Skazani na miłość cz.23

Od czasu jak Ewa powiedziała Paulinie o niepowodzeniu z uwiedzeniem Marka, ta szukała sposobów na to, aby Ula chociaż myślała, że Marek nie zmienił się i dalej ma kochanki. Plan już na to nawet miała, bo wyczytała z jednej z gazet. Teraz brakowało tylko odpowiedniego momentu. Ten zaś sam trafił się przypadkiem w czwartkowy ranek, gdy poszła do salonu piękności "Z naturą na ty." Tam, właśnie, gdy zapisywała się na wizytę, usłyszała rozmowę telefoniczną rejestratorki z klientką. 

-Dzwoniła pani do nas wczoraj i możemy zapisać panią na sobotę. (…) Urszula Cieplak. (…) Tak może zabrać pani synka. Jest sala zabaw i profesjonalna opiekunka. (….) Wiek się nie liczy i nawet młodsze dzieci mogą tu przychodzić, tak jaki i karmić. (…) W takim razie zapraszam na sobotę na godzinę dziesiątą trzydzieści.
Oprócz rozmowy podejrzała również numer telefonu klientki, a końcówka 998 była z numeru komórki Uli.

Po opuszczeniu salonu zaczęła działać i dzwonić w parę miejsc. Drobnych oszustów znających się dobrze na sprawach elektroniki i alarmach samochodowych, znała jeszcze z czasów, gdy Aleks nie był w więzieniu i teraz postanowiła skorzystać z ich usług.

Znała też charakter Uli i wiedziała, że nie będzie działać gwałtownie tylko skrywać w sobie. Idąc również za powiedzeniem, że tylko winni się tłumaczą, to wierzyła, że jej plan się powiedzie, bo w ewentualne tłumaczenia Ula nie uwierzy.

Marek u Pauliny nie zamierzał długo przebywać. W planach miał tylko oddać przywiezione rzeczy, przywitać się ze swoją przyszłą chrześniaczką, wrócić do domu i zacząć przygotowania do wyjścia do teatru z Ulą a później na romantyczną kolację. W planach miał również ważną rozmowę na temat swoich uczuć. W dobrym  nastroju zaparkował swojego Jaguara przed domem i poszedł w stronę drzwi wejściowych. 

 Febo jednak podstępem postanowiła zatrzymać go.

-Pijesz od rana – zapytał, gdy otwarła mu z kieliszkiem w ręku.

-To ze zdenerwowania Marco- zaczęła z przestrachem od drzwi. — I tylko jeden kieliszek. Tak się boję. Niania Agnieszki musiała wyjść na dwie godziny, a Bartek poszedł na siłownię i jestem sama z nią.

-I co Paulino pampersa boisz się zmienić- zakpił.

-Nie o to chodzi. Widzisz te ciemne auto z przyciemnionymi szybami? – pytała, odsuwając delikatnie żaluzje w oknie. — Wczoraj również stało tutaj. A niedawno jakiś facet wysiadł z niego i patrzył w stronę domu. To na pewno znajomy Bartka. Obracał się przecież w przestępczym świecie. Boję się, że może tu przyjść i coś nam zrobić.

-Paula chyba przesadzasz. Zresztą dom jest pod ochroną agencji ochroniarskiej.

-Agencja nic tak naprawdę nie zrobi. Nie ma ich tu. Bartek powinien wrócić niedługo. Dzwoniłam już po niego i już jedzie- skłamała. —Poczekaj tylko na jego powrót.  

-Nie mam czasu na siedzenie tutaj.  

-Jeśli nie dla mnie to dla Agnieszki zostań- wtrąciła. —Masz być w końcu jej ojcem chrzestnym. Opowiesz mi przy okazji, co w firmie i corocznym balu mody w Berlinie. Rok temu byliśmy w Berlinie jeszcze razem. Pamiętasz?

-Paula, jeśli chcesz wracać do tego czasu, to wychodzę.

-Ok Nie będę. Z pół godziny możesz chyba poświęcić.

-Dobrze zostanę i poczekam, aż ktoś wróci- mówił, rozbierając się z płaszcza. —Ale robię to tylko dla Agnieszki, bo nie powinnaś opiekować się córką w tym stanie. Wątpię, że tylko jeden kieliszek wypiłaś.

