robiła Paulina. Po podarowaniu kosmetyków Wioli i karnetu do gabinetu masażu Uli teraz wpadła na pomysł, aby zaprosić Ulę do teatru. Na spektakl mieli pójść we czwórkę. Ona z Markiem oraz Ula i Aleks. Po nim mieli pójść kolację. Ze swoimi planami podzieliła się z Markiem. 

-Paula, jak ty wyobrażasz sobie to wyjście -hamował jej plany? — Nie znacie się w ogóle. Trochę dziwnie będzie wyglądało zaproszenie jej.

-Premiera jest dopiero za dwa tygodnie, mam, więc czas. A Aleks od czasu zerwania z Julią z nikim się nie spotykał.

-No i?

-Ula zrobiła na nim dobre wrażenie.

- Nie możesz układać Uli życia. Może ma chłopaka?

- Nie ma. Kiedy rozmawialiśmy z Krüger wyszło z rozmowy. Mogą być tak szczęśliwi jak my.

My szczęśliwi?  Od kiedy?

-To nie jest dobry pomysł.

-Dlaczego?

-Nie pasuje do nas. To znaczy do ciebie i Aleksa. Zawsze patrzyliście na status społeczny.

-Kochanie czas na zmiany.

Prawda była taka, że Paulina liczyła, że skoro zainteresuje Ulę swoim bratem, ta nie zainteresuje się Markiem. Marek również nie będzie próbował podrywać dziewczyny przyszłego szwagra i przyrodniego brata.

Paulina zaczęła działać już dwa dni później, gdy Ula potrzebowała kontaktu z kimś z mediów. Wtedy z pomocą przyszła Febo i umówiła siebie, Ulę i Marzenę Golicką główną redaktor portalu Internetowego TIP -TOP. Twój Internetowy Portal na topie cieszył się największą popularnością wśród podobnych portali. Rozmowa się udała i współpraca była całkiem realna. Zwłaszcza że i Marek popierał projekt, aby na stałe zawitać w podobnym portalu. Po spotkaniu z Golicką Ula najchętniej wróciłaby do firmy, ale Paulina poprosiła ją, aby poszła z nią na zakupy. Dla siebie chciała kupić jakąś białą bluzkę odpowiednią na pójście na imieniny do Heleny. Ula jednak pomocna miała być w wyborze prezentu dla Dobrzańskiej.  Zbliżały się jej imieniny i Paulina chciała podarować jej jakiś mały, ale miły drobiazg. Na kupowaniu tańszych rzeczy się nie znała i nawet nie wiedziała, gdzie ich szukać.  Sama solenizantka nie chciała nic drogiego, bo bardziej liczyła się dla niej pamięć. Ula problemu z kupnem nie miała i wybrała dla niej koszyk wiklinowy na różne drobiazgi. 

-Załatwione Marek -rzekła Ula, Makowi po powrocie. — TIP-TOP będzie nas reklamować.

-To dobrze. Długo was nie było.

-Wiem. Byliśmy jeszcze w galerii na zakupach. Ale nie był to mój pomysł i ja nic nie kupował.  Paulina nalegała. Potrzebowała stroju na wyjście na imieniny do twojej mamy i prezentu dla niej. Ja nie chciałam odmówić, bo głupio by to wyglądało. W końcu załatwiła mi tę Golicką.

-Nie musisz się tłumaczyć Ula. Tylko uważaj na Paulinę. Wiem, że to moja narzeczona, ale i wiem, co mówię. Nic za darmo u niej.

Paulina nie tylko nad Ulą pracowała, ale i nad Wiolettą. Po podarowaniu jej kilku próbek kosmetyków dała jej swoją elegancką bluzkę.  Wytłumaczyła się tym, że na nią jest za mała i jest odpowiednia do sekretariatu. Do osiągnięcia celu potrzebowała jednak coś znacznie większego niż prezenty. Tym miała być wdzięczność za wyciągnięcie z kłopotów. Musiała tylko wymyślić jakąś dobrą intrygę.

