Życie na niby 10

Od wizyty Marka w Rysiowie minęło parę dni i tyle też czasu nie widzieli się, z Ulą. Rozmawiali tylko przez telefon. To mężczyzna zadzwonił do Uli dwa razy. Za pierwszym razem, aby poinformować ją o wydaniu katalogu z pokazu Jasia, a za drugim razem, aby zaprosić ją i brata na imprezę promującą otwarci jego nowej firmy Strefa Mody M&P. Chociaż do pracy nigdy się nie przykładał i wszystko zrzucał na swojego asystenta Adama, to tym razem zmobilizował się i firma powstała w niecałe trzy tygodnie.  Zaczęła też prężnie działać. Chciał, bowiem z zimową kolekcją wystartować już pod nową nazwą i marką. Otwarcie firmy łączyło się z zorganizowaniem małego bankietu w jego ulubionym klubie. Wynajął tam jedną z sal na cały wieczór i noc, zamówił catering i didżeja. Ula z Jasiem również byli zaproszeni. Jasiu miał zostać twarzą chłopięcą firmy i miał być jednym z honorowych gości, ale nie mógł jednak skorzystać z zaproszenia, bo wyjechał na dwutygodniowy obóz harcerski. Na oblewanie firmy Ula poszła wraz ze swoją sąsiadką Izą, która postanowiła przyjąć ofertę pracy i zostać główną krawcową firmy. To od niej dużo dowiadywała się o firmie i samym Marku. Życie prywatne młodego prezesa było bardziej burzliwe i pogmatwane niż myślała i ciekawiło ją. Kochanki zmieniały się jak szkiełka w kalejdoskopie a konflikty pomiędzy nimi były na porządku dziennym. Do sekretarki Leny, która zaczęła już go nudzić i była do odstrzału i modelki Klaudii, która była porywcza i mściwa, ale zwolnić jej nie mógł, bo była zbyt dobra w modelingu, dołączyły dwie kolejne panienki. Ciemnowłosa modelka Dominika pieszczotliwie nazwana Domi oraz recepcjonistka Hania.  Modelki rywalizowały nie tylko o jego względy prywatne, ale i o to, która z nich miała zostać twarzą kolekcji zimowej, a przede wszystkim nowo powstałej firmy.

Uli czas mijał zdecydowanie spokojniej. Zajmowała się rodzeństwem i domem oraz kończyła kurs prawa jazdy. Ojciec w sanatorium czuł się również dobrze i nabierał sił. Rozmawiała z nim często przez telefon i opowiadała, co w domu.  Również z Wiolettą rozmawiała regularnie. Wiola, choć była mocno zwariowana i przeciwieństwem jej to dogadywały się. W szkole nie miała prawdziwej przyjaciółki czy koleżanki i trzymała się z Maćkiem. Była jeszcze jego siostra Ania, ale była ona od nich starsza o pięć lata i na taką prawdziwą przyjaźń nie było możliwości.  Wioletta natomiast była tylko o rok młodsza od niej i lubiły się, chociaż początek znajomości tego nie zapowiadał, bo kpiła z jej ubioru. Z czasem jednak pokazała Uli jak powinna się i gdzie ubierać, aby nie wyglądać dziwacznie.

