Życie na niby 13

- Jak to ma zostać twoim dzieckiem? Marek coś ty wymyślił? To jakaś gra?- zasypała go pytaniami. — Tylko nie mów mi, że chcesz odgrywać samotnego ojca przed jakąś panienką?

- Mogę usiąść?- zapytał odsuwając sobie krzesełko i zanim odpowiedział na pytania Uli.

-Tak- odparła.  — I przepraszam za bałagan, ale robię Beatce naleśniki- dodała robiąc trochę miejsca na stole. — Napijesz się czegoś?

- Może być kompot, jeśli masz i jeśli jest zimny. Nie Ula nie chcę nic odgrywać-dodał odpowiadając na jej poprzednie pytanie. —   Tylko, że w piątek przylatuje pani Peres obejrzeć firmę. To recenzentka świata mody z Madrytu. Do tego wydaje gazetę, ma swój Dom Mody i taki zwyczaj, że co jakiś czas nawiązuje współpracę z innym domem mody.  Wymiana modelek, wspólne pokazy i tak dalej Ula. Teraz postawiła na jakąś firmę z krajów z dawnego bloku wschodniego i zastanawia się nad moją Strefą Mody, Hugo Boss z Węgier i Alize ze Słowacji. Tylko, że zanim podejmie decyzję to chce obejrzeć wszystkie firmy, rozeznać się jak są zarządzane i takie tam sprawy.  I tu właśnie zaczynają się kłopoty Ula, bo dwa tygodnie temu była na jubileuszu trzydziestoleciu istnienia F&D i moja kochana włoska rodzinka, z wyjątkiem Aleksa, dała jej w delikatny i niby w żartobliwy sposób do zrozumienia, że nie zasługuję na takie wyróżnienie.  Wiem o tym, bo asystent pani Peres jest dobrym znajomym Aleksa i opowiedział mu o całej rozmowie, a on mi.  Zresztą zdziwił się, że tak niekorzystnie podsumowują kogoś z tak bliskiego otoczenia. Niby wybiłem się tylko dzięki F&D i akcjami Grubiańscy& Dobrzańscy, które dostałem w spadku, że sprawy F&D już mnie nie interesują i że prowadzę rozrywkowy tryb życia. Ula nie zaprzeczam, że po części mają rację, ale mogli nie mówić o tym. Aleks na szczęście przedstawił mnie w lepszym świetle i wytłumaczył mu, że to ze zwykłej zawiści, bo mam coś swojego, co dobrze prosperuje, że na zarządach moje pomysły są zazwyczaj przegłosowywane i jeszcze z zemsty za porzucenie Pauliny. Później, gdy rozmawiałem z Peres i Aleksem to dołączyła do nas Paulina i jakoś tak zeszło na temat córki Aleksa i powiedziała, że też mam córkę nieco starszą od dziecka Alicji i Aleksa.  Oczywiście nie mogła powstrzymać się i nie powiedzieć też, że nie mam żony. Sam nie wiem, dlaczego to zrobiłem, ale na doczekaniu wymyśliłem historyjkę, że matka mojej córki wybrała innego, ale z dzieckiem i z nią samą mam bardzo dobry kontakt.  Ula nie rób tak zdziwionej miny, bo musiałem coś powiedzieć, bo pani Peres jest tradycjonalistką i niektóre szczegóły są dla niej ważne. Choćby to, że żyję jak żyję.  I tu właśnie potrzebna jest mi Beatka. Żeby pokazać jej, że jestem dobrym ojcem. Wiem, że o to, o co cię proszę może i wydaje ci się dziwne, ale nie prosiłbym cię o pomoc gdyby nie to, że Hugo od dawna jest szczęśliwym ojcem i mężem a jest niewiele starszy ode mnie a Alicja właśnie planuje ślub. Ja zaś nie mam nic.

-Nie wierzę-rzekła z osłupieniem, gdy skończył w końcu mówić. — Chcesz zadrwić sobie z jakiejś tam kobiety?

