Życie na niby 15

W poprzednich częściach. Marka we firmie odwiedza pani Peres recenzentka mody z Madrytu, która jest też bardzo tradycyjna. Marek, aby zdobyć jej przychylność prosi Ulę, aby Beatka udawała jego córkę, bo Paulina zdążyła poinformować ją, że ma nieślubne dziecko i chciał udowodnić Peres, że ma dobry kontakt z córką. Ula jednak mówi jej prawdę a pomysłowość i zaangażowanie Dobrzańskiego rozbawia ją.  Paulina, która przyleciała z Włoch na wieczór panieński i ślub  kuzynki, również pojawia się we firmie a Marek w końcu wyznaje jej prawdę, że Betti nie jest jego córką. Na sam koniec w Rysiowie nastąpiła awaria wodociągu i Ula z Betką trafiają pod dach Marka. Najpierw idą jednak na lody a tam ktoś robi im zdjęcia. Na sam koniec późnym wieczorem Ula i Marek całują się.

Ewentualnie trzeba wrócić do 2 ostatnich części.

***************************************

Po tym nieoczekiwanym pocałunku rozeszli się do swoich sypialni, ale zasnąć i tak nie potrafili. Marek leżąc na łóżku próbował wytłumaczyć swoje zachowanie i usprawiedliwić się przed sobą.

I po co ci to było? -pytał sam siebie.  Mało masz chętnych panienek do całowania to jeszcze Ulę musiałeś pocałować? Przecież wtedy, gdy przed laty ona pocałowała mnie to obiecałem sobie, że nic nie zrobię, żeby nie dać jej nadziei na coś.  A teraz nie wiem nawet, co mam jej powiedzieć. Ula to moja natura odezwała się przez tą krótką chwilę-zastanawiał się.  Albo to, dlatego że tyle czasu spędziliśmy dzisiaj razem. Ale i wyglądała uroczo w tej piżamie i potarganych włosach-uśmiechnął się lekko na te wspomnienie.  I co ona ma w sobie, że tak ją lubię? Tato opowiadał mi, że z mamą miał to samo. Miała coś w sobie, że to z nią rozmawiało mu się dobrze. A babcia zawsze powtarza mi, że w uwodzeniu jestem kopią ojca. I co za ironia losu- dumał. Tyle kobiet przewinęło się przez ten dom i nigdy jakoś nie rozwodziłem się nad tym a teraz wszystko rozpamiętuję jak nastolatek, który pierwszy raz całował się.  Ale i już dobre pół roku minęło jak nie całowałem się tutaj, a nawet jak z żadną nie byłem w łóżku. Tylko czy to możliwe, że to z długotrwałego braku kobiety pocałowałem Ulę-zastanawiał się.

Faktycznie od czasu jak Wioletta zamieszkała z nim, czyli od czterech lat to znacznie mniej panienek przewinęło się przez jego własne łóżko.  Nawet żadnej nie próbował zaprosić, gdy była, bo wiedział, że czułby się nieswojo wiedząc, że kuzynka śpi dwa pokoje dalej.   Zostawały mu, więc tylko weekendy, gdy Wiola jechała do domu albo, gdy był pewien, że wychodzi na dłużej.  Do hotelu z przypadkowymi dziewczynami z klubu, modelkami czy sekretarkami na godziny chodzić też nie chciał, bo uważał, że jest to nieprzyzwoite i tak nisko upaść nie chciał. Tak samo jak do ich mieszkań, bo mogło wydarzyć się coś nieprzewidzianego a tego chciał uniknąć. Czasami korzystał z mieszkania Sebastiana, gdy ten użyczał mu na parę godzin swoją sypialnię. Z miłosnych uniesień zostawały mu głównie dobre znajome z własnym mieszkaniem, które chciały zabawić się tak jak i on i na nic nie liczyły.

W końcu przed szóstą nie zaznając ani godziny snu wstał z łóżka, wziął prysznic i poszedł pobiegać. W drodze powrotnej wstąpił po świeże bułeczki, twarożek, rzodkiewki i szczypiorek.

Ula również nie mogła usnąć. Z poduszką na uszach przekręcała się z boku na bok i jeszcze długo po pocałunku czuła szybie bicie serca i analizowała wszystko.

