Kuzynka - mini

-Seba potrzebuję dobrej sekretarki ekonomistki. Na wczoraj. Daj ogłoszenie do prasy i zorganizuj rozmowy kwalifikacyjne jeszcze w tym tygodniu- poinformował Marek swojego najlepszego przyjaciela i jednocześnie kadrowego w F&D. —Tato właśnie oznajmił mi i Aleksowi, że postanowił odejść z firmy i rozpisał konkurs na prezesa. Obaj mamy napisać prezentację na rozwój firmy. Później poddana będzie analizie i pod głosowanie zarządu. Mam tylko trzy tygodnie na wszystko

-Chyba będę mógł ci pomóc bez ogłoszenia- odrzekł po chwili zastanowienia.—Moja kuzynka szuka pracy.

-Niby która? - zakpił. —Jeśli się dobrze orientuję, to Malwina jest pielęgniarką, Monika ma butki, Natalia kończy biologię, a Sylwia zdaje dopiero maturę. Z ekonomią nie mają nic wspólnego.

-Kuzynka w drugim pokoleniu- wyjaśnił. —Moja babcia i jej dziadek byli rodzeństwem. Ula skończyła właśnie SGH na dwóch kierunkach z wyróżnieniem i ma jakiś tam certyfikat z języków. Dwa tygodnie temu na pogrzebie mojej babci rozmawiałem z jej ojcem i wiem, że szuka pracy. Poprosił mnie nawet o protekcję. Nie przelewa się im Marek. Żyją z renty wujka Józka, jakichś rent po cioci, a oprócz Uli w domu jest jeszcze nastoletni brat i około siedmioletnia siostra.

-To nie jest ta rodzina z Rysiowa czy Lisowa? – pytał, zbierając myśli. — Jak byliśmy jeszcze na studiach, to mówiłeś coś o śmierci ciotki przy porodzie.

-Dokładnie oni. Tylko jest jeden szkopuł Marek. Ula jest nieatrakcyjna. Delikatnie mówiąc nieatrakcyjna. Sam zobacz. Mam, gdzieś jej stare zdjęcie.

-Fakt- mówił z niesmakiem. —Potrzebuję jednak kogoś kompetentnego, a nie ładnego. Nie chcę też drażnić Pauli przed zarządem. Dzwoń do niej.

Telefon od Sebastiana zadziwił Ulę. Jeszcze bardziej zadziwiona była, gdy powiedział jej, w jakiej sprawie dzwoni. Firmę oczywiście znała i sporo wiedziała o prezesie, bo ze względu na kuzyna czytywała czasami artykuły o firmie i bujnym życiu juniora Dobrzańskiego.

Dwa dni później Ula pojawiła się przed budynkiem F&D i z niepokojem spoglądała na sam szczyt. Według słów Sebastiana miała zameldować się tylko u ochroniarza i od razu przyjść do niego. Zanim jednak dotarła do kadr, to natknęła się kuzyna na korytarzu. Szedł z kimś parę metrów przed nią i rozmawiał.

-Nie wiem Seba czy to dobry pomysł. Mamy oszczędzać a każesz mi zatrudnić dwie sekretarki- mówił bez przekonania Marek. 

-Sekretarkę i asystentkę- sprecyzował Sebastian. —Tłumaczyłem ci już. Wiolka jest idealna. Ma wszystko na swoim miejscu.

-Czyli cycki i nogi do szyi- stwierdził ironicznie Marek.

-Sebuś- usłyszeli za plecami i oboje jak na komendę obrócili się i spojrzeli na nią z miną zachwytu.

W tej samej chwili Ula poczuła, że na widok kolegi Sebastiana w jej serce trafia strzała amora. Bez trudu rozpoznała w nim też Marka Dobrzańskiego, jej ewentualnego szefa.

