Wiosenna burza 2

Tajemnica samochodu zaparkowanego przy hali wyjaśniła się szybko, bo po wejściu na swoją posesję Ula zastała tam Marka w towarzystwie Beatki. Tego, że to on pewna była już po zobaczeniu samochodu i zastanawiała się tylko, co robi w Rysiowie i czy jest to tylko weekendowy przyjazd, czy na dłużej.  Siostrę z Markiem znalazła w ogródku warzywnym jak oglądali króliki.  Stojąc za wysokim płotem przysłuchiwała się przez chwilę ich rozmowie.

-To jest Pchełka, to Gabi, to Zuzia a to Borys-usłyszała jak Betti przedstawia cztery futrzaki.

-Miło mi poznać-odparł po dżentelmeńsku Dobrzański.

-Gabi to dziecko Pchełki i Borysa, a Zuzia to starsza siostra Borysa- wyjaśniła mu również pokrewieństwo zwierząt.

-Czyli to królicza rodzina-stwierdził uśmiechając się do dziecka i królików.

- Tak- przytaknęła. —  My ich nie jemy, bo to są króliki ozdobne i żyją dopóki nie umrą - kontynuowała temat na swój dziecinny sposób, ale i poważnie. —  Borys zdobył nawet nagrodę na wystawie.

-To znaczy, że są rasowe – odparł, chcąc dać jednemu z nich listek sałaty do zjedzenia.

-Borys to Olbrzym Srokacz- oświadczyła mu z zadowoleniem, że to na nią padł obowiązek podzielenia się tą wiedzą. — Taś, taś, taś- zaczęła przywoływać też króliki, bo do ręki Marka nie chciał żaden przyjść.

-A, co wy tu rozbicie- zaskoczyła ich od furtki Ula oskarżycielskim tonem. — Karmi się zwierzęta, a karmienie zwierząt surowo wzbronione.

 -Co ty Ulcia- odezwała się Beatka. — Pokazuję tylko Markowi króliki. 

- Tak, tak Ula tylko oglądamy i pilnuję Beatkę-przytaknął Marek zasłaniając Borysa. — Twój tato pojechał prędzej do pracy, bo ma sprawę do załatwienia w urzędzie i zostawił mnie z Betti na chwilę- wyjaśnił dokładniej.  — Ale dzwonił po Jaśka i ma przyjść za chwilę.

-Tak widziałam, że już idzie-odparła uśmiechając się na ich zakłopotanie, że złapała ich na gorącym uczynku. —  A co cię do Rysiowa sprowadza?

-Marek uciekł od wielkiego miasta i ukrywa się tu żeby mieć spokój- oznajmiła jej Beatka wyręczając od odpowiedzi Marka. — Tylko to jest tajemnica i nie można nikomu o tym mówić.

-Rozumiem Betti- odparła siostrze poważnie. —  Buzia na zamek.

- Przyjechał z domkiem na kółkach- dodała ze zdziwieniem. —  Byłam tam z tatą. Wszystko jest tam małe. Mała kuchenka, łazienka, szafki. Tylko tapczan jest duży a drugi mały do góry, jak łóżko piętrowe.

-To prawie jak w domku krasnoludków- zauważyła trafnie.

-No-przytaknęła. —  Marek na pewno też ci pokaże. Prawda Marek.

-Pewnie Beatko- rzekł zdecydowanie. — Piękne i zadbane króliki Ula- zwrócił się do starszej z sióstr. Jak wszystko tutaj zresztą.

-Tato to ogrodnik z powołania i z dużym doświadczeniem-wyjaśniła mu.  — W pracy klienci to o jego radę proszą. Czasami przywozi zmizerniałą roślinę i wyhoduje na piękny okaz. A króliki to hobby ojca jeszcze z czasów dzieciństwa i wszyscy ten bakcyl połknęliśmy.  

