Skazani na miłość cz. 6

Następnego dnia rano Ula z Markiem wrócili do Warszawy. O tym zaś co zaszło wieczorem przed pokojem Uli, wiele nie rozmawiali. Marek tylko przeprosił i powiedział, że propozycja była głupia. Podróż mijała im więc bez zażenowania i na omawianiu spraw służbowych. W połowie drogi zadzwonił do Marka Sebastian.  Marek akurat tankował benzynę, a Ula była w toalecie, to odebrał.

-Stary Paulina wpadła do mnie przed momentem i zaczęła rzucać twoimi zdjęciami z panienką- oznajmił mu przyjaciel. —Dostała je podobno wczoraj. Żądała jeszcze, abym powiedział, kim jest ta dziewczyna.

-Do mnie również zdążyła zadzwonić- odparł wyraźnie zły. —I co jej powiedziałeś?

-Nic konkretnego. Że to jakiś fotomontaż musi być. Bądź co bądź przygotuj się na kolejną awanturę z Pauliną. Lepiej wiedzieć co cię czeka.

-Dzięki Seba za wiadomość- mówił, patrząc wrogo na Ulę podążającą do auta. —Ula wraca z toalety, to pogadamy, jak wrócę. Cześć.

Dalsza droga tak przyjemna, jak pierwsza część podróży nie była. Ula wyczuła również to, że Marek trzyma ją na dystans, ale o przyczyny nie pytała. 

Godzinę później, gdy dotarli do firmy, Ula poszła prosto do swojego biura, a Marek do Sebastiana wyjaśnić całą sprawę.

-Cześć Seba. To jak dokładnie jest z tymi zdjęciami? – pytał od drzwi.

-Jedno zdjęcie zostawiła, to sobie popatrz- odparł, podając mu fotkę.

-Ale to jest nasz klub i ostatni wypad- stwierdził ze zdziwieniem.

-A ty myślałeś, że co?

-Gdańsk. Spotkałem Zuzie i myślałem, że to Ula zrobiła mi zdjęcia i wysłała Pauli MMS-em. Byłem nawet zdolny, wykrzyczeć jej nawet w twarz, że wiem, jaka jest.

-Stary nie możesz o wszystko obwiniać Uli- wstawił się za nią Olszański, bo zdjęcia sam wysłała, ale nie miał zamiaru pogrążać Uli. Chciał, tylko aby Febo zrobiła mu kolejną awanturę, a później przekonać Marka, aby w końcu zostawił Paulinę. —Może i powiedziała o hostessie, ale z tym raczej nie ma nic wspólnego.

- Ale ktoś musiał to wysłać- stwierdził sensownie.

-Pamiętasz jak ten Łukasz z zemsty, że Agnieszka zostawiła go dla ciebie, wysłał zdjęcia do tego brukowca? Teraz może być podobnie. Jakiś zazdrosny chłopak, któremu się naraziłeś.  A ty następnym razem sprawdź dokładnie, a nie od razu oskarżaj Ulkę.

-Wszystko układało mi się w jedną całość- tłumaczył.

- Bo jesteś w gorącej wodzie kąpany. Z tej twojej podpuch na kupno mieszkania nic nie wyszło na przykład. Tak jak prędzej, gdy zostawiałeś jej ewidentne dowody na kochanki. To coś znaczy Marek.

-Ula głupia nie jest i mogła zorientować się, że to specjalnie. W tej kopercie, którą Paulina dawała Uli, musiało też coś być- rzucił kontrargumentem. —Pomijając to, że Paula kazała zatrudnić Ulę, aby ja nie miał w niej kochanki. Skoro miała taki powód do zatrudnienia, to równie dobrze mogła poprosi, aby Ula donosiła jej.

-Poprosić a spełnić prośbę to różne rzeczy Marek- argumentował. —Ja myślę tak jak pani Więcek. Ula nie wygląda na taką, co donosi. Jedna hostessa o niczym nie świadczy. A jeśli masz wątpliwości to dokładnie sprawdzaj fakt i delikatnie trzymaj Ulkę po swojej stronie.

-Postaram się- odparł od niechcenia, ale zdając sobie sprawę, że przyjaciel ma sporo racji.  

-A co z Pauliną zrobisz? -dopytywał. —Ona na każdym kroku będzie oskarżać cię o zdrady i kochanki.

-Jak dowiem się już prawdy, to skończę- odparł zdecydowanie. —Z obiema albo jedną z nich.