-Przepraszam, my się znamy? - zapytał kadrowy. —Nie przypominam sobie. Musiałem chyba za dużo wypić ostatnio w klubie. Pamiętam tylko Wiolettę. Chyba że jesteś jej koleżanką Gośką. Ale mówiłem Wioli, że mamy zapotrzebowanie na jeden wakat.

-Seba nie strugaj wariata. To ja Ula- mówiła, nie mogąc oderwać oczu od Marka. Podobnie było z Markiem, bo kobieta, która zawołała przyjaciela, wyglądała jak marzenie. Brunetka, z pięknym uśmiechem, błękitnymi oczami, idealną figurą i ustami stworzonymi do całowania. Widział już nawet ją w swoim, czyli hotelowym łóżku, a  postanowienia, że do czasu zarządu będzie żył porządnie i nie będzie dawał Paulinie powodów do awantur, poszły w niepamięć.

-Ula?  Ostatni raz jak widzieliśmy się, to byłaś inna.

-Bo to było dwa lata temu na urodzinach twojej babci. Ale to dobrze, że mnie nie poznałeś. Mówi się, że jak ktoś kogoś nie poznaje, to będzie bogaty- mówiła do kuzyna, ale patrząc głównie na Marka.  

-Całkiem możliwe Ula. Tu dużo się zarabia.

-Może w końcu przedstawisz nas –wtrącił Marek.

-Ula to jest właśnie Marek, Marek moja kuzynka Ula- mówił, gdy podawali sobie dłonie na przywitanie. —A skąd u ciebie taka zmiana?

-Miesiąc temu zgłosiłam się do konkursu Metamorfoza z Jakubem i oto jestem inna.

-I to jak inna. Wejście masz z przytupem- kontynuował Olszański.

-Pierwsze wrażenie najważniejsze jak to mówią- odparła, obdarzając ich pięknym uśmiechem.

Półgodziny później Ula siedziała już w sekretariacie Marka i pod okiem szefa przeglądała dokumenty. W biurze pojawił się również Sebastian z umową dla niej i drugą dziewczyną Violettą Kubasińską, przez V i dwa T, jak powiedziała przedstawiając  się im. Tak więc przez kolejne dwie godziny Marek miał dwie uczennice. Z tym że Ula znała się na wszystkim i wszystko pojmowała w mig, a Wioletta była daleka od przyswojenia obowiązków sekretarki. Pomimo to chciał dać jej szansę i zatrzymać na okres próbny. Zwłaszcza że pracy w najbliższych trzech tygodniach miało być sporo.  

 W południe w firmie pojawiła się Paulina Febo narzeczona szefa. Do sekretariatu weszła z impetem i pewnie tak samo szybko wparowałaby do gabinetu narzeczonego, ale to, co ujrzała w sekretariacie, przyhamowało ją. W pierwszej kolejności dojrzała Wiolettę, która akurat stała naprzeciwko wejścia i otaksowała blondynkę od stóp do głów. 

Chwilę później, gdy Ula odezwała się zza jej pleców i powiedziała dzień dobry, to spojrzała w drugą stronę. Widok Uli był jeszcze bardziej porażający, bo dziewczyna przebijała urodą i strojem blondynkę.

-Wioletta Kubasińska- odezwała się pierwsza z nich, wyciągając rękę na przywitanie, ale Febo zignorowała ten gest. —Pamiętam panią z klubu fitness. Byłam tam jakiś czas dziewczyną w rejestracji.

-Coś sobie przypominam- odparła nieuprzejmie i nie wdając się w dalsze dyskusje, poszła do Marka.

Chwilę później z gabinetu prezesa można było usłyszeć kłótnię.

-Sam siebie przebiłeś- mówiła jeszcze w drzwiach. —Jedna panna ci już nie wystarcza, że zafundowałeś sobie dwie!? Blondynka znudzi się, to będzie brunetka!?

-Paula możesz się nie nakręcać- odparł spokojnie. —Znam je od trzech godzin, a ty robisz z ich moje kochanki. Wiola to znajoma Seby, a Ula to jego kuzynka.