Oblewanie firmy Marek zaplanował nietypowo, bo na wtorek na godzinę osiemnastą. Cała impreza przebiegała bardzo miło i bez niespodzianek. A przynajmniej nie takich, na jakie Ula była narażona na bankiecie po pokazie.  Na początku Marek wszystkich przywitał i oficjalnie ogłosił rozpoczęcie działalność firmy. Później był czas na szampana i mały poczęstunek. Jako gospodarz chodził po sali i chciał, choć przez chwilę porozmawiać z każdym z gośćmi a jego wizytownik z każdą chwilą powiększał się. Zaprosił nie tylko pracowników firmy, ale i osoby, z którymi w niedalekiej przyszłości zamierzał współpracować. Byli to prezesi szwalni, dostawcy tkanin i dodatków, zagraniczni kontrahenci, właściciele sieci butików.  Część z nich znała i pamiętała nawet jego ojca. Zapamiętali go, jako rzetelnego człowieka i prezesa i na wzgląd na jego pamięć i chęć poznania jego syna bliżej skorzystali z zaproszenia.   Uli, Marek również poświęcił trochę czasu i nawet zatańczyli.  Trafił im się spokojniejszy, romantyczny i dłuższy kawałek. Ula szybko uświadomiła sobie, że Marek doskonale tańczy i mogłaby przetańczyć z nim cały wieczór albo i noc. Pląsali w rytm muzyki spoglądając na siebie raz po raz, uśmiechając się i rozmawiając. Dla Uli był to zdecydowanie najprzyjemniejszy moment całej zabawy i jeszcze długo po tańcu czuła uścisk rąk Marka na talii i dłoni. Wzbudzał w niej też niepokój, gdy zbyt długo przyglądał się jej z tym swoim zabójczym uśmiechem. Do innych kobiet, jak zauważyła, uśmiechał się tak samo słodko i zastanawiała się, czy one również pod wpływem jego wzroku czuły przyspieszone bicie serca tak jak ona. Jej Marek podobał się i to bardzo.

Z tej okazji przyleciał do Polski również Aleks z narzeczoną Alicją. Nie mógł pojawić się na pokazie to skorzystał z zaproszenia teraz i przyleciał na otwarcie firmy. Febo okazał się bardzo miłym mężczyzną. Tak jak i jego dziewczyna. Ula miała okazję porozmawiać z nimi, bo Marek przedstawił ich sobie nawzajem. Alicja dodatkowo była taką samą zwykłą dziewczyną jak ona i dobrze się z nią rozmawiało. Zwłaszcza, że znała doskonale tak jak ona język niemiecki i nie musiały korzystać z tłumaczeń Aleksa tylko mogły rozmawiać na interesujące je tematy same. Jednym z tematów rozmowy całej czwórki włączając w to Marka było zamieszanie wokół Beatki.  Tylko Aleks z całej rodziny Febo znał prawdę od początku i cała ta sytuacja bawiła go.  Obiecał też Markowi nie wyprowadzać dalej siostry z błędu. Dokładnie wiedział, że jego siostrzyczka ma podły charakter i było mu szkoda Marka dla takiej kobiety.

 Oprócz poznania Alicji i Aleksa miała również okazję poznać rodziców Wioletty i spotkać się z nią samą. Przyjechali we trójkę do Marka na przedłużony weekend i przy okazji świętować jego sukces, a jej osobiście podziękować za pomoc w nauce. Poprawkę Wioletta zdała, bowiem na czwórkę i zaliczyła matematykę na ocenę dostateczną. Zadzwoniła oczywiście do Uli od razu z tą wiadomością i podziękowaniami, ale teraz były to podziękowania bardziej oficjalne i od całej trójki dostała praktyczną torebkę przydatną w niedługim czasie na uczelnię.  Rodzice Wioli okazali się równie mili, co reszta rodziny i rozmawiało się z nimi bardzo przyjemnie. Zwłaszcza matka była dla niej życzliwa i nie mogła jej nadziękować się. Wiola przy okazji zaprosiła ją na swoje osiemnaste urodziny, które przypadały w październiku. Umówiły się też na kolejne lekcje, gdy Wiola miałaby przyjeżdżać w odwiedziny do kuzyna albo takie drogą elektryczną.

 Choć na zabawie Ula bawiła się doskonale to długo zostać nie mogła.  Musiała wrócić do domu i zwolnić z opieki nad Beatką panią Szymczykową. Sąsiadka w najbliższą sobotę wydawała za mąż córkę i miała w związku z tym pilniejsze sprawy niż zajmowanie się małą.