-Napijesz się czegoś. Idę robić sobie właśnie kawę- odparła, nie komentując jego ostatniego stwierdzenia

-Dziękuję, nie trzeba.

Paula w kuchni zniknęła na parę minut, a on z braku innego zajęcia usiadł na kanapie i w oczekiwaniu na jej powrót, zajął się oglądaniem ostatniego numeru Auto Świat. Równo z jej powrotem do salonu, wrócił i Bartek.

-Cześć Marek- rzekł od drzwi Dąbrowski. —Zobacz, kogo spotkałem przed domem- dodał, ciągnąc za sobą Ewę.

-Co tu robisz? -zapytał ze zdezorientowaniem Ewę. —Dwa dni temu miałaś odlecieć do Pragi.

-Postanowiłam zostać, a Paula zaprosiła mnie na kawę. Chyba mogę odwiedzić koleżankę Marco?

- Ja bym jej nie wierzył- stwierdził wymownie Dąbrowski. —Jakiś koleś kręcił się przy twoim samochodzie i wydaje mi się, że dała mu cynk, że ja jadę. Chciałem go nawet złapać, ale zanim wysiadłem z samochodu, to wskoczył do czerwonej Toyoty i odjechał z piskiem opon. Zapamiętałem numer rejestracyjny, to jakby co jest.

-Jeszcze tego brakowało, żeby auto mi ukradli- mówił, idąc w stronę drzwi.

-To na pewno jacyś jego koledzy, a teraz bohatera zgrywa- rzekła wymownie Febo, zanim Marek zdążył wyjść. —Nie dziwne, że nadjechał akurat wtedy, gdy ktoś grzebał coś przy twoim aucie.
-Zwariowałaś Paula- wtrącił Dąbrowski. — Jacy koledzy. Wróciłem szybciej do domu, bo przypadkiem spotkałem panią Dorotę (niania Agnieszki) i powiedziała mi, że Ewa przyszła do ciebie, że dałaś jej wolne i że same chciałyście zajmować się Agnieszką.

-To Paulina nie dzwoniła po ciebie? - zapytał Marek, zawracając.

-Ona niby miała dzwonić po mnie? - zdziwił się Bartek. —Sam wróciłem, bo wszystko wydawało się podejrzane.

-A ty komu wierzysz. Mnie czy Bartkowi? – pytała Febo.

- Bartkowi. Słyszałeś coś o ciemnym zaparkowanym samochodzie przed waszym domem? Podobno parkował i wczoraj.

-Pierwszy raz słyszę Marek- odparł pewnie. —Chociaż sąsiad robi sobie nowy podjazd i parkuje takim autem naprzeciwko okien.

- Paula można wiedzieć, co knujesz z Ewą? – pytał, mając już wystarczająco dużo dowodów na złe intencje Febo i Nowotnej. —Mówisz, że dzwoniłaś do Bartka, jak nie dzwoniłaś, ciemny samochód to samochód sąsiadów, Ewa ukrywa się w ogrodzie, a ktoś próbuje ukraść mi samochód.

-To brednie Marek- odparła z oburzeniem Paulina.

-Oczywiście, że coś knują Marek- odezwał się ponownie Bartek. — Parę dni temu słyszałem, jak Paulina mówiła Ewie, że toczy z kimś walkę i pytała, po czyjej jest stronie. Powinienem domyślić się, że to o ciebie chodzi.

-To, co miałyście takiego w planach?- pytał, spoglądając to na jedną, to na drugą.  —Uśpienie mnie i zrobienie kilku zdjęć w ramionach Ewy albo innej panienki.  Albo uszkodzenia mi auta. Czyli zmowa milczenia- dodał, gdy nie odpowiadały. —Ja mogę nie milczeć i dużo powiedzieć o was- mówił, tłumacząc raz po raz na angielski, aby Nowotna wszystko zrozumiała. —Zwłaszcza o tobie Ewo. Jest taka jedna tajemnica, o której tylko my wiemy. Chyba nie chcesz, aby znajomi dowiedzieli się o pewnych rzeczach- dodał, mając na myśli test wierności a któremu to poddała go Paulina, a przynętą miała być Ewa.