-I to niby ma być argument? – prychnęła.

-To może przekona cię to, że nie mam czasu ani na zabawę, ani na romanse. Mam sporo pracy przy prezentacji.

-Już widzę tę twoją pracę- mówiła z pogardą.

-Skoro tak to innych argumentów nie mam. Chciałaś coś konkretnego czy tylko przyszłaś obejrzeć moje sekretarki?

-Chciałam powiedzieć, że teraz jadę na masaż i do kosmetyczki, a później jeszcze na zakupy i dojadę taksówką na kolację do twoich rodziców.

-Ok Paula. Rób, jak chcesz- odparł błaho.

Wyjście Febo z biura było równie szybkie co wejście. Nie raczyła nawet odpowiedzieć na do widzenia Uli. Chwilę później w sekretariacie pojawił się Marek.

-Przykro, że musiałyście tego wysłuchiwać- rzekł przepraszająco.

-Nie ma sprawy Marek- odparła Ula.

-W klubie, gdzie pracowałam, również dawała się we znaki -dodała Wiola. —Ręczniki latały.

-Fakt, gdy jest zdenerwowana, to lepiej schodzić jej z drogi- odparł Marek.

Przez kolejne dwa tygodnie pracy było sporo i tak jak przypuszczał Marek, to Wiola pomocna nie była.  Ula za to robiła nawet więcej, niż musiała i czasami za niego odwalała pracę. W chwilach, gdy i jemu ochota przyszła na pracę, to sprawiało mu to przyjemność, bo praca z Ulą szła sprawnie. Szybko zrozumiał też, że do tej pory nie poznał takiej dziewczyny. Przy niej poznał smak zapiekanek, docenił zwykły spacer czy rozmowę. Ula była również optymistką, cieszyła się z drobnostek i potrafiła zarażać optymizmem innych. Z każdym kolejnym dniem coraz bardziej też pragnął jej, ale bardziej zależało mu na głosie Pauliny na zarządzie i swoje marzenia musiał odłożyć na później. Później zaś oznaczało szybkie rozstanie z Pauliną i wspólne służbowe wyjazdy z Ulą i upojne noce. Co do tego, że tak będzie był pewny, bo znał kobiety doskonale i widział nieobojętny wzrok Uli.  W tym się nie mylił, bo Ula, która do tej pory była rozważna, to pozwoliła sobie na marzenia o byciu z Markiem na dobre i na złe i na pragnienia cielesne. Marek obawiał się tylko, że w realizacji planów może przeszkodzić mu Sebastian, bo kazał mu trzymać ręce z dala od Uli, argumentując tym, że to nie dziewczyna na jedną noc.

Wiola tymczasem postanowiła podczepić się pod Paulinę. Paulinie było również to na rękę, bo sama potrzebowała kogoś zaufanego w sekretariacie, aby donosił jej, co porabia jej narzeczony. Na samej Paulinie nie poprzestała, bo gdy dostała zaproszenia od Aleksa na kolację, to chętnie przystała na wyjście. W wyjściu nie przeszkadzał jej nawet fakt, że jest dziewczyną Sebastiana i że dzięki niemu dostała pracę. Nie wiedziała również, że dwa dni prędzej Aleks próbował zaprosić i Ulę i że w wyjściu jest ukryty cel.

Tymczasem trzy dni przed oddaniem prezentacji okazało się, że Aleks jest w posiadaniu tejże prezentacji. Cała wina zaś spadła na Ulę, bo to ona znała hasło na swój komputer, gdzie wszystko starannie było zapisane. Tym samym Marek został bez projektu rozwinięcia firmy, a Ula po kłótni z Markiem została zwolniona z pracy. Nie pomogły nawet zapewnienia Sebastiana, że Cieplaki są porządni i że Ula nigdy nie dopuściłaby się czegoś takiego.

