Skazani na miłość 1

Tak dla przypomnienia i po małej przeróbce oraz rozpisaniu.
Pierwsza wersja, jeśli ktoś ciekaw, znajduje się w listopadzie 2017.

Jeden z korytarzy w firmie F&D roił się od młodych, pięknych, zgrabnych i kuso ubranych dziewczyn. Czekały one przed drzwiami od kadr na swoją szansę zatrudnienia w tejże firmie. Wśród nich, z dala od owych drzwi i tych dziewczyn stała i Ula Cieplak dziewczyna, która ze względu na ubiór i urodę nie pasowała do reszty dziewczyn.  Z tego powodu też wolała stać, gdzie stoi i czekać na Paulinę Febo. Obie spotkały się niespełna godzinę prędzej, przyszły do firmy i Paulina kwadrans temu kazała jej czekać tam, gdzie stoi, a nie szwendać się po firmie. W końcu po półgodzinie przez tłum przecisnęła się wysoka brunetka i pomimo protestów czekających wtargnęła z nią do biura kadr. Oprócz dyrektora personalnego Sebastiana Olszańskiego zastała tam piękną blondynkę oraz swojego narzeczonego i tymczasowego prezes Marka Dobrzańskiego.

-Marek, to jest Ula Cieplak- zaczęła wyniośle. —Chodziłyśmy razem do liceum i dzisiaj spotkałyśmy się, gdy Ula przyszła wpłacić pieniądze na spotkanie z okazji piątej rocznicy matury. Ula skończyła dwa kierunki na SGH, kursy językowe i będzie odpowiednią sekretarką dla ciebie.

-Paula nigdy protekcji nie uważałem i przesłucham ją jak każdą inną- odparł jej i spoglądając z niechęcią na dziewczynę stojącą tuż za nią. Sebastian miał podobną zniechęconą minę, co nie umknęło Uli. Nie było to zresztą pierwszy raz, gdy ktoś tak reagował na nią, gdy chciała się zatrudnić.

-Ula potrzebuje tej pracy- rzekła, Febo nie zważając na protesty swojego narzeczonego.  —Ma w domu chorego ojca, młodsze rodzeństwo.  Matki natomiast nie ma, bo zmarła tuż przed maturą. Pamiętam, bo byliśmy z klasą na pogrzebie. Chyba nie będziesz draniem i pomożesz tym półsierotą.

-Zobaczymy Paula- powiedział dla uniknięcia konfliktu. —Zaraz z panią porozmawiamy- zwrócił się i do Uli.

Kolej Uli przyszła po półgodzinie i podała im swoje CV. Jadąc do Warszawy, miała bowiem w planach odwiedzić dwa miejsca ewentualnej pracy i miała przy sobie wszystkie dokumenty.

-Rzeczywiście ma pani świetne kwalifikacje – zaczął kadrowy. —Najlepsze ze wszystkich dotychczasowych kandydatek. Powiem nawet więcej. Są za dobre jak na stanowisko sekretarki.

-Uważam, że powinno zaczynać się od mniejszego pułapu- odparła przekonująco.

- I rzeczywiście skończyła pani to samo liceum co Paula- rzekł i Marek. —A jak pani trafiła do Batorego? To renomowane liceum.

-W gimnazjum wygrałam ogólnopolską olimpiadę matematyczną i wzięli mnie poniekąd pod swoją opiekę- grzecznie wyjaśniła.

-Ale jest pani młodsza dwa lata od Pauli- zagadnął podejrzliwie Dobrzański.

-To, dlatego że Paulina była rok starsza od reszty a ja młodsza- i na to znalazła wytłumaczenie. —W zerówce mnie nie chcieli, bo nudziłam się i poszłam do pierwszej klasy jako sześciolatka.

-Fakt Paula po śmierci rodziców długo nie mogła dojść do siebie i poszła rok później do liceum- odparł od niechcenia i jakby do siebie. —Dam pani szansę- dodał ku jej zaskoczeniu i zadowoleniu. —Proszę przyjść w poniedziałek rano na okres próbny.

-Naprawdę- uśmiechnęła się delikatnie i gdyby nie aparat na zębach byłby to całkiem ładny uśmiech, jak pomyślał Marek.