-Marco poważnie nie mówisz? - odezwała się momentalnie Ewa.

-Bardzo poważnie. No więc. Jaka jest twoja decyzja.

-Był taki plan Markus -zaczęła wbrew protestom Febo. —Paula przypadkiem dowiedziała się, że Ula idzie dzisiaj do kosmetyczki i postanowiła skorzystać z okazji. Miała zatrzymać ciebie na jakieś półgodziny u siebie, aby w tym czasie jej znajomi mogli podstawić twój samochód w po drugiej stronie tego salonu piękności „Z naturą na Ty”, a Ula miała zauważyć go. Twój Jaguar już sam rzuca się w oczy, ale dla zwiększenia pewności, że jgo dostrzeżesz, to jakiś dwóch chłopaków miało się nim głośno interesować. Ja miałam wtedy pojawić się i ich przegonić.  Po wszystkim auto miało być odstawione z powrotem na podwórko. Daleko od miejsca do miejsca nie jest, bo tylko cztery ulice, to wzbudzenie podejrzeń Uli, miało prawo się udać.

-To znaczy, że chciałyście, aby Ula myślała, że coś jest między nami? - pytał z oburzeniem Nowotną.

-Ciężko myślący jesteś- odezwał się Bartek. —Dokładnie o to im chodziło. Powinieneś być u Pauliny, a twój samochód był gdzie indziej.

-Obie jesteście nienormalne i sobie równe- mówił gniewnie. —Powinienem wszystko zgłosić na policję, a paragraf znalazłby się na pewno. Choćby za kradzież samochodu. I kiedy w końcu zrozumiecie, że nie jestem zainteresowany żadną z was. Tylko Ula jest teraz w moim życiu- dodał, odchodząc.  

Do domu wracał sam na siebie zły, że dał się tak wkręcić Pauli. Nie przypuszczał nawet, że była to tylko część planu i że Ula właśnie ogląda jego stare zdjęcia z Ewą Nowotną. Zanim jednak wrócił, pojechał jeszcze do rodziców, aby opowiedzieć im o intrydze Pauli i poprosić ich o pomoc i rozmowę z Febo.

Ula tymczasem do domu z salonu piękności wróciła kilka minut przed Markiem. Zanim weszła do środka, to wyjęła ze skrzynki parę ulotek i jeden list. Zaadresowany był do niej, to otwarła od razu.  To, co znalazła w środku, było dla niej szokiem i rozczarowaniem. Gdy już dotarła do kuchni wszystko, zgniotła i wyrzuciła do śmieci.

I co teraz? Czy naprawdę coś jest na rzeczy? Tak mizdrzyła się do niego.  Nie będę o nic pytać ani robić wyrzutów. Nie będę drugą Pauliną. To jego życie i może robić z nim co chce. Ja mogę zniknąć z jego życia. Mam, gdzie pójść.

Marek w domu pojawił się kwadrans później, gdy parzyła sobie zioła.

-Cześć Ula- zagadnął od kuchennych drzwi.

-Cześć. Długo cię nie było- odparła z wyrzutami, choć obiecała sobie, że nie będzie robić mu wymówek.  

-Pojechałem jeszcze do rodziców, a prędzej zatrzymała mnie Paulina.

-Co u nich? To znaczy u Pauliny i Agnieszki, bo z twoimi rodzicami rozmawiałam rano. Agusia zdrowa?

-Tak.

-To dobrze- odparła cicho, siadając przy stole.

-Ula stało się coś? Tak dziwnie rozmawiasz ze mną? Może Paula dzwoniła do ciebie?

-Dlaczego miałaby dzwonić?

- Są powody, abym tak myślał Ula. Ona z Ewą uknuła intrygę i gdyby nie czujność Bartka wszystko by się udało.

-Jaką intrygę? Może porobiły ci zdjęcia -mówiła, wstając i wyciągając to, co niedawno wyrzuciła do kosza.

-Ula to są zdjęcia sprzed pięciu lat- mówił, oglądając fotografie. —Zobacz choćby na mój zegarek albo na ten telefon. Widziałaś u mnie coś podobnego.

-Nie, nie widziałam. To, co takiego zrobiły.