-Całkiem przyjemne hobby- wyraził swój osąd. — Zwłaszcza w porównaniu z tym, że inni hodują pająki albo węże. Ja w dzieciństwie miałem świnkę morską.

- To też miłe zwierzątko- stwierdziła Ula.  — I jakby na to nie patrzeć to też futrzak i gryzoń.

 -Tak myślałem, że tą furgonetką przyjechał Marek-odezwał się od płotu Jasiek, który dotarł do domu. — Weekend za miastem czy dłuższe wakacje?- zapytała o to, co i Ulę interesowało.

- Chcę tu zostać do połowy przyszłego tygodnia, a później pojadę, gdzieś na dwa tygodnie nad jezioro albo nad morze- przedstawił im pokrótce swoje plany. — Muszę tylko znaleźć w Internecie jakieś przyjemne miejsce.

-Super będziesz mieć- odparł mu Jasiek. — Byłem kiedyś w takim camperze to luksusy będziesz mieć, jak w hotelu. Ja jadę na tydzień pod namiot z kolegą. Jeśli będzie padać i tak zimno, jak rok temu to będzie kiepsko.

-Nie marudź Jasiu, bo też jeździłem pod namiot i też nie zawsze pogoda dopisywała-próbował dodać otuchy.   — A mam z tych wakacji same miłe wspomnienia.  Ognisko, pieczone ziemniaki, kiełbaski na kiju, jajecznice, siedzenie do rana, czytanie przy latarce, karty, pierwsze wakacyjne miłości, pierwsze piwo, papierosy- wyraźnie rozmarzył się.

-Tylko nie piwo Jasiu-przerwała ostro Ula wspomnienia Marka.—  Pójdziesz później kąpać się i tragedia gotowa.  A ty nie sprowadzaj go na złą drogę- zwróciła się i do Marka.

-Spokojnie siostra-wtrącił pośpiesznie Jasiek, aby jego siostra złości nie wyładowała na gościu. —  Wiem, że po piwie do wody się nie wchodzi i nie będę wchodził- zapewniał gorliwie. — Ale młodość ma swoje prawa i reszta jest chyba do zaakceptowania?- zapytał prowokująco.

-Jasiek- wyraźnie rozgniewała się i popatrzyła wrogo na mężczyzn. — Masz Kingę a palenie szkodzi.

-Robią się dziury w płucach- sprecyzowała Beatka. — W telewizji pokazywali.

-Właśnie- poparła siostrę Ula.  — Nawet Beatka o tym wie.

Marka od uczestniczenia w dalszej rozmowie i od ewentualnych oskarżeń wybawił telefon dzwoniący w jego kieszeni.  Po dzwonku, który był ustawiony tylko na numer Pauliny wiedział, że to ona dzwoni.  Domyślił się też, że wróciła z zakupów do domu i przeczytała list, który zostawił jej.  Ochoty rozmawiać z nią nie miał, ale wiedział, że i tak musi przez to przejść.

- Pójdę już- zwrócił się do rodzeństwa odrzucając połączenie.  — Muszę oddzwonić, wypakować się i poukładać rzeczy do szafek-wytłumaczył się. —  Ale chętnie wpadnę później, jeśli można.

-Pewnie, że możesz-odparł za całe rodzeństwo Jasiek. — Prawda Ula.

-Tak- zapewniła, bo nie miała też powodu, aby zabronić mu przyjścia.

Zanim zdążył dojść do samochodu Paulina ponownie zadzwoniła, ale i tym razem nie odebrał. Kolejne dwa telefony również zignorował.  Po paru minutach telefon odezwał się ponownie. Tym razem był od mamy. Domyślił się, że przerwa z telefonami do niego była spowodowana telefonowaniem do jego matki, co oznaczało, że zdążyła poskarżyć się. Z rodzicami na razie również nie chciał rozmawiać.

