Dzbany -mini.

-Mamo chciałabym urodziny urządzić czternastego lutego w tym nowym lokalu Dziecięca kraina -zagadnęła Julka już na początku lutego. —To jest piątek i pierwszy dzień ferii. W sobotę Zosia i inne dzieci już wyjeżdżają.

-A nie chcesz z rodziną świętować?

-Z rodziną w niedzielę, a to dla kolegów i koleżanek z klasy.  Zgódź się mamo. Urodziny w domu to mały obciach. Inny lokal też może być. Tak od siedemnastej do dwudziestej mamo. Zagwarantowana jest opieka, animator dla dzieci, jedzenie.

-Ok. Jutro zadzwonię do nich i dowiem się wszystkiego kochanie.

-Fajnie mamo -odparła i pobiegła do góry do pokoju, który dzieliła z bratem.

-I co?  Udało się -pytał Kuba.

-Udało. Teraz musimy dopracować plan jak tatę do domu ściągnąć.  

 

Rozmowa z córką wywołały u Uli wspomnienia. Walentynki bowiem przez ponad dziesięć lat były dla niej i Marka prawdziwym świętem i zawsze je obchodzili. Od tych pierwszych udawanych po ostatnie sprzed roku. Teraz to święto nie cieszyło Uli, bo znowu nie było Uli i Marka razem. Zdradziła Marka i teraz mieszkali osobno i czekali na rozwód. Tak więc kiedy zaczęły pojawiać się pierwsze ozdoby walentynkowe w sklepach, popadała w zły nastrój. Dokładnie pamiętała wszystkie minione walentynki, to gdzie je spędzili, co dała Markowi w prezencie i co on jej podarował. 

 

Co roku były oczywiście kwiaty. Głównie to tulipany do końca nierozwinięte, aby mogła patrzeć, jak rozkwitają.  Prezenty nigdy nie były drogie tylko symboliczne. Ula do dzisiaj miała pudełko z napisem 365 powodów dla których Cię kocham przez cały rok, pozytywkę, trzy poduszki różnej wielkości z miłosnymi napisami, kubek,  różę wygrawerowaną w wersji 3D.  W czasie walentynek Ula podarowała Markowi również dwa białe buciki, co miało oznaczać, że na świecie pojawi się trzecie ich dziecko.  Były i wyjazdy. Pierwszy, gdy byli jeszcze narzeczeństwem, pojechali do Wilna i tam założyli swoją pierwszą kłódkę miłości na moście zakochanych. Na kolejny wyjazdy musieli trochę poczekać, aż dzieci nie podrosły i mogli zostawić je w Rysiowie.  Zwiedzili wtedy Madryt i Wenecję. Założyli wtedy kolejne kłódki miłości. Jednego roku postawili na sprawdzoną palmiarnię i zapiekanki. Była też sesja fotograficzna wraz z dziećmi. Kuba miał wtedy ponad siedem lat, a Julcia sześć. Rok temu jeszcze byli razem w teatrze na spektaklu Małżeństwo to morderstwo i na kolacji. W prezencie natomiast dostała box z krówkami walentynki. Julcia natomiast była taką żywą walentynką, bo przyszła na świat piętnastego lutego, dwa tygodnie przed terminem. Byli na kolacji walentynkowej kiedy zaczęła się źle czuć i Marek zawiózł żonę do szpitala.

W dzień walentynek Ula obudziła się późno i z bólem głowy. Poprzedniego wieczora trudno było jej zasnąć i dlatego wzięła więcej leków niż zazwyczaj. Tabletki zaczęły w końcu działać z podwójną siłą i następnego dnia spowodowały ospałość i otępienie. Najchętniej w ogóle by tego dnia nie wstała z łóżka i nie poszła do firmy. Tam przecież spotka się z Markiem i nie wiedziałaby, jak się ma zachować. To tej pory od samego rana świętowali walentynki. Były życzenia, prezenty, śniadania do łóżka. Jak na złość leżąc jeszcze w łóżku, dostała SMS-a. Usługa serwisowa oferowała obrazki i wierszyki dla ukochanego i ukochanej na walentynki. Przed wyjściem zadzwoniła jednak w pewne miejsce.