Dwa dni później w czwartkowe popołudnie Ula zadzwoniła do Marka. Był właśnie z Sebastianem na siłowni i planował z przyjacielem weekend w Sopocie. Olszański był tam na urlopie i poznał dwie dziewczyny. Umówił się też z nimi, że następnym razem przyjedzie z kolegą. Blondynka Agnieszka i szatynka Karolina na zdjęciach wyglądały na interesujące a i Sebastian wyrażał się o nich w samych superlatywach. Do tego dziewczyny z Pomorza nigdy nie miał i cieszył się na ten wyjazd i odmianę.  Zachęcony filmikami Sebastiana chciał nawet w ostatni weekend wsiąść w samolot i polecieć do przyjaciela i wrócić z nim w niedzielę, ale dopinał otwarcie firmy i nawet na krótki wyjazd nie mógł sobie pozwolić.

-Najlepiej będzie jak wyjedziemy jutro w południe, żeby przed pójściem do klubu odpocząć po podroży – zasugerował Olszański.  — Z dziewczynami umówiłem się tak mniej więcej na ósmą w klubie. Pójdziemy też na plażę w sobotę. Tam dopiero jest raj- rozmarzył się Olszański. —  Należy ci się trochę relaksu za harowanie przez ostatnie trzy tygodnie i humory Pshemka. Oby tylko nie wynalazł ci czegoś do roboty.

 -Nie wynajdzie, bo pojechał do swojej samotni- stwierdził z zadowoleniem i będąc już marzeniami w kurorcie.  — Dziwne Ula dzwoni- dodał chwilę później, gdy usłyszał dzwonek swojego telefonu i spojrzał na wyświetlacz. —Tylko dwa razy do tej pory dzwoniła do mnie i to na początku znajomości.  Część Ula. Miło cię słyszeć- przywitał się miło.

- Część -odparła.  —  Nie przeszkadzam? –zapytała z wyczuwalnym wahaniem.

-Nie. Jestem ze Sebastianem na siłowni. Coś się stało, że dzwonisz?

- Tak jakby, bo mam kłopot i prośbę...

- Mów –zachęcał.

-Bo widzisz Marek w sobotę idę na te wesele i...

-Jeśli mam iść z tobą to nie bardzo, bo nie lubię takich imprez-postanowił szybko wymigać się z pójścia na wesele.

-Nie Marek- postanowiła równie szybko wyprowadzić go z błędu. —Nawet do głowy nie przyszłoby mi o coś takiego cię prosić.  Chodzi o opiekę nad Beatką.  Ja wiem, że to sobota i możesz mieć własne plany, ale jestem pod ścianą. Tato wraca ze sanatorium w poniedziałek a Jasiek jak wiesz jest na obozie.  Beatką miała zająć się kuzynka, ale zadzwoniła do mnie dzisiaj, że zmarł jej teść i jutro jedzie z mężem i dziećmi do Opola na pogrzeb.  Betti mogłaby zostać z naszą taka drugą sąsiadka panią Dąbrowską, ale zna ją mniej i jest dość wścibska i nie chciałabym, żeby mi szafy przeglądała.  A ciebie Beatka zna i czuje się przy tobie dobrze. Wiem, że to, o co cię proszę jest kłopotliwe, ale ja naprawdę nie mam, z kim jej zostawić a Ania to znaczy panna młoda to moja koleżanka i najbliższa sąsiadka. Czekałam na te wesele i szykowałam się od miesiąca.

-Zgoda Ula-odparł, gdy tylko Ula skończyła mówić. — I tak nie miałem innych planów na sobotę- skłamał gładko.

-Naprawdę?- spytała, bo na aż tak łatwą zgodę nie była przygotowana. Zwłaszcza, że prędzej ochoty na pomoc nie miał.

-Tak- odparł stanowczo.  — Z przyjemnością zajmę się Beatką-dodał nie zaważając na dziwne gesty Sebastiana.

- Dzięki Marek-ucieszyła się wyraźnie. —  Jesteś kochany. To znaczy chciałam powiedzieć, że jesteś-próbowała wybrnąć z sytuacji i inaczej określić się.

- Miły i uprzejmy- podsunął uprzejmie.

 - To właśnie chciałam powiedzieć. Miły, uczynny, życzliwy, dobry, szlachetny...