Dlaczego mnie to spotkało i musiałam zakochać się w kimś takim jak Marek- zadawała sobie pytanie. Jest przecież tylu innych facetów na świecie, a moimi uczuciami musiał zawładnąć akurat on. I, dlaczego inny mężczyzna nie może wzbudzić we mnie takich uczuć jak Marek i tak wspaniale całować? Szymek, Kamil, Emil a nawet Kondrat do pięt mu nie dorównywali w całowaniu.( Ula spotykała się z nimi w czasie studiów) Nie wspominając o Bartku-na myśl tego ostatniego a pierwszego w jej życiu chłopaka i jedynego jak do tej pory cielesnego, wzdrygnęła się. I życie byłoby dla mnie znacznie łatwiejsze. A tak cierpię i snuję marzenia. Ja i Marek w kinie, ja i Marek na spacerze, ja i Marek na kolacji.  Chociaż dzisiaj jedno z marzeń spełniło się. I gdybyśmy dalej całowali się to chyba nie umiałabym mu się oprzeć. A iść z nim do łóżka to już w ogóle byłoby... .Nawet nie powinnam myśleć o tym-próbowała przywrócić siebie do rozsądku. Nie jestem taka. Ale problem jest w tym, że co innego mówi rozum, a co innego moje ciało. Pragnę go i nic na to nie poradzę. I jest tak od lat. Marzę o księciu i o tym żeby, choć raz przez chwilę, przez dłuższą chwilę -poprawiła się- być dla niego tą najważniejszą kobietą. Ale nie ma, co się oszukiwać Ula, to marzenie ściętej głowy.

Nad ranem, gdy zaczęło świtać a sen nie nadchodził to najciszej jak tylko dało się wymknęła się z pokoju i poszła do salonu po książkę. Czytanie jej jednak nie ukoiło i dalej rozwodziła się nad myślami. Najbardziej bała się poranka i spotkania z Markiem i tego, że odgadnie po jej nerwowym zachowaniu jak bardzo ten pocałunek zrobił wrażenie na niej.

Marek po powrocie z joggingu zajął się śniadaniem. Zrobił dla całej trójki dziewczyn jajecznicę, grzanki i nakroił ser i pomidory. Zaparzył też kawę i herbatę oraz wycisnął sok z pomarańczy dla Beatki. Śniadanie mijało w całkiem przyjemnej atmosferze a o podtrzymanie rozmowy zatroszczyła się Beatka i Wiola. Ula z Markiem natomiast odpowiadali tylko na pytania i coś tam od siebie wtrącali.

-A ty Ula, co taka markotna-zapytała w końcu Wiola. —Nie wyspałaś się, czy co?

- Dokładnie-odparła wysilając się na uśmiech. — Nigdy nie potrafię zasnąć na nowym miejscu. W przeciwieństwie do Beatki.

-Ale jutro niedziela to odeśpisz- odparła Wiola wierząc w jej słowa.

Po śniadaniu Marek odwiózł ich do domu i znowu okazji porozmawiać nie było, bo Beatka wszystkiemu przysłuchiwałaby się. Dopiero w Rysiowie, gdy wypił już z Cieplakiem kawę i gdy Ula odprowadziła go do samochodu była okazja coś powiedzieć.

-Gniewasz się? -zapytał w końcu.

-Lepiej byłoby gdybyś tego nie robił-odparła nie patrząc na niego.

-To jednak gniewasz się- stwierdził posępnie.

-Nie wiem. To znaczy zaskoczyłeś mnie i nawet nie dałeś pomyśleć.

-To się już nie powtórzy- obiecał, ale Ula pomyślała, że w ogóle nie chce takiego zapewnienia. Bądź, co bądź pocałunek sprawił jej przyjemność. — I przepraszam. Chciałbym tylko, żeby to nie zaważyło to na naszej znajomości.

-Nie zaważy-obiecała, choć pewna do końca tego nie była. —Miłego weekendu Marek- dodała wysilając się na uśmiech i postanawiając pożegnać go szybko i  nie pytając o powody pocałunku.

-Nawzajem Ula-odparł tylko i odjechał.