Poranek był trudny nie tylko dla Uli, ale i Marka. Obudził się sam w swoim mieszkaniu i zastanawiał się co dalej. Do tej pory tego dnia, gdy się budził miał obok siebie Ulę i mówili sobie wszystkiego najlepszego kochanie z okazji walentynek. Później czasami były od razu prezenty a w innych latach dopiero popołudniu albo wieczorem. 

 

Do tej pory niektóre z nich ciągle miał. Zawieszka do samochodu z napisem ”Kochanie  zwolnij jest ktoś, kto na Ciebie czeka” podarowana na pierwsze wspólne walentynki ciągle wisiała na przednim lusterku, portfel z inicjałami MD był używany, a auto z datą i zegarkiem stał na biurku. W szafie natomiast wisiała bordowa koszula, a w szufladzie schowana była bielizna w serduszka. Na regale zaś leżały dwa  komiks -kryminał. Zachował nawet buteleczkę po perfumach z limitowanej walentynkowej serii. Po kwadransie w końcu wstał i zaczął przygotowywać się do wyjścia do pracy. Będąc już w aucie, zadzwonił w pewne miejsce.

 

Los sprawił, że spotkali się już przy wejściu do firmy. Wraz z nimi do firmy wchodziła jedna z pracownic, która akurat przed wejściem czule żegnała się ze swoim chłopakiem, a w  ręku miała nierozwinięte tulipany.

-Cześć Ulka -rzekł, wysilając się na swobodę.

-Cześć -odparła w podobnym stylu.  — Ładny dzień prawda.

-Tak -przytaknął lakonicznie. — Jakby był marzec, a nie luty.  Oboje czuli też, że rozmowa się im nie klei. — Julka gotowa na urodziny?

-Tak. A ty na męskie wyjście z Kubą?

-Też gotowy. Tylko ty zostaniesz sama.

-Nie sama Marek, tylko z Antosiem.  I pomyśleć, że Julka ma już dziweięć lat.

-Nasza mała słodka walentynka -rzekła z uśmiechem. — Pamiętasz, jak do niej tak mówiliśmy przez kilka tygodni. Dopiero mama i Ala powiedziały, że tylko w głowie jej mieszamy.

-Pewnie, że pamiętam. Tak jak pamiętam nasze kłódki miłości, kolacje, wyjazdy -myślała. Pewnie są już zerwane, aby zrobić miejsce na inne.

-Cześć wam -odezwał się za ich plecami Sebastian i ratując od bycia sam na sam w oczekiwaniu na windę i bycia w windzie.

-Cześć Seba -odparli razem.

Godzinę później w siedzibie F&D pojawił się posłaniec z przesyłkami dla Dobrzańskich. Siedzieli razem z Anią i Sebastianem w konferencyjnej i tam recepcjonista skierował kuriera. Chwilę później pojawił się w drzwiach.

-Państwo Dobrzańscy? -zapytał kurier w swoim stylu i chociaż bywał tu już od kilku lat. — Kwiaty dla pani Dobrzańskiej, kartka i bombonierka -dodał, zanim ktoś odpowiedział i podszedł do Uli. —A dla pana Dobrzańskiego prezenty.

Sytuacja stała się bardziej napięta, gdy się okazało, że Ula dostała dwa bukiety oraz kartkę walentynkę i pudełeczko czekoladek. Jeden z bukietów był dokładnie taki, jaki lubiła Ula, czyli nierozwinięte tulipany. Drugi bukiet zaś był z mieszanych kwiatów. Markowi na widok drugiego z nich przypomniała się scena sprzed paru tygodni, gdy widział Artura z takimi właśnie kwiatami, a które Ula wyrzuciła do śmieci.   Marek natomiast w walentynkowych kartonikach znalazł misia i aniołka z napisem twoja walentynka. Ula na widok aniołka również źle zareagowała, bo Aldona Turek gustowała w takich bibelotach. W całym tym zamieszaniu nikt jednak nie zauważył zmieszanej miny Sebastiana. Kiedy Ania wyszła, Sebastian przyznał się do winy.

 

-Aniołek, duży bukiet  i kartka ode mnie -rzekł im. — Nie wiedziałem, że sobie coś wyślecie. Jesteście przecież dzbanami.

-Bez przesady Seba -odparł mu Marek, mając na myśli jego stwierdzenie dzban.

-Nie jesteśmy puści Seba -poparła Ula męża.

-Pójdę już dzbany. Może porozmawiacie na poważnie.