Plan na swoje wakacje miał już przygotowany od tygodnia i nie przejmował się nawet tym, że Paulina wścieknie się. Musiał postawić ją przed faktem dokonanym, skoro nie docierały do niej żadne jego słowa, że nie leci do Hiszpanii. Dzisiaj rano, gdy była na ostatnich przedwyjazdowych zakupach spakował się i pojechał po wypożyczony samochód. Zostawił jej tylko list, że wyjeżdża i ma zastanowić się nad swoim postępowaniem i ich wspólnym życiem.

Do Pauliny zadzwonił po piętnastu minutach od jej pierwszego telefonu. Kobieta musiał być przy telefonie, bo odebrała po pierwszym sygnale.

- Można wiedzieć, co to znaczy, że wyjeżdżasz i jest to pierwsze ostrzeżenie-fuknęła ostro. — I dlaczego nie odbierasz telefonów jak dzwonię?

- Nie mogłem odebrać, bo jestem na ruchliwej drodze i musiałem znaleźć parking- odparł jej bardzo spokojnie na ostatnie pytanie. — Co do wyjazdu to mówiłem ci już od dawna, że nie zamierzam lecieć do Hiszpanii. Ale ty jak zwykle mnie nie słuchałaś i nie liczyłaś się z moim zdaniem. I to jest właśnie te pierwsze ostrzeżenie Paulino.

 -Masz wracać i lecimy jutro tak jak było ustalone- wysyczała jak dało się łatwo usłyszeć i niczego chyba nie rozumiejąc, co mówił.  — Wszystko jest opłacone. Bilety, hotel, atrakcje.

-Nie Paulino-dalej mówił z opanowaniem.  —  Ja zdania nie zmienię i nie dam sobą rządzić. Jestem już zresztą ponad sto kilometrów za Warszawą.  Zamierzam spędzić trzy tygodnie tam gdzie jadę, a ty możesz dzwonić sobie do moich rodziców, wściekać się, rzucać kieliszkami- mówił na całkowitym luzie.  — To na mnie już nie działa.

-To, co robisz jest bezczelne- wyskoczyła z oskarżycielskim tonem i nie mając chyba sobie nic do zarzucenia.  — Masz wracać- rozkazała.

- Nie- nie dawał wyprowadzić się z równowagi. —  A tak na marginesie Paulino to, kiedy zamierzałaś powiedzieć mi o swoich planach na wyjazd do Włoch?- zapytał dobitnie.  Wiedział też, że zaskoczył ją tym i miał przewagę, bo znał jej charakter i takich sytuacji nie lubiła. Tak samo jak nie lubiła, gdy wytykało się jej jakieś karygodności, a co kończyło się obrażaniem.  — Nie mów mi, więc o mojej podłości, gdy postępujesz tak samo- kontynuował pewnym głosem, wiedząc, że Paulina już jest obrażona, bo milczała chwilę i wkrótce obrazi go i sama zakończy rozmowę.  — Pomyśl o swoim zachowaniu Paulino. Będziesz mieć na to całe trzy tygodnie- zakończył swój wywód mocnym akcentem.

-Wiesz, co jesteś żałosny– rzuciła z pogardą i usłyszał trzask prawdopodobnie rzuconego telefonu a połączenie zostało przerwane.

 Do rodziców również zadzwonił. O ich rozbieżnych planach wakacyjnych wiedzieli, ale nie chcieli stawać po żadnej ze stron. Marek był ich synem a Paulinę traktowali również jak córkę, bo po śmierci jej rodziców mieli duży wpływ na wychowywanie jej i starszego brata Aleksa.