Weekend Uli dłużył się jak nigdy dotąd i ciągle targały nią rozterki.  Raz była szczęśliwa a za chwilę przygnębiona. Raz rozpamiętywała pocałunek a za chwilę z całej siły chciała zapomnieć o nim. Raz dziękowała, a za niego chwilę przeklinała. Raz kochała, a za chwilę nienawidziła Marka.

Marek tymczasem sobotni wieczór spędził w klubie z przyjacielem. Sebastianowi o zajściu nie powiedział, chociaż do tej pory mówili sobie niemal wszystko. Znał go i wiedział, że może źle to przyjąć. A sam dalej nie wiedział, co nim kierowało, że pocałował Ule. Ale i cieszył się, że Ula nie spytała o powody, bo nie wiedziałby, co powiedzieć.

Poniedziałek dobrze nie rozpoczął się. Sebastian tak jak kiedyś przed laty wpadł do jego biura wymachując gazetą.

-Zobacz Marek- rzekł rzucając mu kolorowe pismo pt. „Z buciorami u sław”. — Wyszarpałem je dziewczynom w bufecie.

-Marek Dobrzański na lodach z tajemniczą kobietą i dzieckiem – przeczytał jeden z nagłówków. Czytałeś? –zapytał szukając odpowiedniej strony i artykułu.

-No-odparł krótko Olszański.

-To, co w nim jest, bo nawet nie chce mi się tego czytać -rzekł spoglądając z niesmakiem na artykuł na pół strony i na dwa zdjęcia, z czego jedno było z przed jego domu.

-Że przed laty już widziano cię z mniej więcej rocznym dzieckiem i że widać było, że łączy was zażyłość. A później to już w stronę Ulki poszło i została twoją dziewczyną- rzekł na koniec irracjonalnie.

-Jak to dziewczyną?- pytał z niedowierzaniem.

-Sam przeczytaj-odparł pokazując mu konkretny fragment.

Od dawna wiadomo, że młody biznesmen zmienia kobiety jak rękawiczki. Jednak do tej pory były to zazwyczaj znane i urodziwe celebrytki a ostatnio widywany był u boku mniej urodziwej kobiety. Z ich zachowania można było jednak wywnioskować, że spotkanie sprawia im radość. Oboje byli uśmiechnięci i wpatrzeni w siebie.  Całej sprawie pikanterii dodaje też to, że po wizycie w lodziarni poszli we trójkę na wspólne zakupy a później pojechali do domu Dobrzańskiego. To czy Marek Dobrzański i nieznajoma są parą to wkrótce okaże się. Na razie możemy tylko przypuszczać, że coś ich łączy i nie są to sprawy służbowe.

-Założę się, że to sprawka Pauliny- stwierdził, gdy skończył czytać. —W takie zbiegi okoliczności nie wierzę. Zawsze te z Buciorami u sław wchodzi mi w drogę. Poprzednim razem było tak samo. To oni sprawę z Beatką rozdmuchali a później chcieli moją pierwszą kolekcję pogrążyć jeszcze przed premierą. Muszę dowiedzieć się czy ona albo wujek nie mają tam jakiegoś znajomego.  Pojutrze przylatuje do mnie Aleks z rodziną to go spytam.

- I zawsze Wiola może załatwi ci artykuł w swojej gazecie – zasugerował Sebastian. —Sprostujesz wszystko po swojemu.

-Nie Seba-mówił kręcąc głową. Tylko winny tłumaczy się, jak to mówią.  Za pierwszym razem sprawa ucichła to i teraz może tak będzie. Bardziej boję się reakcji Uli.

-Szczęśliwa nie będzie- odparł Olszański. — Ale na szczęście, że w sobotę był ślub roku i wszyscy paparazzi na tym skupili się a nie na tobie-znalazł coś i optymistycznego w całej sprawie. —Równie dobrze mogli do rana siedzieć przed twoim domem i dotrzeć pod dom Uli.

- Fakt-stwierdził bezspornie.— Tylko w Rysiowie ich brakowało. Muszę zadzwonić do Uli i uprzedzić ją zanim ktoś jej powie –dodał wybierając numer jej, ale telefon miała wyłączony.