 

Adam tymczasem w czasie spotkania z Wiolettą zaoferował swoją pomoc w zamontowaniu dodatkowych półek w jej mieszkaniu i zawieszeniu nowych żyrandoli. Na majsterkowicza nie wyglądał, ale zapewnił, że umie obsługiwać wiertarkę i zna się na prądzie. 

 

-Po wyprowadzce ojca ja zajmowałem się wszystkimi naprawami -zapewniał. — Wszystko do dzisiaj wisi. Ze mną nie jest tak, że tylko na ekonomii się znam, a do reszty mam dwie lewe ręce. Wychowałem się na wsi, a tam chłopacy od małości umieją obsługiwać narzędzia.

-Z choinki mi spadłeś. Ulka ma się niedługo wprowadzić, a w jej pokoju sama żarówka przy suficie, a i półek mało.

-Spoko -mówił, chcąc być wyluzowanym. — Damy radę przygotować jej pokój. 

 

Z takiego obrotu sprawy był nawet zadowolony Aleks.

 -Bardzo dobrze Adam -chwalił go. — Pomocna dłoń mężczyzny jest zawsze mile widziana u samotnej kobiety. Co poza tym?  Dowiedziałeś się czegoś?

-Lubi komedie romantyczne, telenowele, storczyki i ciastka na bazie owoców. W przeciwieństwie do mnie. Ja tylko filmy akcji lubię, kaktusy i ciastka czekoladowe.

-Adam nie o to pytam -przerwał gwałtownie. — Miałeś dowiedzieć się coś o firmie, a nie jakieś pierdoły.

-To nie wyjdzie Aleks. Ja o pracy, a ona o serialu meksykańskim. Nie jestem romantykiem.

-To ja ci pomogę. Podeślę jej storczyka skoro je lubi.

 

Marek również był ciekawy, jak było na randce z Adamem. Pytać wprost głupio było, więc nadmienił pytanie, gdy przyszła do niego na chwilę z dokumentami do podpisu.

-Bardzo zmęczona po randce z Adamem? Albo może znudzona?

-Ani jedno, ani drugie. Przed ósmą byłam już w mieszkaniu. Jutro znowu mamy się spotkać.

-To musiało być nie tak źle, skoro planujesz drugie spotkanie.

-Nie o to chodzi. Obiecał mi zawiesić półki, obrazki i żyrandol.

-Adam i wiertarka, młotek, gwoździe? Ciekawy widok.

-Zobaczymy, co wyjdzie z jego napraw i wyjść.

 

Kolejne dni jeszcze bardziej przekonały Marka, że musi kontrolować posunięcia Febo i Aleksa. Paulina już nie tylko ucinała sobie pogawędki przy kawie z Ulą, ale i Wiolettą. Obie zastał w pokoju socjalnym rozmawiające o facetach. Nie wiedział tylko, że Febo zauważyła w ręku Wioletty książkę poradnik „Jak zdobyć serce mężczyzny” i korzystając z okazji,  rozpoczęła rozmowę. Zanim Marek wszedł po swoją kawę, przystanął chwilę przy drzwiach.

-Adam nie jest tak przystojny jak Marek powiedzmy, ale śmiało można się, z nim związać i mieć dzieci. Nie jest typem imprezowicza, który ugania się na dziewuchami. To najlepszy materiał na męża. Nie będzie cię zdradzał. Łatwo można owinąć sobie go wokół palca.

-Ale najważniejsze powinno być to, co się do siebie czuje. 

-Najważniejsze jest mieć stabilną przyszłość moja droga i nie martwić się, że ci zabraknie pieniędzy na coś.

-Co za widok -zagadnął do nich Marek.  — Wy dwie razem. O czym rozmawiacie?

-Tłumaczę Wioletcie, na czym polega życie kochanie. Nie zapomnij pójść po kwiaty dla twojej mamy.  Zamówiłam na moje nazwisko w tej kwiaciarni naprzeciwko poczty.