 Z rodzicami poszło mu łatwiej niż z Pauliną. Rozumieli go, że chce spędzić wakacje po swojemu, ale nie pochwalali, w jaki sposób to zrobił. Woleliby, aby Marek poczekał na Paulinę i powiedział jej wyraźnie, że wyjeżdża a nie uciekał, jak złodziej i zostawiając tylko list. O swoim wyjeździe chciał jej powiedzieć, ale trzy dni temu we wtorek przypadkiem usłyszał jej rozmowę z Wiolettą jego sekretarką i przyjaciółką Pauliny jednocześnie. Z rozmowy jasno wynikało, że prosto z Hiszpanii mają lecieć jeszcze na tydzień do Włoch kupować niezbędne dodatki na przyjęcie zaręczynowe. Czekał dwa dni na to, żeby Paulina coś o tym wspomniała, ale skoro ona nie powiedziała mu o swoich planach to on nie zamierzał mówić jej o swoich.  Rodzice zrozumieli go, bo przedstawił wszystkie fakty włącznie z tym, że poprzedniego roku ustąpił jej namową na wakacje i tymi najnowszymi związanymi z wyjazdem do Włoch. Nie zamierzał też pierwszy do niej dzwonić i przepraszać ją. Nie interesowało go również to czy wyjedzie do Hiszpanii, czy zostanie w Polsce. On zamierzał cieszyć się wolnością i swoimi wakacjami.

U Cieplaków pojawił się ponowie dwie godziny później. Chciał zrobić sobie na obiad spaghetti i potrzebował bazylii do sosu a zapomniał kupić. Rano, gdy był u nich to widział doniczki z ziołami i liczył, że dostanie kilka gałązek przyprawy. Drzwi do domu były otwarte to wszedł nie pukając ani nie dzwoniąc. Już w korytarzu poczuł zapach podsmażanej cebulki.  Ule zastał w kuchni jak wrzucała do wrzątku pierogi. Część była już wyciągnięta a jeszcze inne czekały na swoją kolej na ugotowanie na stolnicy. Beatka tymczasem rozkładała talerze.

-Puk, puk-zaanonsował swoje nadejście i dodatkowo zapukał we framugę drzwi. — Można?

- Pewnie Marek, wchodź-zaprosiła szczerze Ula. —  Beatka miała właśnie pójść do ciebie i zapytać się, czy nie masz ochoty przyłączyć się do nas. Czasu na gotowanie obiadu pewnie dzisiaj nie masz a ja uwzględniłam cię w porcjach.  Jeśli lubisz pierogi oczywiście. Są ruskie i z jagodami.   

-Z przyjemnością zjem Ula, lubię pierogi, bardzo dziękuję, że pomyślałaś o mnie, a do mojego obiadu faktycznie daleka droga- odparł jej kompleksowo.   — Przyszedłem właśnie spytać czy masz bazylie, bo chciałem zrobić sobie sos do spaghetti.

-Jest w tej różowej doniczce- odparła mu. —Ale na razie siadaj a ja nałożę ci porcję ruskich.  Te z jagodami zapakuję ci na później.

Dwie minuty później leżał przed nim talerz z dużą porcją pachnących, pulchniutkich i polanych okrasą z cebulki i boczku, pierogów.

- Są pyszne Ula- przyznał po pierwszym kęsie. — Lepsze niż te, które pamiętam z dzieciństwa.

-Ulcia robi najlepsze pierogi i krokiety na świecie- zachwaliła Beatka zdolności kulinarne siostry. —  I jeszcze biszkopt z truskawkami albo jagodami z galaretką i kremem. Jutro upiecze to poczęstujemy cię.

- Z przyjemnością skosztuję- odparł jej.  —  Widzę, że przyjazd tu był strzałem w dziesiątkę. Warto było, chociaż dla samych pierogów.

- Dzięki-tym razem to Ula sama podziękowała za uznanie.—   A co z Hiszpanią?- zapytała siadając na przeciwko niego. — Nie jedziesz jednak?

-Nie- odparł krótko a z tonu można było wywnioskować, że pytanie go o wyjazd to dobry pomył nie był i że nie chce o tym rozmawiać.  Nie dziwiła mu się nawet, bo była przecież obcą osobą. — Byłem w tym kurorcie trzy razy i to mi wystarczy-dodał mimo wszystko. — Sama powiedz ile razy można oglądać to samo.