- Ja nazwałbym to podreperowaniem wizerunku- odparł niezrażony.

-Kłamstwem? Zaraz, zaraz Marek- zreflektowała się. — Jak to Paulina powiedziała, że masz córkę? Ona dalej myśli, że Beatka jest twoim dzieckiem, czy to jakaś jej zemsta?

-Tak jakoś wyszło, że myśli- rzekł jakby przepraszająco.

-Tak jakoś wyszło?- zdenerwowała się. —  Nie mów mi tylko, że przez te pięć lat nie było okazji na wyjaśnienia.

-Była okazja- uśmiechnął się delikatnie.  — Tylko, że na początku Paulina ciągle powtarzała, że to przez Betti rozpadł się nasz związek, a później odnosiła się z niechęcią do niej, to robiłem to na złość.  

-Dziecko jesteś, żeby robić na złość- mówiła z ciągłą pretensją. —  Masz to odkręcić albo sama to zrobię- dodała stanowczo.

- Fakt Ula mądre to nie było i odkręcę przy najbliższej okazji -zapewniał.  — Ale teraz nie jest na to dobry czas. Powiem jak sprawa z panią Peres wyjaśni się. Zresztą Paulina chyba domyśla się czegoś. Dzwonił do mnie Wiktor( przyjaciel Marka i model) i okazało się, że tydzień temu po pokazie Mediolańskie Lato wypytywała go o Beatkę, czy widział ją i jaka jest. Nie wiedział, co ma powiedzieć, to powiedział, że ostatnio jest mało w Polsce i okazji poznania jej nie miał. A jeszcze prędzej, gdy byłem w Mediolanie to mówiła coś o tym, że najwyższy czas spotkać się całą rodziną.

- I wynająć Betti na te niby spotkanie rodzinne też miałbyś w planach?

-Nie wiem. Nie zastanawiałem się nad tym. A wracając do Peres to nic złego nie robię.  Zamierzam tylko Paulinę i wuja przechytrzyć i pobić ich własną bronią- argumentował. —  Chcę powiedzieć pani Peres jak wiele zawdzięczam Febo, pokazać, że z prowadzeniem własnej firmy radzę sobie, że jestem dobrym ojcem i że zasługuję na współpracę. A to, co mówią Febo jest kłamstwem.

-Bez Betti możesz to udowodnić- próbowała go przekonać. —  Każdy pracownik zaświadczy, że jesteś dobrym szefem.

- Niby tak, ale z wami lepiej wypadnę.

- Jak to z wami?  To mnie też uwzględniłeś w swoim planie?- pytała z rozdrażnieniem. —  Ciekawe, jako kto? Chyba nie, jako matka albo siostra.

-Jako niania i kuzynka przy okazji. Myślałem jeszcze o tym, żeby zrobić z ciebie moją dziewczynę, ale mogło to być przegięciem.

-Kolejne kłamstwa- mówiła kręcąc głową z niedowierzaniem.  —  A pomyślałeś, co zrobisz, gdy prawda wyjdzie jednak na jaw?- zapytała logicznie.  — Wyjdziesz przed panią Peres na kłamcę.

- Nie wyjdę, bo we firmie pojawicie się przypadkiem i nie na długo. Przedstawię was, trochę porozmawiamy i tyle.  W ostateczności może mój urok zadziała.

-No nie wiem. Plan perfekcyjny zazwyczaj nawala. 

- Marek- usłyszeli głos Betti zbiegającej ze schodów. — Fajnie, że jesteś. Pobawimy się trochę? Mam nową grę planszową.

-Z przyjemnością zagram. A chciałabyś pobawić się znowu w tatę i córeczkę.

-Pewnie- odparła siadając mu na kolana. 

-Marek to jest nieuczciwe-wtrąciła Ula ostrym głosem.   — Dokładnie wiesz, że Betti zgodzi się na wszystko, o co ją poprosisz.

-Przecież my często się tak bawimy to, dlaczego teraz nie możemy?- pytała dociekliwie siostrę.