Z oczyszczenia z zarzutów Ulę oczyścił przypadek. Marek bowiem po dwóch kradzieżach w domu postanowił zainstalować kamery w kilku neutralnych punktach. Wina głównie spadała na gosposię, ale ta pracowała u mich dwa lata i do tej pory nic się nie działo. Teraz jednak jej sytuacja finansowa pogorszyła się, bo leczenie jej męża sporo kosztowało i mogła pokusić się a kradzież. W dom przeprowadzany był również remont i równie dobrze któryś z robotników mógł okazać się złodziejem. Gdy więc kolejnego dnia Paulina nie mogła doszukać się jednego z pierścionków, to Marek zgrał nagrania z kamer na pendriva i pojechał do pracy. Tam przy kawie obejrzał całe nagranie. Wraz z końcem, schował urządzenie do kieszeni, wziął kluczyki i choć był wzburzony, to pojechał do Uli.

Pojawienie się Marka w Rysiowie zadziwiło Ulę i ucieszyło jednocześnie. Nie mogła wybić sobie go z głowy, pomimo nawet tego że tak okrutnie się z nią obszedł. 

-Pomyliłem się Ula i przyjechałem przyznać się do winy i poprosić, żebyś wróciła do pracy- rzekł jeszcze przy furtce. —Mogę wejść?

-Każdy ma prawo do pomyłek i wytłumaczenia się Marek- odparła bez urazu. — Kończę właśnie drugą prezentację. Sebastian miał zawieźć ją jako swoją.

-Może nie będzie potrzebna Ula- odparł.

Nazajutrz rano godzinę przed przyjściem rodziców do firmy Marek zaprosił rodzeństwo Febo do sali konferencyjnej na specjalny pokaz filmowy.

-Można wiedzieć, co ma to znaczyć? – zapytała Paulina, widząc własny salon.

-Po kradzieży mojego zegarka a później pięciuset złotych postanowiłem założyć kamery w domu- odparł im z satysfakcją. —I był to strzał w dziesiątkę, bo wszystko już wiem- mówił, pokazując im film, na który to akurat gosposia sprzątając ich sypialnię, założyła na palec pierścionek Pauliny.

-Jednak to ona- zaczęła Paulina. —Jeszcze dzisiaj oskarżę ją o kradzież.

-Paula może obejrzysz do końca, zanim zaczniesz kogoś oskarżać- odparł z chwilą, gdy gosposia po obejrzeniu pierścionka na swoim palcu odłożyła na swoje miejsce.

Kolejne ujęcie po przewinięciu pokazywało przyjście masażysty Marcina a jeszcze kolejne ponowne z sypialni, gdzie Paulina korzystała z zabiegu.  Na samym zabiegu się jednak nie skończyło, bo wkrótce zaczęły się pikantne sceny.

-To jest naruszenie prywatności- mówiła Febo przez zęby.

-To jest dowód na zdradę Paulino- wtrącił. —I nie pierwszą, skoro mówisz, że było cudnie jak zawsze. Przewinę, bo chyba nikt nie chce oglądać filmu erotycznego- rzekł wymownie. —A tu mamy winnego kradzieży- dodał, pokazując, jak pierścionek ląduje w kieszeni Marcina, gdy Paulina wyszła na chwilę z sypialni.

-Paula jak mogłaś upaść do jego poziomu- wzburzył się Aleks.

-Przynajmniej ślubu nie będzie- odparł Marek za Paulinę. —Zawsze chciałeś uwolnić Paulinę ode mnie. I tak na koniec wczorajsze popołudnie- dodał, przeskakując na nagranie z salonu i pogłaśniając.

-Marek ma znowu kogoś. Znalazłam w jego rzeczach perfumy, których ja nie lubię. Obawiam się, że jednak zwolnienie Cieplak, to jakaś przykrywka.