-Fakt znudzi się w końcu- przyznała mu rację. Chciała zrobić też jakieś zadośćuczynienie za pytanie o jego wyjazd.

-Masz trochę wolnego czasu popołudniu?- zapytał zmieniając temat.  —Potrzebuję kogoś, kto pokaże mi okolicę i drogę do sklepu.

- Możesz liczyć na mnie i Beatkę-zapewniła.  — Prawda Betti- zwróciła się do siostry, na co dziewczynka ochoczo przytaknęła.

Po obiedzie i sprzątnięciu Ula i Beatka zajęły się oprowadzaniem go po ich niewielkiej gminie. Zaprowadziły do delikatesów, zieleniaka i do sklepu z dobrym pieczywem. Pokazały niewielki park, zabytkowy młyn i miejsce gdzie może pobiegać, bo o to również zapytał. W drodze powrotnej wstąpili do jego domku na kółkach, a Ula mogła obejrzeć wnętrze samochodu. Nigdy w takim miejscu nie była i przyznała, że jest tam całkiem przytulnie.

 

 Następne dwa dni Marek spędził również w większości z Cieplakami albo częścią z nich. W sobotę wcześnie rano pożyczył od Jasia rower i wybrał się z Ulą do lasu na jagody. Pojechał pomimo tego, że Ula z góry uprzedziła go, że będzie tam przynajmniej do południa, bo chce zebrać przynajmniej cztery litry. Marek uparł się jednak, bo nigdy na jagodach nie był. Chociaż w lesie szybko zaczęły boleć go plecy i kolana od zginania się to nie żałował wyjazdu i mógł pochwalić się dwoma litrami zebranych jagód przy czterech Uli. Na zachowanie lata i na pamiątkę swojej pracy Ula zaprawiła mu je w małe słoiczki. Marek w tym czasie zajął się obiadem. Chciał odwdzięczyć się za pierogi i ciasto, które Ula miała mu dać oraz za niedzielny obiad, na który był już zaproszony. Popołudniem natomiast pomagał przy naprawie płotu. Cieplak z pracy wrócił firmowym samochodem „Piękne Ogrody” i przywiózł dwa przęsła płotu. Przy okazji poznał ich sąsiada Maćka Szymczyka przyjaciela Uli i kolegę po fachu. Wieczorem natomiast Jasiek rozłożył przenośny kosz do koszykówki i mógł zagrać z nim mecz. Leżąc już w łóżku pomyślał, że ostatnie dwa dni z Cieplakami były bardzo udane i cieszył się na spędzenie z nimi niedzieli. Plany były już gotowe w sobotę. Najpierw szybszy obiad, a później razem z Ulą, Jasiem i Beatką miał pojechać do pobliskiej miejscowości nad zalew Dębina.

Kolejne dni w Rysiowie mijał mu równie spokojnie i przyjemnie. Większość czasu spędzał z rodzeństwem, bo pan Cieplak pracował we Warszawie. Rano przychodził na poranną kawę, popołudniu na podwieczorek, szedł z Ulą na zakupy, czy przychodził skorzystać z dobrodziejstwa ciepłej wody. Oprócz tego z Jasiem grał w koszykówkę, z Beatką w gry planszowe a z Ulą dużo rozmawiał, chociaż nigdy nie były to tematy osobiste.  Umiał też odwdzięczyć się za te wszystkie życzliwości i pomagał w miarę swoich możliwości. Za Warszawą i Pauliną nie tęsknił. Nawet nie rozmawiał z nią. Od rodziców dowiedział się tylko, że do Hiszpanii wyjechała razem z bratem.