-Nie wiedziałam, że coś mi przyślesz Marek. I nie mów, że to nie ty, bo tylko ty mogłeś przysłać mi takie tulipany.

-Zawsze coś dostawałaś. Ty mi misia również przysłałaś.

-Julka z Kubą powiedzieli mi, że u ciebie w mieszkaniu tak smutno, że nie ma nawet pluszaka. Teraz będziesz mieć.

 

Tydzień przed walentynkami Julka z Kubą z pomocą wujka Sebastiana zamówili romantyczną kolację dla rodziców. Olszański podobnie jak rodzeństwo ciągle bowiem wierzył, że między małżonkami może się jeszcze ułożyć. We trójkę przygotowali również filmik z najpiękniejszymi chwilami ich wspólnego życia uwiecznionego na zdjęciach i filmach. Marek do swojego dawnego domu przyjechał przed siedemnastą i miał zabrać Kubę na autodrom. Chłopiec jednak wymknął się z domu, gdy Julka zagadywała mamę i ojca i przygotowywała się na wyjście na własne urodziny. 

 

-Kuba też gotowy? -zapytał ją ojciec, kiedy ona była już całkiem gotowa do wyjścia.

-Kuba pojechał już na moje urodziny, a wy zostajecie w domu z Antosiem -oznajmiła im ze spokojem.

-Jak pojechał? -zapytała mama. —Miał z tatą wyjść.

-Normalnie autobusem pojechał. Ja pojadę z Zosią i jej  bratem. Jestem już umówiona z nimi. Wam powinni niedługo przywieźć kolację. Zapłaciliśmy za nią Kubą razem z zaoszczędzonych pieniędzy i szkoda, żeby się zmarnowała.   W szafce tam, gdzie jest mąka, cukier i takie tam podobne rzeczy jest prezent dla was od nas. Przygotowaliśmy go z Kubą-mówiła, jak dorosła osoba przedstawiająca dziecku plan dnia.   — Przyjechali po mnie, bo Patryk trąbi -dodała na koniec do zdezorientowanych rodziców i szybko wyszła.   

-Słyszałaś to co ja?

-Nasze dzieci nieźle nas urządziły Marek -odparła, idąc w stronę szafek kuchennych. Kiedy otworzyła wskazaną przez Julkę szafkę, wyciągnęła z niej płytę. — Filmik Marek.

-Założę się, że Sebastian z tym też ma wiele wspólnego. Dziwnie się zachowywał ostatnio.

-Fakt. Skoro jesteśmy dla niego dzbanami, mógł pomagać Julce i Kubie.

-Włącz Ula i zobaczymy, co nasze dzieci zmajstrowały.

Chwilę później siedzieli na kanapie, a Ula pilotem uruchomiła odtwarzacz DVD. Już na początku pojawił się napis DZBANY.

 

-Seba na pewno palce w tym maczał -rzekł Marek wyraźnie zły na przyjaciela.

Przez kolejne  minuty oglądali siebie i swoje dzieci na zmontowanym filmiku. Pierwszy kadr po napisie dzbany przedstawiał zdjęcie z czasów, gdy Ula była firmową brzydulą a Marek prezesem. Równo z tym usłyszeli głos Julci.

Mama i tata poznali się w pracy i była to piękna współczesna bajka o Kopciuszku.

Po dwóch zdjęciach z czasów Uli- brzyduli na ekranie pojawiła się Ula już ładniejsza.

Wszyscy widzieli i mówili, że łączy ich niewidzialna nić porozumienia, ale nikt nie przypuszczał, że swoje życie wywrócą do góry nogami -mówił tym razem Kuba. Równo z tym pokazały się zdjęcia z czasów pięknej Uli, pokazu F&D Gusto i filmik z tegoż pokazu.

Kolejne zdjęcia i filmiki były z oświadczyn, narzeczeństwa i ślubu.

Ślub królewski nie był, ale nie jednemu gościowi popłynęła łza, bo droga taty i mamy do szczęścia była wyboista.

Zdjęcie z malutkim Kubą rozpoczęło czasy kiedy stali się rodzicami.

 

Dzieci były radością i dopełnieniem ich wielkiego szczęścia -mówił Kuba. Dla nich zawsze był czas, były najważniejsze i na pierwszym miejscu.