-Spokojnie sorella już wkrótce Marek nie będzie taki cwany. A Cieplak już nie ma i nie wróci. Zapewniam cię, że nie ma powrotu do firmy.

-To będą inne- mówiła w chwili, gdy rozdzwonił się telefon Aleksa.

-To Adam. Muszę odebrać, a ty przynieś mi kawę.

Gdy Paulina poszła do kuchni, to Aleks stanął jeszcze bliżej kamery i było dokładnie słychać, o czym mówi.

-(…) Spokojnie Adam. Bez Cieplak Marek nic nie wskóra. (...) Na pewno to jakieś plotki. Zwłaszcza że to Wioletta mówi. (…) Wiola to kompletna idiotka, a Olszański leń. (…) Nie będę trzymać jej w firmie. Skoro mi zdradziła hasło na komputer Cieplak to równie dobrze może kiedyś i mnie zdradzić. (…) Zmień kilka pozycji w prezentacji. Nie muszę cię uczyć i płacę ci za coś. (…) Wiem, że jest bardzo dobra. Dlatego przywłaszczyliśmy sobie ją. Nie mogę doczekać się miny Marka, gdy ją zaprezentuję, a on nie będzie miał dowodów, że to jego praca i nic nie pokaże na zarządzie. To będzie koniec Mareczka.

-Proszę Aleks- odezwała się Paulina, niosąc kawę. —Czarna i mocna. Taka, jaką lubisz.  

- Pijesz kawę nie tylko z bratem, ale i z przyszłym prezesem F&D- odparł pewny siebie.

-Mogę wszystko to puścić rodzicom- rzekł Marek, gdy tylko skończył się film. —Będą za jakiejś półgodziny. Wstrzymam się jednak za coś. Ty Aleks powiesz, że nie masz przygotowanej prezentacji i że chcesz wyjechać na stałe do Włoch.  A ty Paulina grzecznie pojedziesz z nim i za jakiś czas poprzesz mnie, co do ślubu. Powiesz, że przemyślałaś wszystko i że również chcesz wyjechać na stałe i że ślubu nie będzie. Nie chcę robić rodzicom zbytniego szoku na jeden dzień. Mam też drugą prezentację. Znacznie lepszą od tej.

-Nie dajesz mi żadnego wyboru- odezwał się zdruzgotany, obrotem sprawy Aleks.

-Sam siebie wpędziłeś w kozi róg- odparł Marek bez cienia współczucia.

Rada zarządu przebiegła po myśli Marka, bo Aleks powiedział wszystko, to co Marek na nim wymusił. Również Paulina powiedziała seniorom, że jedzie z bratem, aby podtrzymać go na duchu. Helena co prawda obawiała się, że źle wpłynie to na związek syna i Pauliny, ale Paula nie dała się przekonać. Tydzień później Marek oficjalnie powiedział rodzicom, że ślubu nie będzie. Helena oczywiście próbowała ingerować, ale Marek był nieugięty, a Paulinie pozostało tylko go poprzeć. Faktem zaś, że rozstał się właśnie z wieloletnią narzeczoną nie zamierzał się  przejmować w ogóle. Nie kochał  jej i był z nią wyłącznie, dlatego że dawno temu  tak zadecydowali ich rodzice, a w prawdziwą miłość i tak nie wierzył. Nawet oświadczyny były poniekąd wymuszone, bo w czasie ostatniego pokazu Aleks przyłapał go całującego się z modelką i dla załagodzenia sytuacji wyprzedził niedoszłego szwagra uklęknął przed Pauliną i przez mikrofon poprosił o rękę jego siostry. 

Po odejściu Febo i powrocie Uli do pracy Marek mógł bez żadnych oporów zająć się Ulą. To, aby zaciągnąć ją do łóżka, ciągle było jego celem. Na dobry początek postanowił zaprosić ją na spacer i do kina. Wiedział bowiem, że Ula to inny typ kobiet i inna musi być taktyka niż świecidełka.