-Bo teraz miałabyś udawała jego córkę tak bardziej poważnie a nie dla zabawy.  Podobnie jak w tym filmie „Niesforna Zuzia”

-To znaczy, że mam oszukiwać?- wyraźnie z poważniała i ochota na zabawę przeszła jej. — Pani katechetka mówi, że brzydko jest oszukiwać.

-Zuzia to może nie był dobry przykład - odparła Ula nalewając chochelką ciasto na patelkę. —  Marek ci to wytłumaczy. Prawda Marek- zwróciła się do mężczyzny.

-To prawda Beatko oszukiwać jest brzydko, ale czasami tak trzeba- zaczął swój wykład.  — Pewna pani, która ma przyjechać do mnie do firmy myśli, że jestem zły, a nie jestem prawda –zapytał, na co dziewczynka przytaknęła. — Bo taka inna zła pani nakłamała jej mówiąc, że jestem zły i teraz tą dobrą panią muszę przekonać, że się myli.  Rozumiesz Betti.  To jest kłamstwo w dobrym celu.   Musimy tylko trochę poudawać, że jestem twoim ojcem. Zresztą ta pani po polsku nie mówi to kłamać nie będziesz. A w nagrodę coś ci kupię- dodał na koniec głównie chyba po to, aby Beatka nie drążyła tematu oszukiwania.

-Nic jej nie będziesz kupować- odezwała się Ula z oburzeniem i zanim siostra zdążyła zareagować. — Wystarczy już, że na drogę kłamstwa chcesz ją sprowadzić to jeszcze chcesz nauczyć interesowności.

-Ok. Ula żadnych prezentów- odparł uspokajająco i mrugając do Beatki.

-A ty Betti nic nie mów tacie. Może mu się to nie spodobać.

-To znaczy, że zgadzasz się?- Marek wyraźnie ucieszył się.

-Tak.  A jak to sobie wyobrażasz?   Musimy z Beatką przygotować się, chociaż trochę. Mówiłeś coś o firmie a tam sporo osób kręci się.

 -Tylko, że teraz jest Boże Ciało, długi weekend i w piątek we firmie będę tylko ja, ochroniarz Władek, Pshemko, Wojtek, Iza, twój brat i Magda, jako modele i Adam.  I tak się szczęśliwie składa, że wszyscy oni prawdę o mnie i Beatce znają. A nawet, jeśli ktoś by zaplatał się to i tak łatwo z Peres nie porozmawia. Ula nie ma zagrożenia, że się nie uda. Betti nieraz udawała moją córkę na basenie, czy w sklepie i wychodziło jej znakomicie.

-Oby to nie było pierwszy raz, kiedy nie wyjdzie- odparła stawiając przed nim pierwszą porcję naleśników.

-Ula nie kracz. Zaraz powiem wam jak sobie to wymyśliłem. Ale najpierw zjem naleśnika.

 Ula, pomimo tego, że do pomysłu Marka przekonana nie była to zgodziła się, bo miała wobec niego dług wdzięczności.  Dokładnie pamiętała, że dzięki niemu ojciec mógł być tak szybko operowany. I choć minęło już pięć lat od tego czasu a pieniądze dawno zwrócone to do tej pory nie licząc drobnych przysług, to nie miała okazji odwdzięczyć się tak na prawdę. Teraz jak myślała była na to okazja. 

Plan Marka już nazajutrz zaczął się sypać, bo Paulina zadzwoniła do niego i oświadczyła, że również przyjeżdża.

-Ula musimy jeszcze porozmawiać na temat planu B- rzekł do niej w przerwie na lunch i gdy wyciągnął ją z banku. — Paulina się przyplątała.

-Ale nie było planu B- uzmysłowiła mu.

-To teraz mamy. Kuzynka Pauliny za tydzień ma ślub i organizuje jej w sobotę wieczór panieński a pani Peres ma przywieźć jakiś prezent z Madrytu. A że Paula we Warszawie będzie tylko przelotem to umówiły się we firmie na odbiór paczki.

-A nie lepiej odwołać całą tą szopkę?- zasugerowała.