-Ula –przerwał jej. — Wystarczy tych komplementów, bo jeszcze w nie uwierzę i zacznę chodzić jak kogut po płocie z podniesionym dziobem, jakby powiedziałaby Wiola. To, o której mam być?

- Ślub jest o piętnastej to, jeśli mógłbyś przyjechać tak około pierwszej.  Muszę pokazać ci, co i jak.

- Lepiej będzie, jeśli jutro mi wszystko pokażesz- zaproponował rozsądnie.  —  W sobotę tak na szybko to nie bardzo. Dużo o dzieciach to ja nie wiem. Wpadłbym do ciebie wieczorem. Co ty na to?

-Nie ma sprawy Marek- zgodziła się z nim bezspornie. — Tak będzie nawet lepiej.  A wracając do ślubu to wesele jest w Rysiowie to będę wpadać, bo do sali mam dwieście metrów- zapewniała. —  Wiesz zresztą gdzie jest. I postaram się wrócić o dziesiątej.  Chyba, że to za długo dla ciebie to wrócę prędzej-dodała, bo to nie ona powinna stawiać warunki.

-Ula, jeśli mam zająć się Beatką to zostanę na całą noc-zaręczał ku coraz większemu zdziwieniu Sebastiana. —Nie ma sensu żebyś psuła sobie zabawę. Zresztą nie ma, co planować, bo wszystko zależy od tego jak będę sobie radził i jak Beatka będzie się zachowywać.

-Dokładnie.  Ale za same chęci dziękuję.  Jesteś niezastąpiony i znajdę sposób na odwdzięczenie się w najbliższym czasie.

-Wystarczy kawa i ciasto-rzekł powściągliwie. —  Może jeszcze porcja pierogów.

-Masz to jak w banku- zaśmiała się.  — To, co Marek teraz nie będę ci dłużej przeszkadzała.  Jeszcze raz dziękuję i do jutra- dodała na koniec uprzejmie.

-Do jutra-odparł i on.

-Marek czy ja dobrze zrozumiałe?- zapytał Olszański, gdy tylko skończył rozmawiać. —Zamieniasz Karolinę i Agnieszkę na Beatkę?  

-Tak- odparł krótko, ale pewnie. — Seba niech idzie na to wesele. Tyle czasu poświęca rodzinie, że coś od życia się jej należy, a ja tyle mogę poświęcić się.  Do Sopotu pojedziemy za tydzień, a jutro i w niedzielę pójdziemy do klubu. To taka rekompensata specjalnie dla ciebie.

Następnego dnia Marek pojawił się w Rysiowie nie wieczorem jak ustalił, z Ulą, ale popołudniem. Dzwonił do niej i chciał powiadomić o zmianie planów, ale jej telefon milczał to przyjechał w ciemno. Wchodząc na posesję usłyszał radosny śmiech Beatki z podwórka to nawet nie dzwonił do drzwi tylko poszedł w tamtą stronę. Dziewczynka kąpała się w małym baseniku dziecięcym pluskając z radością nóżkami i rączkami.  Jej siostra natomiast siedziała obok na krześle tyłem do niego i opalała się w bikini. Na jego widok Betti podniosła rączkę i zapiszczała, co prawdopodobnie oznaczało powitanie. Ula nie zdążyła obrócić się, gdy poczuła rękę na oczach.

 -Maciek wyrosłam z tej zabawy już dawno– rzekła wesoło z góry przewidując, że to on, bo przyjechał rano na ślub siostry i miał wpaść po obiedzie przywitać się.

-Yyy - usłyszała zaprzeczenie a przez jej ciało przeszedł dreszcz, bo razem z głosem zrozumiała, że to Marek.

-Marek- dodała jak wydawało się Markowi ze znaczną mniejszą sympatią.

- Tak to ja, ale mogłaś jeszcze trochę pobawić się ze mną, a nie od razu zgadywać- odparł i spuścił ręce na ramiona. Zaczął w dodatku je ugniatać. Na długą pieszczotę, choć było to przyjemne to, jednak Markowi i sobie nie pozwoliła, bo energetycznie wstała i sięgnęła po leżącą obok sukienkę. Wzroku Marka utkwionego na jej ciele trudno było nie zauważyć.