Chwilę później zadzwoniła pani Peres i sprawa artykułu zeszła na drugi plan. Kobieta podjęła już decyzję i to z Strefą Mody M&P nawiąże współpracę na rok. Oprócz tego, że projekty Pshemka przypadły jej do gustu to duży wpływ na to miała rozmowa z Ulą i zaangażowanie Marka na poprawienie swojego prywatnego wizerunku. Obiecała pojawić się też we Warszawie na podpisanie umowy już w sobotę i liczyła na spotkanie z Ulą i jej tłumaczenie.

Do Uli Marek postanowił już nie dzwonić tylko pójść do banku gdzie miała staż i porozmawiać na temat obu spraw. Ula oczywiście po włączeniu telefonu dostała wiadomość o nieodebranym telefonie, ale na razie oddzwaniać nie chciała, bo i na rozmowę z Markiem nie miała ochoty. Jednak po jego przyjściu do banku i nie chcąc robić zamieszania zgodziła się na wypicie kawy w bufecie.

-To, co sprowadza cię do mnie-zapytała, gdy usiedli i zamówili kawę i sernik.

-Dwie sprawy Ula. Dobra i taka, która nie spodoba ci się. Od której mam zacząć?

-Od drugiej-zadecydowała.

-Proszę przeczytaj sobie i pooglądaj-rzekł podając jej gazetę.

-To ja i Beatka-rzekła spoglądając na zdjęcie i chociaż było mało ostre i z daleka to twarze można było poznać.  Teraz rozumiem też, dlaczego przyglądały mi się dziewczyny z działu kredytów-dodała. —Co znowu Beatka?- spytała po chwili przelotnie spoglądając na Marka.

-Nie tylko ona-mruknął. —Dalej poczytaj.

- Mniej urodziwej, jesteśmy parą, widywana byłam z tobą?- mówiła z niedowierzaniem. —  Ciekawa jestem gdzie nas widywali?

-Nie wiem Ula-rzekł wzruszając ramionami. —Może chodziło im o te spotkania we fundacji mamy przed dniem dziecka.  Wtedy spędziliśmy trochę czasu ze sobą.

O tym, że to najprawdopodobniej zemsta Pauliny nie zamierzał jej na razie mówić, bo przypuszczał jak zareagowałaby i że robiłaby mu wyrzuty w stylu , a nie mówiłam.

-Ale sami rzadko byliśmy-odparła. — I musisz to jakoś poodkręcać i załatwić obie sprawy.

-Ula jedno i drugie poszło w świat i nic się na to nie poradzi- tłumaczył zasadnie.  —W takich sytuacjach najlepsze jest przeczekanie.  Popiszą trochę, powęszą i przestaną. Tak jak było poprzednio z Beatką.  A za jakiś czas jakaś Basia czy Kasia zajdzie w ciążę albo ktoś zaręczy się i sprawy same ucichną.

 -No nie wiem Marek- mówiła bez przekonania. — Ty jesteś do tego przyzwyczajony, ale nie ja a tym bardziej Betti.  A ta druga sprawa?- zapytała zmieniając temat.

- Pani Peres odezwała się i chce współpracować z nami.

-To gratuluję- rzekła szczerze.

- Dzięki Ula. A zgodziła się między innymi dzięki tobie i tym, co jej powiedziałaś.  Przylatuje w sobotę podpisać umowę i gdybyś mogła zostać naszą tłumaczką to byłbym wdzięczny-mówił i spoglądał na nią błagająco.— Sama o to poprosiła.

-Czemu nie mogę zostać- odparła błaho.

-Dzięki Ula.

- Nie ma, za co-odparła kurtuazyjnie.  — Chętnie pomogę, bo to bardzo miła kobieta. Ale teraz muszę wracać już-dodała spoglądając na zegarek i wstając od stolika.  Kwadrans minął. Daj mi tylko znać prędzej, o której mam być to przyjadę.

-Ok. -odparł również wstając. —I dzięki, że poświęciłaś mi trochę czasu.

-Drobnostka-rzekła tuż przy wyjściu. — I cześć.

-Cześć-odparł i skręcił w przeciwną stronę.

Po rozstaniu się Ula pomyślała sobie, że może da radę spotykać się z Markiem.  Zwłaszcza, gdy nie będą sami. Tego też postanowiła się trzymać. Unikać sytuacji bycia sam na sam z Markiem.

Zanim jednak pani Peres pojawiła się we Warszawie to miały miejsce inne wydarzenia.