-I to bardzo naprawdę- odparł, pokazując swój uśmiech i dołeczki w całej okazałości, nie mając pojęcia, że z tą chwilą w sercu dziewczyny zrobiło się ciepło. —W poniedziałek podpisze pani umowę na miesiąc- dodał, wyciągając rękę na pożegnanie.

-Zrobię wszystko, żeby nie zawieść pana- odparła, odwzajemniając uścisk.

-Ty naprawdę chcesz ją zatrudnić? - zapytał Olszański, gdy tylko drzwi za nią się zamknęły. —Przecież to pasztet. Jak ty będziesz pokazywać się z nią na biznesowych spotkaniach?

-Seba po pierwsze nie mów o niej tak, a po drugie nie mogę teraz zadzierać z Pauliną- zaczął mu tłumaczyć. —Za trzy tygodnie rozstrzygnięcie konkursu na prezesa i potrzebuję jej poparcia. Poza tym potrzebuję dobrego ekonomisty, a na Turka nie mogę liczyć. Nie znam też nikogo innego, a ona wydaje się w tym kompetentna.

- To okaże się jeszcze – odparł bez entuzjazmu.  —A ty myślisz, że Paula tak z dobrego serca kazała zatrudnić ją- zagadnął.

-Nie myślę. Nawet jestem tego pewien, że ma w tym cel i zamierzam dowiedzieć się, jak najszybciej jaki.

-A co z Wiolą? – zapytał z nadzieją kadrowy.  —Ona jest boska Marek. 

-Postanowiłem parami sprawdzać sekretarki i twoja Wiola pojawi się również w poniedziałek- odparł. —Zadowolony?

-Raczej Marek.

Wiadomość, że Marek dał szansę Uli, ucieszyła Febo, bo przynajmniej w sekretarce nie będzie mieć kochanki i zacznie ogarniać jego życie intymne. Tym, że i niejaka Wioletta również dostała szansę, nie zamierzała się przejmować, bo wiedziała, że tylko ze względu na Sebastiana dostała tę szansę. Kadrowy w przeciwieństwie do jej Marka, który miał wyrafinowany gust co do kobiet, on miał prostacki i dokładnie taki jaki prezentowała ta blondynka. Do samej Uli, oprócz tego, że Marek będzie trzymał się z dala od niej, miała swoje plany. Na dobry początek chciała zaskarbić jej zaufanie i aby nacieszyła się pracą i pensją, a później zamierzała odebrać dług.

Dla Uli fakt, że Paulina zaproponowała jej pracę i to w jej własnej firmie było wielkim zaskoczeniem. Zwłaszcza że w szkole była dla niej brzydulą, nigdy nic dobrego nie zrobiła, a miła była tylko wtedy, gdy coś od kogoś potrzebowała.  Teraz też czuła, że coś knuje z tym zatrudnieniem. W pierwsze chwili chciała nawet odmówić Pauli, ale rozsądek szybko wziął górę nad emocjami.  Jej rodzina był w ciężkiej sytuacji i postanowiła dla dobra ojca i rodzeństwa zapomnieć o przeszłości i przykrościach, jakich doświadczyła od niej i przyjąć pomoc Pauliny. Tak więc w poniedziałek rano pojawiła się w F&D i od pierwszego dnia wzięła się sumiennie za pracę.  Poznała również trzy fajne dziewczyny. Kadrową Alę, krawcową Izę i Elę prowadzącą bufet. To od nich dowiadywała się o wszystkich firmowych plotkach. Głównym i ulubionym tematem zaś był Marek i jego życie damsko- męskie.  Dziewczyny wyjaśniły jej też powody bycia Pauliny i Marka razem. Okazało się, że to rodzice Marka i zmarli Febo już dawno temu wymarzyli sobie ich wspólne życie i dążyli do tego od dawna. Sam Marek, według słów kadrowej Ali, nie kocha jej, a związek wisi na rozdwojonym włosku. W dodatku zdradzał ją z modelkami, sekretarkami i panienkami z klubu. Po tych wszystkich rewelacjach zastanawiała się, dlaczego tak fajny facet, jak Marek jest z kimś takim jak Paulina. Już w liceum była wyniosła, samolubna i zostało jej to. Z tą różnicą, że teraz była dla niej miła a swój podły charakter, jak szybko i nietrudno było zauważyć, okazywała innym pracownikom. Równie miły był dla niej Marek. Miała nawet wrażenie, że prześcigają się w uprzejmościach. Kilka dni w pobliżu Marka sprawiło też, że stawał się kimś więcej niż szefem, zakochiwała się w nim i marzyła.