-I, co się tak patrzysz? - zapytała mocując się z ubraniem jej przez głowę.— Chyba widziałeś już półnagą kobietę?- postanowiła zrewanżować się za ostatni jego pobyt w Rysiowie i tym razem to jego wypytać.

- Szczerze to częściej to całkiem nagie widzę – odparł z szelmowskim uśmiechem i pomagając w zakładaniu sukienki. — I, dlatego korzystam z wszelkich innych okazji.

-No i ...- dopytywała, gdy była już ubrana.

-Jeśli pytasz mnie czy jesteś w moim typie to powiem tak Ula- odparł oceniając jej figurę przez letnią sukienkę i zastanawiając się nad doborem odpowiednich słów. — W połowie-dodał łobuzersko. — Figurę masz interesującą, ale pod względem urody i charakteru jesteś, jak dla mnie za dziewczęca. Wolę kobiety bardziej wyzywające, prowokujące i zmysłowe. Sama wiesz, jakie.

-Tak właśnie myślałam, że nie jestem w twoim typie-odparła nieurażona, bo nie chciała być ani wyzywająca ani prowokująca i zadowoliła się tą ładną figurą.

 - Ale jak sama widzisz bardzo pasujemy do siebie i zgadzamy się- zagadnął tajemniczo. —  Oboje zgodnie twierdzimy, że nie jesteśmy we własnym typie. Ja nie jestem blondynem i jestem za szczupły a ty za grzeczna jak dla mnie.

-No tak Marek- przyznała mu rację, chociaż wiedziała, że typ Marka to jej typ. — Jesteśmy całkowicie nastawieni na inne typy ludzi.

W trakcie przyspieszonego dwugodzinnego kursu na nianie a raczej na niańka, jak określał go Sebastian, Marek karmił Beatkę jogurcikiem, dawał pić i bawił się z nią. Ula pokazała mu ulubione zabawki i zabawy muzyczno-paluszkowe oraz jak ją uspokoić, gdy zbyt długo płacze.  Ze zmiany pampersa też miał krótkie szkolenie, choć Ula zapewniała, że pieluchy prawdopodobnie zmieniać nie będzie musiał. Wszystko, co robił wydawało mu się bardzo proste i zaczął cieszyć się na spędzenie tego czasu z Beatką.

Przyszedł do nich również Maciek i mieli okazję poznać się. Markowi nawet przez myśl przeszło, że Maciek jest w typie Uli. Bardziej przy kości i ciemny blondyn. Zastanawiał się też, czy przypadkiem Ula w skrycie nie podkochuje się w sąsiedzie. Ich powitanie był bardzo serdeczne i widać było, że z przyjścia sąsiada jest zadowolona.

Dzień później Marek tak, jak ustalił z Ulą poprzedniego dnia, w Rysiowie stawił się o przed czternastą. U sąsiadów był już ruch jak to w czasie wesela.  Płot przystrojony balonikami, czymś zielonym a droga zapełniona samochodami. Sam wjechał na podwórko Cieplaków. Ula na wyjście była już prawie gotowa. Ubrana w jego sukienkę z pokazu kończyła delikatny makijaż. Beatka natomiast siedziała w pokoju w kojcu i bawiła się zabawką Grzybek.

-Podwieczorek dla Beatki jest w słoiczku na stole. Dasz jej po szesnastej i nie musisz podgrzewać- mówiła malując się jednocześnie. —   Kolacje je około dziewiętnastej, ale po osiemnastej wpadnę zobaczyć, jak sobie radzicie to kaszkę ugotuję a ty tylko jej później dasz.  Dla siebie masz do dyspozycji całą lodówkę, więc nie krępuj się i częstuj.  Później przyjdę po dwudziestej to przebiorę ją w piżamkę i zmienię pampersa a kąpiel dzisiaj odpuścimy sobie.  Możesz wyjść z nią na spacer. Nawet teraz popatrzeć na wesele. Beatce spodoba się, bo będzie muzyka i baloniki. Możesz przyjść też pod kościół przed szesnastą.  I dzwoń jakby coś.  Telefon będę mieć zawsze włączony.