Tak jak było to  do przewidzenia artykuł bez echa nie przeszedł i nawet w Rysiowie było to temat numer jeden do rozmów sąsiadów i reszty mieszkańców. Życzliwi sąsiedzi, zanim Ula zdążyła dojechać do domu, zdążyli donieść też Cieplakowi o artykule. W to, że Beatka jakoby miała być dzieckiem Marka to było oczywiste, że nikt nie uwierzył, ale w to, że Ulę coś łączy z Dobrzańskim to już tak. Niektórzy nawet zazdrościli, bo już widzieli ją, jako panią Dobrzańską a inni tylko dopytywali czy to prawda. Inne gazety i portale Internetowe efektem domina również sprawą zainteresowały się i lawina domysłów została uruchomiona.

Marek miał za to okazję spotkać się z rodziną Febo. Już w środę w jego domu pojawił się Aleks z żoną Alicją i córeczką i była to wizyta wyczekiwana, bo oprócz uczestniczenia w weselu kuzynki Aleksa mieli zostać u niego na tydzień. Aleks bez problemu dowiedział się też od znajomych swoich i Pauliny o koledze z gimnazjum Pauli a obecnie dziennikarzu mało ambitnego, ale popularnego czasopisma Z buciorami u sław. Mały fortel ze strony Febo spowodował, że ów dziennikarz przyznał się do tego, że ma kontakt z jego siostrą.  Okazało się też, że od lat redaktorem naczelnym pisma jest jego ojciec.

W czwartek natomiast dojechała reszta rodziny, czyli wujek z ciotką.  Marek ochoty spotykać się z nimi nie miał, ale wujek nalegał i wiedział też, że prędzej czy później będzie musiał przez to przejść i wysłuchać jak to zachował się bezczelnie i kpił z nich. Kolacja z Febo w jego domu tak jak przypuszczał do miłych nie należała i jeszcze przed podaniem jej, przez Aleksa i Alicję, miała miejsce. (Aleks teraz prowadzi restauracje i sam gotuje)

-W głowie się nie mieści, że ty tak dobrze wychowany mogłeś tak postąpić-mówił wzburzony Febo senior.

- A mi w to, co zrobiła Paulina –odparł równie poirytowany. —Zemściła się nie tylko na mnie, ale i  na Uli i Beatce, a one z tym nic wspólnego nie miały.  Zwłaszcza  Beatkę powinna zostawić, bo to dziecko.

- Wybacz Marek, ale mówimy o dwóch różnych rzeczach-wtrąciła ciotka. Co innego kpić z nas a co innego jej kalumnie. A ta dziewczynka też swoje zrobiła.

-Ciociu- mówił cedząc słowa. —Paulina od pierwszej chwili jak tylko zobaczyła ją na moich rękach to miała do niej jakąś awersję.

-A, co?- pytała lekceważąco Febo. — Może miała skakać z radości?

-Nie, ale mogła dać mi wytłumaczyć-odparł.  —A tak, gdy tylko Beatka była wspomniana przez Paulinę to zawsze z niechęcią.  Skoro, więc ona była dla niej kimś nieważnym to ja nie miałem powodu wyprowadzać jej z błędu.  

- I to był ten powód do okłamywania nas? -odezwał się ponownie wujek. —To jest niedorzeczne Marek.

-A jej brudne gierki i nasyłanie na mnie dziennikarzy jest podłością wuju- odparł trochę bezczelnie. — Ona jak mało, kto umie dopiec i zemścić się.

-Paulina ciągle czuje się zraniona –zaczęła usprawiedliwiać córkę Agnieszka Febo. —Miała plany i może teraz bylibyście małżeństwem.

-Ale całe szczęście nie jesteśmy- mruknął z ulgą. —Z jej charakterem to dobre dla nas nie byłoby. Chciał też powiedzieć, że pewnie gdyby została nią i miałbym nieślubne  dziecko to życzliwości od niej nie zyskałoby, ale na swoje szczęście pohamował się.

-Marek przesadzasz- upomniała go ostro ciotka. —Paulinka nie powinna robić na ciebie nagonki, ale ty nie powinieneś posądzać jej o najgorsze.