Swoją grę prowadził już trzy tygodnie, gdy zdarzyło się coś, czego nigdy by się nie spodziewał. Ula po pracy i spacerze zaprosiła go bowiem do mieszkania ciotki, która wyjechała do sanatorium, a ona zajmowała się nim, podlewała kwiatki i wyciągała listy. Mieszkanie duże nie było, bo składało się tylko łazienki, salonu z aneksem kuchni i sypialni z dużym łóżkiem. W drzwiach tego pomieszczenia właśnie Ula wspięła się na palce i pocałowała Marka. Na jego reakcję długo nie czekała, bo wzrokiem już ją rozbierał, a na myśl, co może za chwilę się stać, robiło się gorąco.

To moja magiczna noc Marek. Jeśli wszystko dobrze policzyłam, a ty nie zabezpieczysz się dasz mi dziecko. Jesteś moim księciem z bajki i tylko to się dla mnie liczy. Nic więcej nie będę chciał od ciebie. Tylko jedną małą komórkę.

Gdy Marek oddał pocałunek, to poczuła motylki w brzuchu. Kolejne delikatne pocałunki w usta, twarz i szyję przyprawiały ją o coraz większe drżenie i poddawała się im bez protestów.

-Ula czy ty chcesz, abyśmy tu skończyli? - zapytał tuż przy jej ustach.

-Tylko raz byłam w takiej sytuacji i teraz wiem, że chcę powtórzyć to- mówiła, patrząc mu w oczy i zdejmując korale.

Marek o nic więcej nie pytał i zachęty nie potrzebował, a ostatnią rzeczą, jaką widziała Ula to jego oczy pełne pożądania. Później tylko całował i pieścił jej usta i twarz. Na długo nie wystarczyło to, bo zaczął powoli przesuwać się z pieszczotami na szyję i dekolt. Ula dłużna nie pozostała i instynktownie zaczęła rozpinać guziki w jego koszuli. W chwili, gdy dochodziła do okolicy paska przy spodniach, to i sukienka, która więcej odsłaniała, niż przykrywała znalazła się na ziemi, a Markowi ukazały się jej nabrzmiałe już lekko piersi. Całując nieprzerwanie, doprowadził do łóżka i delikatnie położył.

-Cudne- mruczał, całując na przemian sutki, doprowadzając Ulę do szału. —Od pierwszej chwili, gdy tylko ujrzałem cię, to marzyłem o takiej chwili.

-Tak jak ja- odparła nieśmiało.

-To, na co straciliśmy tyle czasu Ula. Tyle zmarnowanego czasu. Nadrobimy to Ula. Czuję, że będzie nam idealnie w łóżku.

Ta jedna chwila czy kilka innych cudownych chwil?  - zaczęła zastanawiać się gwałtownie. Za miesiąc znowu będę miała dni płodne. A może Marek pokocha mnie. Spotykamy się przecież. Może należy do tych facetów co przez łóżko do serca?

-Marek poczekaj- przerwała nieoczekiwanie i podejmując decyzję. —Lepiej będzie, jak teraz przerwiemy i weźmiemy zimny prysznic.

-Bo? - spytał z rozczarowaniem.

- Teraz jak myślę o tym, to mogę zajść w ciążę. Musimy przerwać.

-Spokojnie Ula. Nic nie musimy przerywać- odparł z ulgą, że tylko o to chodzi. —Zawsze mam w portfelu zabezpieczenie.

Gdy wszystko wyjaśnili już sobie, to wrócili do chwili, w której przerwali i Marek ponownie zajął się pobudzeniem jej piersi, a Ula skończyła rozbierać Marka. Nigdzie też nie spieszyli się i delektowali każdym pocałunkiem i pieszczotą. Zaczęli nawet intymną grę i sprawiali sobie pieszczotę za pieszczotę.  Tak samo delikatnie Marek wszedł w nią.