-Ula wiem, że mam dzwonić, ale mam nadzieję, że nie będę musiał. I nie myśl, co się w domu dzieje, bo z zabawy nic nie będziesz mieć.

-Chyba masz rację-rzekła przeglądając się w lustrze.

- Bo mam.  I miłej zabawy ci życzę.

Wyjazd Młodej Pary do kościoła jak najbardziej spodobał sie Beatce, bo grała orkiestra a ona klaskała i uśmiechała się. Nie zapłakała nawet, gdy Ula zniknęła w tłumie a na ulicy zrobiło się spokojnie.  Później tak jak mówiła Ula przeszedł się z nią po części Rysiowa wzbudzając raz po raz ciekawość, bo Beatkę znali, ale jego już nie. Pojawił się też pod kościołem i Betti znowu mogła zobaczyć siostrę i cały ten ślubny gwar i wystrój. Po powrocie do domu grzecznie zjadła słoiczek jabłka, banana i maliny z biszkoptem i zajęli się oglądaniem jej nowej książeczki.  Ula tak jak obiecała do domu przyszła o osiemnastej i zastała ich bawiących się balonem wziętym z płotu sąsiadów. Długo w domu nie była, bo siostra wyglądała na szczęśliwą i niezmartwioną, że nie ma przy niej nikogo z rodziny. Dwie godziny później przyszła przebrać siostrę i dać jej na dobranoc całusa. Obiecała też Markowi, że po dziesiątej wróci na dobre, ale Marek przekonał ją, że może zostać na weselu do końca, bo dobrze sobie radzi.  W domu pojawiła się, jednak po dwudziestej drugiej. Wpadła nieoczekiwanie po wygodniejsze buty. Widok, jaki zastała w swoim pokoju rozczulił ją. Siostra spała spokojnym snem na jej tapczanie przytulona do Marka a pokój rozświetlała tylko lampka nocna. Delikatnie odgarnęła włosy siostry na bok i okryła kocem. Spojrzała też na Marka i cicho przywołała jego imię, ale odpowiedzi nie usłyszała. Nie było też żadnej innej reakcji a jej ręka sama powędrowała i do jego czoła i włosów. Długo nie myślą odgarnęła je delikatnie a, gdy i na to nie zareagował to chwilę później cmoknęła czoło. Pchnięta kolejnym impulsem musnęła też jego usta. W tej krótkiej chwili poczuła coś dziwnego w sercu. Patrzyła na Marka i wiedziała, co to za uczucie nią zawładnęło. Zakochała się w najbardziej nieodpowiednim mężczyźnie, jakiego znała. Z pokoju wyszła, czym prędzej, aby nie zrobić kolejnego głupstwa. W drodze na salę ochota na dalszą zabawę minęła jej, ale wolała już iść tam niż zostać w domu z Markiem.   Żałowała też, że poprosiła go o pomoc. Marek natomiast chwilę po jej wyjściu wstał z kanapy. Dla zabawy udawał, że śpi i nie wiedział, co ma o tym myśleć. Włączył sobie telewizor i próbował skupić się na filmie, ale nie potrafił. Zadzwonił też do Sebastiana, ale ten miał wyłączony telefon. Przed północą, gdy sen zaczął go morzyć wrócił do pokoju Uli i śpiącej tam Beatki. Przed zaśnięciem patrząc jak słodko śpi to pomyślał sobie, że opieka nad nią okazała się bardzo przyjemna. Stwierdził nawet, że mógłby częściej pilnować Betti, jeśli były potrzebny. Po północy, gdy tylko zasnął a Beatka obudziła go to zmienił zdanie. W dodatku trudno było ją uspokoić i chciał nawet zadzwonić po Ulę, ale w końcu, gdy wziął ją na ręce to uspokoiła się i zasnęła. Rano, tuż po szóstej, choć Beatka budziła go lawiną buziaków to po raz drugi naszło go zniechęcenie na dzieci.