Uli wystarczyły trzy dni w pobliżu Marka, aby zakochać się w nim. Nic takiego nawet nie musiał robić.  Wystarczyło, że widywała go, patrzył na nią, uśmiechał się i rozmawiał z nią. Rozmawiali głównie na temat F&D, bo Marek był w trakcie opracowywania pomysłu na rozwój firmy, a Ula z Maćkiem mieli pomóc mu w sprawach finansowych. Jego ojciec wkrótce zamierzał odejść na emeryturę a jego miejsce miał zająć on albo Aleks brat Pauliny. Uzależnione to było od tego, który z nich wygra konkurs ogłoszony przez ojca Marka. Pomysł na rozwój firmy już miał i opierał się głównie na kolekcji skierowanej do młodzieży. Był tylko bardzo rewolucyjny i potrzebował dobrych i zaufanych ekonomistów do zrobienia wyliczeń całego projektu. Z pomocy tych z pracy nie chciał korzystać, bo bał się, że któryś z nich może sprzedać go Aleksowi.  Ula z Maćkiem znaleźli również pomysł na zalegające w magazynach stare kolekcje projektanta Pshemka, a co było bolączką pana Krzysztofa. Maciek, który miał mniej szczęścia niż Ula i pracował w miejscowym barze postanowił za przykładem jednego z bohaterów reportażu z niemieckiej telewizji rozwinąć swój biznes i odkupić stare kolekcje F&D oraz inne ubrania z hurtowni i sklepów i sprzedawać je na aukcjach internetowych. Markowi pomysł bardzo spodobał się i obiecał nawet pożyczyć mu pieniądze na rozkręcenie firmy i porozmawiać z ojcem o wynajęciu hali.

Ula z jednej strony cieszyła się, że Maćkowi również lepiej będzie powodzić się, ale i liczyła się z tym, że Marek będzie prawdopodobnie tutaj czasami gościł a chciała z wiadomych względów zapomnieć o nim i unikać widywania się z nim. Od czasu ich wyjazdu nad Zalew Dębina zaczęła nawet liczyć dni do jego wyjazdu z Rysiowa.

Wspólny wypad nad wodę dobrym pomysłem, bowiem nie był i udany był tylko dla Jaśka, Marka i Beatki. Ona szczęśliwa nie była, bo tam zrozumiała, że zakochała się w nim. Wiedziała też, że musi się jak najszybciej odkochać, bo miał przecież narzeczoną. Trudno jednak było, bo ciągle widziała Marka ubranego tylko w spodenki i pluskającego się we wodzie z Beatka i nią. Marek może i nie był najbardziej muskularnym ciałem na plaży, ale uwagę przykuwał nie tylko jej.  Lekko opalony, szczupły, wysportowany ale bez muskułów, z jednodniowym zarostem i niekwestionowanym urokiem wzbudził zainteresowanie, jak zauważyła Ula i innych dziewczyn, które spoglądały na niego z zachwytem. Nie działo się to też bez przyczyny, bo Marek rzucał swoim uśmiechem we wszystkie strony. Czuła też ciągle dotyk jego rąk, gdy rozsmarowywał jej olejek po plecach i ramionach. Robił to bardzo delikatnie i starannie i gdyby mogła przedłużyłaby tę chwile na wieczność. Nie przypuszczała nawet, że Marek miał podobne odczucia i dlatego nie spieszył się z rozsmarowywaniem. Plecy Uli były gładkie a skóra taka przyjemna w dotyku. Widział ją już raz w stroju kąpielowym, ale z daleka i przez krótką chwilę a teraz mógł podziwiać ją w całej okazałości.  I choć Ula nie była największą pięknością na plaży i widział tu dziewczyny bardziej kształtne i ładniejsze, to miała w sobie coś, że wzrok sam najczęściej wędrował do niej i chciał nie tylko w plecy wmasować jej olejek.