Wizyta w kwiaciarni okazała się być zaskakująca i szczęśliwa. Kiedy podał, bowiem nazwisko Febo pani z kwiaciarni spytała, czy odbiera wszystkie trzy zamówienia i czy rezygnuje z poczty kwiatowej. Trochę zamieszania było, ale udało się wyjaśnić, że zamawiającym była Paulina Febo i Aleks Febo. Kiedy płacił za swoje kwiaty, pojawił się kurier i słyszał, jak kwiaciarka przekazuje mu adres firmy i podaje imię i nazwisko jego sekretarki wraz ze storczykiem. Do firmy wrócił niemal równo z posłańcem.

-Dla mnie -pytała z zaskoczeniem Wioletta. — Od kogo?

- Nie wiem. Może jest bilecik. Do widzenia państwu -odparł krótko posłaniec i wyszedł.

-Niespodzianka. Niech ten kwiat umila Ci pracę i nie pozwoli zapomnieć o mnie.  Adam -przeczytała po cichu bilecik.

-Adam taki romantyk -ni zapytał, ni stwierdził.  

-Tak. Mówiłam mu, że lubię te kwiaty.

 

- Seba, relacje Febo i Adam z Ulą i Wiolą stają się coraz bardziej niebezpieczne  -oznajmił Marek chwilę później, wpadając do jego biura. —Aleks macza palce w randkach Wioli i Adama. —  Teraz to wiem. Byłem po kwiaty dla mamy i kwiaciarka się wygadała. Paulina zamówiła kwiaty dla mamy na swoje nazwisko, a kwiaciarka spytała mnie, czy wszystkie trzy zamówienia odbieram. Dopiero w rozmowie wyszło, że Paula zamówiła jeden bukiet, a Aleks drugi dla mojej mamy i storczyka dla Wioletty. Wiola ma go  już na biurku. Powiedziała mi, że to od Adama. To Aleksowi bardziej zależy, a nie Adamowi. Rozumiesz?

-Powiedzmy, że ogarniam sytuację.

-Dzisiaj nie mam na to głowy, bo imieniny mamy, ale wymyślę, jak odciągnąć Wiolę od Adama, Pauli i Aleksa.

 

Kiedy następnego dnia zobaczył, w co ubrana jest Wiola, postanowił działać. W nocy trochę myślał i znalazł sposób na rozwiązanie problemów.

-Paulina się rozkręca -rzekł z samego rana przyjacielowi. —Ta bluzeczka, co ma na sobie Wiola, jeszcze niedawno temu miała Paulina.

-No i -pytał Sebastian.

-Mogła oddać Wioli. Najpierw kosmetyki, rady, a teraz bluzka. Ewidentnie chce wkupić się w łaski Wioletty, manipulować i chcieć się zaprzyjaźnić.

-Fakt Wiola w takich sprawach nie jest za bystra.

-I dlatego my całą trójkę przechytrzymy i zaczniesz podbijać do Wioletty. Ja zajmę się Ulą.

-Jak podbijać do Wioletty? Zwariowałeś -oburzał się. — I dlaczego ja mam się zająć Wiolettą a ty Ulą. Jak już,  wolałbym na odwrót. To niesprawiedliwe.

-Bo wolisz blondynki z dużym biustem, a Wiola raczej ma wszystko na swoim miejscu.

-Z Adamem się przecież spotyka.

-Bo Aleks tak chce. A skoro on, dlatego między innymi musisz być jego konkurencją.  Wiola w ciebie jest wpatrzona, a Adam to nic poważnego. Słyszałem, jak mówiła Uli, że nie czuje fizyki między nimi.

-Ja też nie czuję chemii do niej.

-Chcesz, aby Aleks siedział na moim miejscu?

-Nie, ale są chyba inne sposoby.

-Ten jest najprostszy. Ja i tak mam gorzej, bo nie mogę wdać się w romans z Ulą i muszę stać blisko zarówno Uli jak i Pauliny. Wiedzieć, co robią i tak dalej. I nie pozwolić na związek Uli i Aleksa.