Sebastian zastanawiał się też czy nie powiedzieć Uli prawdy o oskarżeniach Marka. Myśli szybko jednak odrzucił, bo doszedł do wniosku, że skoro Ula chciała odejść z pracy po oskarżeniach o donoszenie Aleksowi, to tym bardziej odeszłaby z tego powodu, a jej odejście dobre dla firmy by nie było.

Ula tymczasem zajęła się pracą. Uruchomiła swój komputer i potrzebne pliki. Tu zaś w czasie otwierania ukazał się jej komunikat.

Ostatnia próba na wpisanie poprawnego hasła.

-Wiola korzystałaś z mojego komputera, gdy mnie nie było? - pytała podejrzliwie. —Mam ustawioną taką opcję ostrzegawczą na ostatnią próbę wpisania hasła i właśnie mi się wyświetliła.

-Ja nie. Paulina potrzebowała jakichś danych na wydatki na dodatki- odparła, nie przewidując kłopotów. —Nawet zrymowało się mi. I faktycznie coś mówiła o zmianie hasła. Miałam nawet zadzwonić do ciebie i spytać o nowe, ale dostała telefon od jakiegoś Maria i rozeszło się po kościach.

-To znaczy, że ona znała hasło?

-A to coś złego? - odparła pytaniem.

-To znaczy, że znała- ni stwierdziła, ni zapytała.

-Kiedyś potrzebowała terminów waszych wyjazdów na objazd butików i powiedziałam jej. To źle, że jej powiedziałam Ulka? -pytała, jakby nie było to jasne.

-Źle Wiola. Bardzo źle. Ostatnio Aleks sporo wiedział o sprawach moich i Marka i teraz wiem, chyba dlaczego. Marek mnie nawet oskarżał, że mu donoszę. Na szczęście nic złego się nie stało. Muszę wytłumaczyć Markowi wszystko.

- Jak powiedzieć? - pytała ze strachem. —Jeśli mu powiesz, to wywali mnie na zbity próg. Mam długi do spłacenia. Ulka poczekaj chociaż trochę. Masz z Markiem dobre układy. Nie to, co ja. Nawet Sebulek mi nie pomoże. A ja zrobiłam to niechcący.

-Wiola to jest za poważne, aby nie powiedzieć prawdy. Marek mnie oskarżał.

-Ale już nie oskarża. I sama powiedziałaś, że nic się nie stało. Jeśli znowu coś powie, to powiesz prawdę- argumentowała błaganym tonem.

-Nie wiem Wiola, czy powinnam- mówiła z wahaniem.

-Chociaż parę dni Ula- wtrąciła. —Muszę przygotować się na to- mówiła, wyraźnie przestraszona.

-Ok Wiola. Ale tylko parę dni- zastrzegła.

Paulina tymczasem musiała dalej zajmować się Mario, bo Aleks ze względu na strajk na lotnisku we Włoszech utknął w ojczyźnie. Poprzedniego dnia z przystojnym Włochem również spędziła popołudnie.  Po obiedzie i krótkiej wizycie na Starym Mieście zaprosił ją do najlepszego i najdroższego klubu w Warszawie, gdzie bawili się do późna w nocy. Po zabawie przenieśli się zaś do mieszkania Aleksa. Tam natomiast przy kolejnej butelce szampana i po wspomnieniach ich młodzieńczej miłości znaleźli się w sypialni. Mario nie szczędził na nią też wydatków i fundował drobiazgi, wykwintny obiad i najlepsze trunki. Jego rozrzutność była jednak sprzeczna do tego, co słyszała o nim. W ostatnich latach bowiem był ciągle w podróży, jego firma bankrutowała, a on sam podobno żył z nieuczciwych dochodów. Nad tym, skąd ma pieniądze na to wszystko i czy to, co mówią jest prawdą, nie zastanawiała się zbytnio. Ważne było, że nie musi płacić. Z nim mogła pokazać się również w lepszym towarzystwie i wśród znajomych.  Inaczej było z Bartkiem, z którym na własną prośbę i dla bezpieczeństwa wolała wyjazdy za miasto.