Nadchodzące dni dla Uli okazały się niełatwe i wymyślała powody, aby kontakty z Markiem ograniczyć. Liczyła, że będą to trzy –cztery dni, bo Marek już w dniu przyjazdu wspominał, że chce zostać tu do połowy tygodnia, czyli do środy, góra czwartku. Jej złe samopoczucie dało się już odczuć w poniedziałek, gdy skryła się w swoim pokoju. Miała na to , jednak zręczną wymówkę, ból głowy od nadmiaru słońca. Następnego dnia, aby nie widzieć Marka przynajmniej przez część dnia pojechała ponownie na jagody. Na środę natomiast zaplanowała sobie wyjazd z Beatką na zakupy do Warszawy. W czwartek niestety Marek ciągle był i nic nie wskazywało na to, aby wybierał się gdzieś. W piątek rano przy porannej kawie oświadczył, że nigdzie nie jedzie i zostaje tutaj do końca swojego urlopu.  Popołudniu przyjechał do niego również Sebastian i został do poniedziałku rano. Przez ten czas ich kontakty nieco zelżały.  W piątkowy wieczór tylko na chwilę wpadli do nich, aby Sebastian mógł poznać resztę Cieplaków.  Sobotę natomiast obaj panowie spędzili sami.  Po śniadaniu pojechali nad zalew a wieczorem jak domyśliła się Ula do jednego z klubów na dyskotekę.  Rano w niedzielę widziała ich jak wychodzili pobiegać, a później na dworze jedli obiad. Popołudniu zaś pojawili się u nich na grillu i zostali do wieczora. Dzień później Sebastian odjechał i wszystko wróciło do dawnego schematu, czyli większą część czasu Marek spędzał z Cieplakami. Ula dzielnie znosiła jego towarzystwo i nie dała poznać po sobie, że jest zakochana. Dwa tygodnie mijały, jednak wolno. Żałowała nawet, że do pracy idzie dokładnie dzień po wyjeździe Marka, a nie teraz, bo wychodziłaby przed ósmą rano a wracało po osiemnastej i tyle czasu ze sobą by nie spędzali. Marek takich rozterek nie miał i korzystał w pełni z gościnności Cieplaków i wakacji.  Z tymi obcymi dla niego osobami i w małej mieścinie odnalazł spokój i harmonię. Było u nich całkiem inaczej niż w jego domu i życiu z Pauliną. Życie z Febo, bowiem łatwe nie było, bo była osobą o wybuchowym charakterze z ciągłymi pretensjami, śledzeniem go i nie umiejącą a raczej nie uznającą kompromisu i zawsze musiało być tak jak ona zadecydowała. U Cieplaków było całkiem inaczej, bo mieli czas na rozmowę i na wspólne spędzenie czasu. Podziwiał ich też za to, że pomimo nieszczęścia, jakie spotkało ich parę lat temu potrafią cieszyć się życiem. Nie raz zasypiając rozpamiętywał miniony dzień i cieszył się, że tu trafił i miał okazję poznać tą rodzinę. Z nimi czuł się dobrze na luzie, niczego mu nie brakowało i nie musiał niczego udawać. Gdyby ktoś obcy zobaczył go to mógłby pomyśleć nawet, że jest dobrym i starym znajomy a nie kimś, kto pojawił się w ich życiu nagle dwa tygodnie temu. Ula oczywiście podobała mu się dalej, ale wiedział, że nie może stracić zaufania rodziny i robił wszystko, aby nie myśleć o niej w kategorii panienki do łóżka.

W ostatnią środę pobytu Marka w Rysiowie Cieplakowie urządzili pożegnalnego grilla. We czwartek Jasiek miał, bowiem wyjechać pod namiot a dwa dni później z samego rana Józef z Beatką na wczasy nad morze. Nawet Maciek z rodzicami miał wyjechał na wesele. Ona najchętniej również wyjechałaby, aby nie zostawać z Markiem sam na sam przez  cały weekend. Wyjechać jednak nie mogła, bo były króliki, pies i kot do karmienia a i ogródek wymagał regularnego podlewania.