-Chyba kolacja przyjechała -rzekł Marek, kiedy byli już w okresie kiedy Julka była niemowlakiem i usłyszeli dzwonek do drzwi.  — Pójdę i odbiorę -dodał, zrywając się z kanapy.  Kiedy szedł w stronę drzwi, otarł spływające łzy po policzku. Ula zresztą zrobiła to samo. Odbieranie trochę czasu zajęło i dlatego Ula zatrzymała na chwilę odtwarzanie.

-Co tam zamówili? -zapytała, kiedy Marek wniósł jedzenie.

-Już patrzę Ula. Ciasteczka babeczki w kształcie serc -zaczął od deseru. — Koperty z ciasta francuskiego z kurczakiem i pomidorami, sałatka, zupa krem, krewetki dla mnie i dla ciebie polędwiczki. To, co jemy najpierw czy oglądamy do końca.

-Oglądamy. Dużo chyba nie zostało.

W tym się nie mylili, bo po niespełna dwóch minutach na ekranie pojawił się napis KONIEC. W ostatnim ujęciu obok Julki i Kuby był również Antoś. Zanim ukazał się napis koniec, Julka musiała wszystko skomentować po swojemu.

Teraz nie jesteśmy szczęśliwi. Teraz jesteśmy trzema małymi zagubionymi osobami.

-Nie wiem co powiedzieć -odezwał się cicho Marek. — Chyba to, że mamy bardzo zdolne dzieci.

-Julka wprost chce wiedzieć, jak dalej będzie wyglądało nasze życie. Co będzie z nami? Jak mam jeszcze długo cię przepraszać, mówić, że był to mój największy błąd i gdybym tylko mogła cofnąć czas, zrobiłabym to? -pytała, zanosząc się płaczem. — Jest w ogóle cień szansy, że kiedykolwiek mi wybaczysz.

-Nie wiem Ula -mówił, patrząc bezradnie na żonę. — To nie jest takie proste.

-Ja bym ci wybaczyła zdradę, gdyby ta zdrada była z afektu, nieprzemyślanym impulsem.(akcji z Natalią nie uwzględniłam)

-Ciągle was widzę, jak się całujecie, chociaż faktycznie nie widziałem tego. To jest w mojej wyobraźni. Jak bierze w ramiona, rozbiera -mówił coraz głośniej.

-Ja czułam to samo, kiedy widywałam cię z Nadią -odwzajemniła się tym samym tonem. — Kiedy nie wracałeś długo do domu, gdy wychodziłeś z pokoju, aby porozmawiać przez telefon. Jak myślisz, jak to wyglądało?

-Wolałaś wyobrażać sobie, Bóg wie co, zamiast mnie spytać -mówił z pretensją.

-Największy mój błąd, to taki, że prędzej nie wróciłam do pracy. Teraz jestem szczęśliwa -mówiła mu w twarz. — Jestem spełnioną kobietą. Mam czas dla siebie, rodzinę, pracę.

-To teraz może jeszcze zaczniesz prawić mi kazania, że zamknąłem cię w domu na kłódkę.

-Żałuję naszych kłódek miłości Marek -rzekła, jakby prowokacyjnie.

-Na szczęście były tylko trzy, takie kłódki -odparł.

Przez chwilę patrzyli na siebie, aby w końcu zacząć się namiętnie całować. 

 

-Co miało to znaczyć Marek? -zapytała przez gardło.

-Jak co Ula? Godzimy się. Nie potrafię przestać cię kochać. Tam w moim mieszkaniu bez was jest bez sensu. W ogóle życie jest bez sensu bez was.

- To tak jak tu. Śniadania są bez sensu bez ciebie, zabawy bez ciebie są bez sensu, zasypianie bez ciebie jest bez sensu.

-Zamierzam zwiedzić z tobą wszystkie mosty zakochanych Ula -odparł, patrząc w twarz. — W Pradze, Paryżu, Wrocławiu, Rzymie.

-Trudne zadanie sobie postawiłeś Marek. Trochę takich mostów jest.

-Zdążymy kochanie -mówił, tuląc do siebie. — Przed nami całe życie. Będziemy przynajmniej raz w miesiącu wyjeżdżać. Teraz chodźmy jednak zjeść to, co dzieci nam zamówiły.

-Zostaniesz dzisiaj na noc?

-I dzisiaj i na zawsze. A po kolacji do dwudziestej będziemy mieć sporo czasu dla nas. Oby tylko Antoś mi planów nie pokrzyżował.

 KONIEC