Trzy tygodnie od zatrudnienia Uli odbył się zjazd absolwentów klasy maturalnej Uli i Pauliny. I choć spotkanie miało odbyć się bez mężów, narzeczonych, chłopaków i innych osób towarzyszących, to Paulina przyprowadziła ze sobą Marka. Głównie po to, aby mogła pochwalić się przed tymi dziewczynami, które nie wiedziały nic o jej związku i zaprosić całą klasę na zaręczyny. Te zaś choć miały odbyć się dopiero za cztery miesiące to już były w trakcie przygotowywań i miały zgromadzić śmietankę Warszawy i Mediolanu w liczbie na dzisiejszy dzień około pięciuset osób.

-A ślub chcemy wziąć za rok w Mediolanie w katedrze- oznajmiła pięciu najlepszym koleżankom, jak dowiedział się później Marek od Uli. — Podróż poślubną natomiast planujemy spędzić na Karaibach. Może nawet cały miesiąc. Plaża, palmy, elegancki hotel i my dwoje- mówiła gładząc Marka po ramieniu.

-Paula możesz nie wymyślać – przerwał jej ostro. —Ja nie zamierzam czterech tygodni siedzieć w tym upale i w natłoku turystów.  Mówiłem ci już zresztą o tym i to nie jeden raz.

-Marco tylko drażni się ze mną- rzekła, uśmiechając się do grupki znajomych.  —Jesteśmy ze sobą już ponad cztery lata i jest z nami jak z tym starym dobrym małżeństwem. Czasami kłócimy się, czasami godzimy, czasami czubimy, czasami żartujemy, czasami….

-Właśnie Paulino, jak słusznie zauważyłaś wszystko czasami- wtrącił z uwydatnieniem.

- Kochanie możesz zając się czymś innym- postanowiła, że najprostszym sposobem uniknięcia dalszych jego wypowiedzi będzie pozbycie się narzeczonego z ich grona. — Chciałabym poplotkować z koleżankami o szkolnych czasach. Z niektórymi nie widziałam się pięć lat.

-Owszem mogę Paulino – odparł z sarkazmem. —Obiecałem Uli następny taniec.

Taniec z Markiem był spełnieniem marzeń Uli i mogłaby ze swoim księciem i skrywaną miłością, przetańczyć całą noc. Trafił im się spokojniejszy kawałek, to mogła przytulić się do niego delikatnie. Te miłe chwili mąciła tylko obecność Pauliny, bo czuła, że przygląda im się z koleżankami.  I nie myliła się, bo cała szóstka uważnie patrzyła na ich pląsy. Później miała okazję jeszcze raz zatańczyć z Markiem i było równie przyjemnie, jak za pierwszym razem. Nic jednak nie trwa wiecznie i druga piosenka skończyła się, a razem z nią i taniec.

W tym samym czasie Paulina odnawiała znajomości nie tylko z dawno niewidzianymi koleżankami, ale i kolegami. Wśród nich był Bartek Dąbrowski najlepszy koszykarz i kapitan drużyny liceum Batorego. On i Febo w swoim czasie byli parą i teraz odnawiali znajomość.

Marek natomiast dowiedział się, że w ich klasie były dwa fronty, a Ula i Paulina były po przeciwnych stronach. Febo, co go w ogóle nie zdziwiło była też jedną z tych osób, które dokuczały Uli i teraz zatrudnienie jej we własnej firmie było dużym zaskoczeniem nie tylko dla niego, ale i dla reszty klasy. Z tą różnicą, że on domyślał się powodów zmiany nastawienia do Uli. 