Paulina z wyjaśnieniami na temat zdjęć poczekała na powrót Marka do domu. Ten zaś nie zamierzał wiele wyjaśniać, bo i tak wiedział, że cokolwiek by nie powiedział to i tak Febo będzie wiedziała lepiej. Powiedział, tylko że to jakaś przypadkowa dziewczyna, z którą akurat zatańczył i nie wie, kto wysłał jej zdjęcia. Z całej tej sytuacji wynikły i pozytywne korzyści, bo Paulina obraziła się i miał zarówno w domu, jak i w pracy kilka dni spokoju. Mógł też ze spokojem zająć się Ulą. Dalej umawiał się z nią na popołudnia, całował, czarował i trzymał przy sobie. Odkrył jednak, że spotykania z nią sprawiają mu prawdziwą przyjemność. Zwłaszcza że nie było mu wiadomo, aby Ula dalej donosiła Paulinie czy Aleksowi. 

W jeden z wieczorów Marek oznajmił jej, że ma dla niej niespodziankę. Niespodzianką tą okazała się kolacja w jednym z najlepszych hoteli Warszawy. Restauracja zaś mieściła się na ostatnim piętrze, a winda była przeszklona.

-Nigdy taką windą nie jechałam- rzekła, gdy drzwi za nimi się zamknęły i pomknęli cicho do góry. —Piękny widok na Warszawę Marek. Jest tak kolorowo na dole.

-Taka namiastka fontann multimedialnych Ula- zagadnął z uśmiechem.

-Całkiem udana namiastka.

Sama restauracja była równie urocza co wjazd do niej. Tak jak dania zaproponowane przez Marka.

-Rozpieszczasz mnie Marek- mówiła, przeglądając kartę dań. —Ostatnio nawet bardzo. Nie wiem tylko dlaczego.

-Jesteś interesującą dziewczyną Ula- odparł po części szczerze. —Taką wyjątkową pod pewnymi względami. Miłą, zabawną, inteligentną. Odkrywam przy tobie nieznane mi dotąd rzeczy. Zapiekanki, lokal z najlepszymi naleśnikami w Warszawie, fontanny multimedialne. Sam nie poszedłbym na to wszystko.

-A ty dajesz mi odrobinę luksusu- odwzajemniła wyznanie. —Miło jest być czasami rozpieszczaną i dostrzegalną. Zwłaszcza przez kogoś takiego jak ty Marek.

Paulina tymczasem po braku dostępu do komputera Uli i dowiedzeniu się, że Marek wkrótce wybiera się do Poznania, postanowiła wprowadzić w życie swoje pierwotne zamiary.

-Mam dla ciebie prośbę Ula- zaczęła Febo w czasie spotkania w windzie. —Chodzi o Marka. Mogłabyś czasami powiedzieć mi, co porabia, gdzie mogę go znaleźć, z kim się spotyka. Macie teraz wyjazd do Poznania, a tam mieszka jego dawna znajoma.

-Mam go szpiegować? – zapytała z oburzeniem.

-Tylko lekko pomóc koleżance ze szkoły- wtrąciła. —Marek dziwnie się ostatnio zachowuje. Boję się, że może mieć problemy. Jeśli nie służbowe to osobiste. A za miesiąc są nasze zaręczyny i nie chcę niespodzianek. Odwdzięczę się Ula. Ale o tym porozmawiamy popołudniem, jak się spotkamy- dodała tonem, jakby było to już przesądzone.

-Uznam, że nie było tej rozmowy Paulino- postanowiła od razu zakończyć temat i nie umawiać się na popołudnie. —Jestem ci wdzięczna za pracę, ale nie i nie nalegaj. Nie będę szpiegowała Marka- mówiła zdecydowanie, gdy drzwi windy się otwierały.

Nazajutrz Ulę i Marka czekał pierwszy wyjazd na objazd butików, a w planach mieli Poznań, Lubin i Zieloną Górę. W pierwszy dzień zaliczyli Zieloną Górę i Lubin, a na noc pojechali do Poznania. Tam po zameldowaniu się poszli na kolację i rynek.

Pięknie oświetlony plac, ratusz, kościół i kamieniczki zaś wprowadził ich w romantyczny nastrój. Bez pocałunków również się nie obyło. Do hotelu wrócili po dziesiątej, ale oboje dalecy byli od położenia się spać i pożegnania. Chodzili po parku usytuowanym obok hotelu, cieszyli się sobą, podziwiając jednocześnie pięknie oświetlone alejki. Gdy w końcu znaleźli się w hotelu i pod drzwiami do pokoju Uli, Marek przytulił Ulę i pocałował w policzek na dobranoc. Ula w odwzajemnieniu wpatrywała się w niego i posłała uśmiech na dobranoc. To zaś spowodowało, że Marek przyciągnął ją do siebie i bez protestów przywarł w długim pocałunku.