-Jesteś idealna i tylko moja- mruczał przy ustach.

-Zawsze twoja i tylko twoja- wychrypiała.

Na dalszą rozmowę czasu nie marnowali, bo Marek zaczął poruszać się rytmicznie. Najpierw wolno, przyspieszając delikatnie, aż do całkowitego spełnienia.
-Ula nigdy nie czułem się tak dobrze- szeptał, trzymając ją w ramionach. —Mówię poważnie. Dałaś mi wspaniałe chwile.

Nie pomyślałeś, że może to miłość- pomyślała.

-Może to właśnie miłość- dodał, czytając w jej myślach.

-Sam powinieneś odpowiedzieć na to pytanie. Jeśli nie teraz to w przyszłości.

W kolejnych dnach nie odmawiali sobie seksu i po pracy w tajemnicy przed innymi jeździli do domu Marka.  Tajemnicy jednak przed Sebastianem nie dało się ukryć, bo po tygodniu ich schadzek odkrył, co ich łączy.

-Mówiłem ci, że od Uli masz trzymać się z daleka- mówił z wyrzutami. —Rozkochasz ją i porzucisz. To moja krewna.

-Spokojnie Seba- odparł z zrównoważeniem. —Ula nie jest już na jedną noc. Zakochałem się w niej i zamierzam ożenić się z nią i stworzyć rodzinę. Już możesz czuć się moim świadkowym.

-A to co innego Marek- rzekł, zaskoczony odpowiedzią Marka. —Masz nawet moje błogosławieństwo.

 Jeszcze tego samego dnia ponownie po pracy pojechali do domu Marka. Różnica polegała jednak w tym, że zamiast trafić do sypialni, to Marek zaprowadził najpierw Ulę do salonu.

- Będziemy coś świętować? – zapytała, widząc kieliszki i szampana na stoliku.

-Tak Ula. Naszą miłość- mówił, otwierając butelkę. —Kocham cię i chcę ożenić się z tobą i mieć gromadkę dzieci. 
-Ale jak to?- pytała z oszołomieniem. —Mówisz poważnie. 
-Bardzo poważnie i nigdy nie byłem niczego tak pewny, jak tego. To co Ula zrobisz mi ten zaszczyt i wyjdziesz za mnie?- pytał wpatrzony w jej twarz.  —Teraz tak bez pierścionka, bo te oficjalne oświadczyny chcę zorganizować przy naszych rodzinach i znajomych. 

-Tak Marek wyjdę za ciebie i kocham cię do granic możliwości albo i mocniej- odparła ze wzruszeniem. —Pokochałam cię od pierwszego spojrzenia. Tylko ty może mylisz miłość z pożądaniem. Do tej pory tylko łóżko nas łączyło.

-Nie, nie Ula tego nie da się pomylić z niczym- wtrącił. —W łóżku jest nam dobrze, ale gdy jesteśmy poza nim, jest mi równie dobrze i jestem równie szczęśliwy, że jesteś obok- dodał, podając kieliszek. —Przez siedem lat przy Pauli nie czułem nic podobnego i wiem, że teraz kocham.

-Wierzę ci Marek- mówiła, popijając szampana.

-To, co kochanie wypijemy za nas a później- mówił i patrzył w stronę sypialni.

-Nie wiem czy wskazany jest seks tak często- rzekła ku jego zaskoczeniu. —Znudzę ci się, zanim dojdzie do ślubu.

-Nidy mi się nie znudzisz –odparł pomiędzy jednym a drugim łykiem trunku. —I nigdy nie mam cię dosyć.

-Tylko, co będzie, jak będę już w zaawansowanej ciąży albo tuż po porodzie- drążyła temat.

-Poradzę sobie Ula. Tylko nie zrozum mnie źle.  Innych nie będzie. Po prostu poczekam cierpliwie, aż znowu będziemy mogli się kochać.