-Tak pokrótce chodziło im o to, aby wzbudzić w tobie podejrzenia.  Idąc do kosmetyczki, miałaś dostrzec mój samochód i Ewę w jego pobliżu. Tym samym pomyśleć, że i ja gdzieś jestem w pobliżu. 

-Chyba wiem o co chodzi- wtrąciła. —Miałam sądzić, że okłamałeś mnie, bo byłeś, gdzie indziej niż mi mówiłeś- dopowiedziała za niego.

-Dokładnie o to im chodziło. Chciały, abyś złapała mnie na kłamstwie. Jak doszłaś do tych wniosków? 

-Wyczytałam niedawno w jednej z gazet podobną historię. Mąż miał być dłużej w pacy, a żona zauważyła jego samochód na jednym z osiedli i kobietę w nim. Na nic zdały się jego zapewnienia, że go tam nie było, bo widziała na własne oczy jego auto. Później jeszcze ta żona dostała jednoznaczne zdjęcia na zdradę męża. Wiem nawet, gdzie to czytałam Marek. W poczekalni do poradni ginekologicznej, a Paula chodzi tam również. Musiała to samo przeczytać i zasugerowała się tą historią.  Tylko że tam intryga na podstawiony samochód i kochankę się powiodła w pewnym sensie.

-Czyli wyczytała. A ja już myślałem, że to jej autorski plan- mówił kpiarsko.

-Nigdy nie lubiła nadwyrężać głowy. Teraz też jota w jotę wprowadziła w życie historie z tej gazety.

-Fakt, myślenie nie jest jej dobrą stroną. A ty, gdy zobaczyłaś te zdjęcia to, co sobie pomyślałaś? To, że je wyrzuciłaś, coś znaczyło? 

-Wyrzuciłam, bo to śmieci, a miejscem na śmieci jest kosz- odparła dyplomatycznie.

-I nic więcej? – pytał uparcie. —Wydawało mi się, że byłaś rozdrażniona i rozczarowana.

Od odpowiedzi uchronił ją dzwonek do drzwi.

-Zapraszałeś kogoś albo ktoś się zapowiedział- odpowiedziała pytaniem.

-Nie Ula. Siedź, a ja pójdę otworzyć.

Chwilę później w kuchni pojawił się Bartek Dąbrowski.

-Cześć Ula. Jadę na siłownię i postanowiłem przy okazji podrzucić wam dwie kasety z nagraniami od nas z domu- rzekł, siadając na jednym z krzeseł. —Paula pół roku temu kazała zainstalować  w całym domu kamery. Myślałem, że to dla dobra Agnieszki i czy niania nie robi jej krzywdy, ale okazało się, że boi się o swoje rzeczy.

-Cała Paula- parsknął Marek. —Już dawno powinni jej odebrać prawa rodzicielskie.

-To wy nic nie wiecie? -dziwił się Dąbrowski. —We wtorek pojawiła się siostra Mario (prawdziwy ojciec Agnieszki) Camila Gotti i domaga się w imię brata praw na widywanie się z Agnieszką.

- To nas zaskoczyłeś- odparł Marek. —Z wyjątkiem Pauli Włosi są w tych rodzinnych sprawach bardzo zasadniczy. A co jest na tych kasetach?

-Przejrzałem wybiórczo, ale jest tu nagranie, jak spotyka się z jakimiś dwoma podejrzanymi typami i daje im pieniądze.

-Dzięki Bartek. Na pewno przejrzę. A co działo się po moim wyjściu.

-Istna Wieża Babel. Kłóciły się to po polsku, to po włosku, angielsku i czesku. Na sam koniec Ewa wystrzeliła z salonu, nie zabierając nawet swoich rzeczy.

-To chyba po ich przyjaźni- wyrokował Marek.

-Na to wygląda. Szkoda Ula, że nie widziałaś, jak Marek powiedział im, że ciebie kocha i nic tego nie zmieni. Chociaż powinno być tu to nagranie.

-Marek tak powiedział? - zapytała z konsternacją.

-A co on tego ci nie mówi? Albo jest nieprawdą?- pytał skołowany Bartek. 

-Prawdą tylko ja zbyt mało mówię o ty Uli- odparł Marek za Ulę.