-Nie powinienem-przyznał się sam, że za dużo powiedział i żeby kłótni nie wszczynać. —Ale wystarczająco już dużo namieszała mi w życiu.

-To, co możemy siadać do stołu-przerwał rozmowę Aleks. —Wszystko już podane. Marek mówiłeś już ojcu o współpracy z Peres-zmienił też gładko temat. —Ta współpraca i dla F&D może opłacić się, jeśli dobrze przeprowadzi się ją.

W sobotę Ula z samego rana pojechała do Warszawy na spotkanie z Markiem, panią Peres i jej asystentem Martinem.  Sprawy związane ze współpracą przebiegły szybko i na koniec rozmów obie strony były zadowolone z umowy. Ula zaoferowała się też być tłumaczką na przyszłość.

-To, co Ula może pójdziesz z nami na obiad-zaproponował Marek, gdy pani Peres wyszła odświeżyć się. —Zamówiłem stolik na cztery osoby.

-No nie wiem, czy to dobry pomysł-wahała się. —Ktoś znowu może nas zobaczyć.

-Ale oprócz nas będzie pani Peres i Martin-argumentował. —Będzie to wyglądać na typowy lunch biznesowy.

-Tylko, że ludzie widzą to, co chcą widzieć albo to, za co im płacą-stwierdziła filozoficznie.

- Zawsze możemy pobić ich własną bronią- zasugerował dyskretnie i figlarnie. —Parę razy zobaczą nas razem, nacieszą się i znudzi im się.

- Marek, jeśli sugerujesz mi abym udawała twoją dziewczynę to mówię nie– zaprotestowała ostro nie odgadując tego, że było to powiedziane z żartu. — Nie jestem i nie zamierzam zostawać twoją dziewczyną. I może zamiast wymyślać kolejne idiotyczne pomysły to żonę sobie znajdź. Przynajmniej dziennikarze nie będą snuć domysłów.

-Ula nie prosiłem cię o radę tylko o przysługę-wytknął.

- Latka lecą Marek-kontynuowała nie zważając na jego odpowiedź. —Trzydziestka ci niedługo stuknie.

- Do małżeństwa to ja się nie nadaję-oznajmił jej wyraziście. —Żona, dzieci nie są mi potrzebne. Lubię swoje życie bez obowiązków rodzicielskich.

-To, po co ci dwie firmy skoro nie planujesz potomstwa i nie będzie, komu przekazać ich-pytała lekceważąco głównie ze względu na jego poglądy. —Nie mówiąc o przedłużeniu rodu Dobrzańskich.

-Na razie nie planuje-odparł z uwydatnieniem.— A później zobaczymy. Mam czas Ula.

Dalej niedane im było toczyć rozmowy, bo pani Peres wróciła i mogli wyjść do restauracji.

Obiad przebiegał w miłej atmosferze i bez niespodzianek. Ula z Peres rozmawiały na tematy babskie i trochę o samej Uli, a Marek z Martinem na temat sportu i samochodów. Marek raz po raz wyłapywał coś z rozmowy kobiet albo Ula sama coś mu tłumaczyła. Dowiedział się między innymi tego, że z końcem lipca kończy się Uli staż w banku i że nie ma szans na zatrudnienie i rozsyła już CV po firmach.

 Po obiedzie goście z Hiszpanii pojechali do hotelu, Marek wrócił do firmy a Ula poszła w stronę przystanku. W drodze do domu zastanawiała się, kiedy znowu zobaczy się z Markiem i miała cichą nadzieję, że nie prędko. Ale myliła się, bo Marek w Rysiowie zjawił się niezapowiedziany dzień później.

-Proszę Ula –rzekł podając jej jedną z wizytówek. Dec & Lange- przeczytała Ula. — Markę to pewnie znasz a pan Leszek Dec jest jednym z moim dostawców dodatków. Zresztą jeszcze mój ojciec współpracował z nimi.

-Tak wiem, czym zajmują się-odparła. —Buty, torebki i inne wyroby skórzane. A pani Renia ( obecna prezes fundacji matki Marka) to jego żona.

-Dokładnie-przytaknął.  — Wieloletnia sekretarka pana Deca odchodzi właśnie na emeryturę i potrzebuje kogoś kompetentnego i pomyślałem o tobie.