-Spokojnie Ula. Wszystko da się zrobić. Betti będzie mieć tylko ewentualnie role mówiącą- mówił z opanowaniem.  — Tak jak ustaliliśmy, gdy puszczę ci sygnał to wiedziecie na górę z płytami, które przypadkiem zapomniałem zabrać z domu i przestawię was, ale zostaniecie tylko na chwilę, a nie na dłuższą chwilę to może unikniecie spotkania z Pauliną.  A jeśli już spotkacie się to powiesz, że do kina idziesz z Beatą albo wymyśli się coś innego i czasu na zostanie we firmie nie będzie. A gdyby Paulina jednak o coś pytała to przećwiczymy z Beatką kilka podstawowych kwestii.

-Marek to nie teatr, że nauczysz się roli albo sufler podpowie- sprowadziła go na ziemię.  — Zawsze może coś nie wyjść.

-Wiesz, co Ula-rzekł nagle z ożywieniem.  — Teraz tak sobie pomyślałem, że może i to lepiej, że ma przyjechać Paulina, bo jak coś nie wyjdzie to powiem pani Peres, że cała akcja „córka” była skierowana do Pauliny a nie do niej.

-Marek lepiej już nic nie kombinuj i zostaw tak jak jest- odparła na jego kolejny genialny pomysł.

-Zobaczymy jak to będzie wyglądać w piątek. Może plan C pojawi się-zaczął rozmyślać. —   Ale jakby, co to będę mógł jutro poćwiczyć z Beatką, co ma mówić? 

-Ćwicz jak chcesz- odparł głosem zwątpienia.

W Rysiowie pojawił się nazajutrz w porze obiadu. Cieplakowie już prędzej zaprosili go na świąteczne popołudnie i z zaproszenia skorzystał, bo Wiola tego dnia miała praktyki w wydawnictwie i samemu siedzieć w domu nie chciał.  W czasie posiłku na temat przyjazdu pani Peres nie rozmawiali, bo siedział z nimi Józef i Jasiu i Beatka głównie opowiadała jak sypała kwiatki i o samej procesji. Dopiero później, gdy szli we trójkę na spacer Marek zaczął swoje ćwiczenia.

-Myślę, że już na samo imię Beatka, Paulina zareaguje- snuł plany i przypuszczenia.  — To ja wtedy potwierdzę. Może spytać cię też o mamę, gdzie jest to powiesz, że jest w pracy-zwrócił się do Betti.  — A jeśli będzie dalej o coś pytać to my z Ulą będziemy głównie odpowiadać.

-Tylko, że jak będziemy za Beatkę odpowiadać to od razu pokapuje się, że wszystko jest grubymi nićmi jest szyte- stwierdziła Ula.

-To nie wiem. To pożegnacie się i sprawa sama się rozwiąże.

-Tata i Ulcia mówią, że obcym dużo mówić nie można to mogę tak powiedzieć- Beatka sama podsunęła mu pomysł na rozwiązanie ewentualnej ciekawości Pauliny.

-Bardzo mądrze Betti- rzekł pełen podziwy nad bystrością dziewczynki. —  Czuję, że będzie to mój dobry dzień.

Dzień wizyty pani Peres dobrze się nie rozpoczął, bo lekkie bóle brzucha Adama, które odczuwał od środy okazały się wyrostkiem i Marek musiał radzić sobie bez niego. Pshemko tego dnia dobrego dnia również nie miał, bo rano stał w korku a później jego ulubioną czekoladę dostarczyli z kwadransowym opóźnieniem. W dodatku do pracy przyszły dwie księgowe zrobić zaległe rozliczenia, drugi asystent Marka, Łukasz oraz jeden z informatyków. Na szczęście prawie wszyscy wyszli przed czternastą a Ula z siostrą wedle planu tuż po. Ochroniarz skierował je też od razu na piąte pięto do gabinetu prezesa. Mieli tam we trójkę przećwiczyć swoje role z Pauliną w roli głównej.  Długo jednak to nie trwało, bo zadzwonił Wojtek asystent i syn Pshemka w jednej osobie z informacją, że projektant ma jeden ze swoich humorów i jest potrzebny. 