-Bardzo chciałbym, żebyś pozwoliła mi wejść Ula- wyszeptał przy jej ustach.

-Tylko wejść? -zapytała, choć mogła przewidzieć odpowiedź.

-Wejść i kochać się z tobą- odparł, to co przewidywała usłyszeć.

Każda rozsądna kobieta na jej miejscu pożegnałaby się, aby później nie cierpieć, ale ona miała sprzeczne emocje, bo choć dokładnie wiedziała, czym ryzykuje i jest to złe, to chciała tego.

Nie mam miłości Marka, ale przynajmniej będę miała piękne wspomnienia i przez kolejne chwile to, co należy do Pauliny- myślała.

-Tak Marek. Możesz wejść- odparła, otwierając drzwi.

-Wystarczy lampka przy łóżku Marek- rzekła, gdy chciał oświecić światło. —Do łóżka trafimy. Nie jest jeszcze ciemno w pokoju.

W stronę łóżka szli objęci i całując się nieprzerwanie. Tam zaś Marek delikatnie położył Ulę na łóżku i rozpiął kilka guzików bluzki. Gdy miał już odsłonięty kawałek ciała Uli to z rozkoszą całował wgłębienie między piersiami. Ula tymczasem napawała się jego pieszczotami i zapachem, próbując jednocześnie zapamiętać każdą chwilę.  W tych sprawach nie miała żadnego doświadczeń, ale wszystko, co robiła, robiła instynktownie. Czuła również, że Marek ma jakiś dar i wie, gdzie chciałaby być akurat pieszczona. Przy tych wszystkich zabiegach szybko straciła poczucie czasu i kiedy ponownie zapanowała nad swoim ciałem i umysłem, spostrzegła, że Marek przygląda się jej. 

-Dlaczego nie powiedziałaś mi, że będzie to twój pierwszy raz? -zapytał jakby z wyrzutem.

-Chciałam z tobą przeżyć to i gdybym powiedziała ci, mógłbyś się wycofać. I nie żałuję Marek. To było coś wspaniałego. A ty żałujesz?

-Nie Ula- odparł, całując w usta. —Bolało?

-Nie. Było cudownie i cudownie się czułam- odparła.

Następnego dnia Ula obudziła się pierwsza i miała czas, aby przemyśleć pewne rzeczy i zadecydować o pewnych sprawach. Nie zauważyła nawet, że i Marek już się obudził.

-Cześć Ula- usłyszała przy uchu.

-Cześć. Muszę ci coś powiedzieć Marek- postanowiła, że jak najszybciej powiedzieć mu, to co przemyślała. —Obiecaj, tylko że dasz powiedzieć mi wszystko.

-Obiecuję- odparł zaniepokojony tajemniczością Uli i takim nieoczekiwanym powitaniem.

-Paulina złożyła mi pewną propozycję- mówiła z obawami. —Bardzo nieuczciwą i nikczemną propozycję.  Mam cię pilnować- wydusiła z siebie.

Jednak- pomyślał.

-Jeszcze przed wyjazdem na wybrzeże kazała mi pilnować cię. A tu podobno mieszka twoja dawna kochanka i miałam cię w szczególności pilnować. Dawała mi za to pieniądze. Za to i jeszcze, żebym przeglądała twój grafik. Prędzej sama mogła dowiadywać się pewnych rzeczy, bo znała hasło do mojego komputera. Wiola przypadkiem wyjawiła hasło Paulinie- wyjaśniła i tę kwestię. —Aleks jak mniemam również, stąd czerpał swoje wiadomości na temat tego, co robimy.

-Powinienem się tego domyśleć- odparł ze wzgardą i złością.

-I co teraz Marek?

-Zamierzam znaleźć dowody i pozbyć się go z firmy. Mam nawet plan. Skoro Wiola raz wypaplała hasło, to może zrobić to drugi raz. Nagram wszystko i będę miał niepodważalne dowody.

Paulina tymczasem dostała anonim z żądaniem zapłaty dwustu tysięcy złotych za nieujawnienie jej zabawiania się z kochankiem. Na uzbieranie kwoty miała zaś tydzień. Ze znanych tylko sobie powodów założyła, że to Mario i to są te jego nieuczciwe dochody.

CDN W STYCZNIU