-Ale nie potrzebuje protekcji-zaprotestowała.

-Tak właśnie myślałem, że będziesz marudzić- westchnął. —Ula-zaczął przekonywać.  Pan Leszek sam mnie pytał, czy nie znam jakiejś odpowiedniej osoby do sekretariatu i zarazem do małej pomocy jemu samemu. Kogoś młodego i ambitnego.  I nie myśl o tym w kategorii protekcji.

 -Córeczko Marek ma rację-poparł Cieplak Marka. —To nie protekcja. To przysługa. Teraz bez tego trudno znaleźć pracę.

-Ja sam chętnie zatrudniłbym cię u siebie, ale właśnie wtedy zaczęłoby się gadanie-przekonywał. —Chociaż spróbuj.

-Ok. Spróbuję-odparła ugodowo.

Praca w Dec & Lange szybko Ulę wciągnęła. Pan Dec był w wieku jej ojca i traktował jak córkę. Ale i uczył.  Nie wiedziała tylko, że jego firma i Strefa Mody M&P aż tak ściśle współpracują i kontakty z Markiem będzie mieć o wiele częstsze niż poprzednio. Pan Leszek z racji, że wiedział, że się znają to ją z jakimikolwiek papierami wysyłał do Dobrzańskiego. W połowie sierpnia ich współpraca zawęziła się jeszcze bardziej, bo pan Dec z żoną wyjechali na wczasy i to na Uli i głównym księgowym firmy Dec &Lange spoczęła odpowiedzialność za firmę. Oprócz pracy służbowej Ula i Marek zajęli się też fundacją. Pani Renia zostawiła im wytyczne i realizowali je krok po kroku. Praca z Ulą zadziwiła go, była przyjemnością i szła sprawnie, bo nigdy nie trzeba było powtarzać niczego dwa razy. W przeciwieństwie do jego własnych sekretarek. To, że jest bystra to wiedział zawsze, ale nie myślał, że aż tak.

W jeden wieczór ostatnich dni sierpnia znowu mieli okazję razem pracować i szukać sponsorów na wyprawki szkolne, a na miejsce pracy wybrali dom Marka. Mała nieuwaga spowodowała, że jedna z teczek spadła na podłogę a po teczkę schylili się razem i przez krótką chwilę ich dłonie złączyły się. Gdy już oboje wstali to Marek nieoczekiwanie pogładził ją po policzku i jakby chciał powiedzieć coś, ale zamiast tego przysunął się jeszcze bardziej. 

-Jesteś taka... - rzekł tylko a jego usta były zdecydowanie za blisko.

Ula wiedziała, że jeśli teraz spojrzy na niego to stanie się to, o czym marzyła od prawie dwóch miesięcy. I nie myliła się, bo jak tylko uniosła wzrok Marek delikatnie i bez pośpiechu pocałował ją. Z rozkoszy lekko westchnęła oblizała wargi po pocałunku a jego usta wróciły do jej ust. Tym razem pocałunek był znacznie dłuższy i namiętny i tak jak za pierwszym razem, gdy całowali się ogarnęło ją cudowne uczucie. Instynktownie i aby dać mu znak, że ma nie przerywać to objęła go za szyję. Jej intencje odczytał szybko, bo chwilę później delikatnie położył na biurku i błądził ustami po jej twarzy, docierając także do zagłębienia szyi i dekoltu. Było to zniewalające i przyprawiało ją o coraz większe rozkosze. W ramionach Marka czuła się bezradna i szczęśliwa. Zastanawiała się też czy jak zaprotestuje Marek puści ją, ale fakt był taki, że nie potrafiła zaprotestować, bo usta i pieszczoty Marka były wspaniałe.

-Ula, Marek. Gdzie jesteście?-usłyszeli nagle głos Wioletty. —Wróciłam już z zakupów.

-W gabinecie-odparł Marek z ociąganiem.

Zanim Kubasińska doszła do nich to Ula zdążyła usiąść na kanapie i zająć się piciem soku, a Marek siedział za biurkiem z nosem w ekranie laptopa.

 

CDN PO MINI

Tak tradycyjnie. Jeśli są błędy to przepraszam, ale spieszę się, żeby zdążyć napisać całość zanim całkiem nie stanę się ociężała.