Trochę go nie było a gdy wróci to w gabinecie oprócz Uli i Beatki zastał panią Peres i jej asystenta. Cała czwórka siedziała na kanapie i oglądała katalogi a obie kobiety szprechały po niemiecku jak rodowite Niemki.

-Marek pani Peres jest trochę prędzej niż było planowane-wyjaśniła, gdy witał się z gośćmi uściskiem dłoni.— Wychodziły jakieś panie to weszła z asystentem. W holu natomiast nikogo nie zastali to odnaleźli twoje nazwisko na tablicy informacyjnej i wjechali na górę.

-Rozumiem.  Możesz przeprosić ją jakoś ładnie, że nie przywitałem się z nią na dole.

-Mówi, że nic się nie stało, bo rozumie, że jest za wcześnie i nie jest królową, aby witać ją z honorami- odparła po chwili.

-To dobrze. A dlaczego mówicie po niemiecku?

-Bo ona angielski kaleczy a ja hiszpańskiego ni w ząb, a jest pół Niemką.

-Aha.  Mówiła coś jeszcze?

-Pytała mnie skąd znamy się i jakim jesteś człowiekiem to powiedziałam całą prawdę o tobie i firmie.

-Ula jak mogłaś- mówił z pretensja w głosie.

-Spokojnie Marek. Jej też wydawało się dziwne, że Febo zachowywali się tak jakby nie chcieli żeby to z tobą współpracowała, to opowiedziałam jej jak poznaliśmy się, że pomogłeś nam z operacją ojca, że byłeś zawsze jak byłeś potrzebny, że może i lubisz bawić się, ale kiedy masz pokaz albo coś ważnego to zajmujesz się firmą. Poza tym, że wiele czasu poświęcasz fundacji zmarłej mamy i dbasz o pracowników.  O Beatce również powiedziałam, że chciałeś wykorzystać ten fakt na poprawienie swojego wizerunku i na złość Pauliny- dodała niepewnie.  — Ale rozbawiła ją ta twoja pomysłowość i zaangażowanie na pokazanie się z jak najlepszej strony. Ogólnie mówiąc jest dobrze Marek.

O powodach, dla których zgodziła się na tą mistyfikację również powiedziała jej, ale Markowi już nie.

-Naprawdę-rzekł uśmiechając się do Peres.

-Opowiadałam Markowi o naszej rozmowie- przetłumaczyła Ula widząc, że Peres patrzy na nią i czeka na wyjaśnienie.  Marek, ale skoro pani Peres już wie to może ciągnięcie dalej tej szopki przed Pauliną nie ma sensu-zwróciła się do Marka.

 -Ma Ula.  Jestem ciekaw jak zareaguje, gdy przedstawię Beatkę, jako moją córkę, a później jak powiem jej, że nią nie jest. Obiecuję, że dzisiaj albo przy najbliższym spotkaniu powiem jej prawdę.

-A jak może zareagować –wzruszyła ramionami. — Wścieknie się, obrazi i jeszcze może zemści. Zobaczysz Marek kłopotów sobie narobisz.

-Ula nie wyolbrzymiaj-bagatelizował jej przestrogi.

-Przepraszam- przerwała im po niemiecku Peres i chwilę mówiła coś w tymże języku do Uli.

- Pani Peres pyta czy może już spotkać się, z Pshemko i zobaczyć jego projekty, bo później ma w planach obejrzenie Starówki- przetłumaczyła Ula.

 -Powiedz, że czeka na nas z pokazem na żywo i medialnym- odparł i wskazał gestem ręki drzwi. —  Przepraszam na chwilę-dodał odbierając telefon.  — Paulina przyjechała- rzekł po chwili do Uli i Beatki.  To, co Beatko gotowa jesteś na bycie moją córeczką? –zapytał biorąc ją za rękę.

-Pewnie- odparła zdecydowanie.