Pracy tymczasem Uli i Markowi układała się pomyślnie.  Marek stwierdził nawet, że zatrudnienie Uli było strzałem w dziesiątkę, bo odwalała za niego robotę, a on mógł mieć więcej czasu na klub, dla Sebastiana i panienek. Ula była też w tym, co robiła profesjonalistką i jego plan rozwoju firmy powstał parę dni przed czasem. W chwilach, gdy i jego ochota nadeszła na pracę to mógł z czystym sumieniem przyznać, że praca z Ulą jest przyjemnością i nigdy nie musiał nic jej dwa razy powtarzać, jak bywało to czasami w zamierzchłych czasach z innymi jego sekretarkami albo obecnie z Wiolettą.  Ula jak mniemał, kryła go też przed Pauliną, gdy wychodził nieoczekiwanie z pracy albo gdy nie mogła się z nim skontaktować. Co więcej, myślał, że pomylił się sądząc, że Ula ma go szpiegować.  Nie wiedział jednak, że Paulina na razie nie wypytywała ją o jego wyjścia, grafik dnia czy spotkania z kobietami. Miał w niej też nie tylko rzetelnego pracownika, ale stawała się kimś, z kim mógł porozmawiać o wszystkim i zwierzyć się ze swoich problemów. Ona również opowiedziała mu o swojej rodzinie i pokazała swój świat. Dzięki niej poznał smak zapiekanek i pity z pobliskiej budki przy parku oraz pierogów własnej roboty i naleśników z lokalu Swojskie Dania. Wszystko to sprawiło, że jeszcze przed końcem jej okresu próbnego wiedział, że zatrudni ją na stałe. Znalazł też rozwiązanie na zatrudnienie dwóch sekretarek, a do czego mógłby doczepić się Aleks Febo dyrektor finansowy firmy. Wymyślił, że Ula zostanie jego asystentką, a Wioletta ku zadowoleniu Sebastiana, sekretarką.

Febo o zwrot długu zaczęła upominać się w miesiąc po zatrudnieniu Uli. Miała również opracowany plan na najbliższych parę dni. Nie chciała bowiem tak od razu wyskoczyć z propozycją szpiegowania Marka i przestraszyć Uli, to posuwała się do małych podstępów, aby uzyskać od Cieplak ważne dla niej informacje.

Na dobry początek postanowiła, dowiedzieć się, kim jest tajemnicza Emilia, która przewijała się raz po raz w rozmowach przez telefon, a Marek nie chciał powiedzieć, kto to taki. Nie chciał powiedzieć natomiast, dlatego że sposób Febo wyciągnięcia z niego tych informacji z góry sugerował, że to jakaś kochanka. Schowanie i wyciszenie telefonu Marka było pierwszym punktem w ustaleniu tożsamości Emilii.  Później wystarczyło zadzwonić na firmowy numer i oświadczyć Uli, że znalazła telefon Marka i teraz nie wie, gdzie ma go zawieś, bo Marek mówił jej coś o spotkaniu na mieście. Ula zaś po sprytnie przeprowadzonej rozmowie przez Febo wyjawiła, że jest na spotkaniu z Emilią dziennikarką zajmująca się modą. Kolejną sprawą do wyjaśnienia było jego wyjście na lunch. Sama zamierzała pójść z nim, ale zdecydowanie odmówił. Podobnie był z wyjaśnieniami, dokąd się wybiera i z kim. Godzinę po jego wyjściu pojawiła się w firmie i oznajmiła Uli, że nie może dodzwonić się do narzeczonego, a potrzebuje numer telefonu do wspólnej znajomej. Ula zaś nie widząc w tym nic podejrzliwego, powiedziała o spotkaniu w restauracji Złota z Ingą koleżanką z klasy. Równie łatwo Paulinie poszło z przekonaniem Uli, że chce zrobić Markowi niespodziankę i potrzebuje jego grafiku dnia na kolejny tydzień, aby wybrać odpowiedni dzień na uczczenie jego sukcesu na kontrakt z firmą z Niemiec. Podobny scenariusz miał miejsce w piątek popołudniem, gdy Marek przepadł tuż po lunchu na kilka godzin. Paulina zadzwoniła do Uli do Rysiowa i oznajmiła jej, że dostała nieoczekiwanie bilety do teatru, a Marek ma ciągle wyłączony telefon. I tym razem Ula nieświadoma kolejnego podstępu wyjawiła, że jest za miastem w sprawach klasowych.  Słowo klasa zaś pojawiające się po raz drugi w czasie dwóch tygodni, spowodowało, że Paulina  postanowiła na poważnie zająć się sprawą kontroli nad Markiem i wprowadzić swój plan w życie.