Skazani na miłość cz. 13

Decyzja Uli, o pozostaniu u cioci, pokrzyżowała plany Markowi na szczerą rozmowę. Uszanował jednak jej decyzję i obiecał, że przez ten czas zajmie się znalezieniem odpowiedniej ekipy remontowej. W tym miał pomóc mu Sebastian, który spłacał właśnie ostatnią ratę kredytu za mieszanie i miał dołożyć się w końcu do wspólnego przedsięwzięcia. Marka cieszył również fakt, że z rozmowy telefonicznej nie wyczuł od niej dużego chłodu i dystansu. U ciotki Ula miała natomiast sporo wolnego czasu na przemyślenia i postanowiła, że nie będzie już tak uległa i naiwna tylko zdecydowana. Zwłaszcza w sprawie Maćka. Powrót do firmy był jednak dla niej nieprzewidywalny i wszystkie jej palny legły w gruzach.

-Marka nie ma- oznajmiła jej Wioletta, gdy przywitały się i zajrzała do gabinetu szefa. —Pewnie ciągle kaca leczy.

-Co to znaczy ciągle leczy?- dopytywała.

-To ty nic nie wiesz- mówiła szeptem. —Marek zostanie tatusiem.

-Jak tatusiem. Z kim?

-Okazało się, że Paulina w ciąży jest.

Słowo ciążą podziałało na nią elektryzująco. I to nie tylko ze względu na Paulinę, ale sama próbowała przypomnieć sobie, kiedy ostatni raz miała te dni. Po szybkiej analizie stwierdziła, że było to jakieś półtora miesiąca temu.

-I to nie ze szczęścia pije Ula. Sebulek mówi, że jest załamany- kontynuowała Wioletta.

-A Paulina? -zapytała, aby coś powiedzieć.

-Teraz poleciała znowu do Włoch. Tak na dwa tygodnie. Aleks ma mieć proces.

-Muszę jeszcze wyjść na chwilę- odparła jej. —Na pocztę- skłamała na doczekaniu. —Miałam wysłać ciotce list priorytetem.

Zamiast na pocztę poszła do apteki i dla pewności kupiła od razu dwa test ciążowe. Ze zrobieniem testu nie czekała i pobiegła do toalety.  Po przeczytaniu ulotki i zrobieniu co musiała czekała z niecierpliwością na wyniki. Te zaś były pozytywne. Na powrót do biura nie była na razie gotowa, to poszła do parku pomyśleć.

I co teraz Ula? Mam iść do Marka i powiedzieć Marek zaliczyliśmy wpadkę. Również jestem w ciąży.  Albo Marek będziesz podwójnym tatusiem.

Jednego była pewna, że jeśli wszystko potwierdzi się u lekarza, to nie może powiedzieć Markowi o dziecku i musi zniknąć z jego życia. Dla swojego dobra i dziecka. Zwłaszcza Paulina nie może się o niczym dowiedzieć, bo zrobi z jej życia i dziecka piekło. Co do Marka była spokojniejsza i pewna, że nic by jej nie groziło i uznałby dziecko, ale ryzyko ze strony Pauliny byłoby spore. Nie mogłaby też spokojnie patrzeć na Paulinę i Marka, którzy za poparciem i błogosławieństwem Dobrzańskich wkrótce staliby się pewnie małżeństwem albo parą. Ona zaś byłaby tą drugą z bękartem.

 Z rozmyślań wybił ją telefon od Wioletty.  

-Budujesz pocztę czy znaczki drukujesz? -pytała. —Masę czasu cię nie ma, a Marek czeka na ciebie.

Spotkanie z Markiem było trudne, ale musiała stawić temu czoła.

-Gratuluję Marek- rzekła na przywitanie.

-Ula wiem, że dziecko to dar, ale nie z Pauliną- odparł wyraźnie załamany.

-Byliście ze sobą tyle czasu i sypialiście, to można było przewidzieć, że mogą być z tego konsekwencje.

-Musiał się to stać ostatnim razem. Nie byłem z Pauliną od ponad dwóch miesiąc- mówił usprawiedliwiająco.
-Zdarza się Marek- odparła.

O ciąży Paulina dowiedziała się w czwartek. Czuła się źle, miała mdłości, to poszła do lekarza. Ten od razu podejrzewał ciążę i skierował na badanie krwi i USG. Po godzinie w czasie badania lekarka z uśmiechem oznajmiła jej, że jest w ósmym tygodniu ciąży.

-To niemożliwe- rzekła po pierwszym szoku. —Brałam regularnie tabletki.

-Czasami nie skutkują- tłumaczyła doktor Jaworska. —Wymioty, inne tabletki, stres, mała przerwa w braniu powodują, że przestają działać.

-Fakt był czas, gdy wymiotowałam i brałam jakieś leki- mówiła, mając na myśli okres, gdy spotykała się z Bartkiem i zabierał ją do podejrzanych knajp.  Po jednym takim wyjściu struła się i wymiotowała.

-I to mogło spowodować, że tabletki antykoncepcyjne przestały działały- odparła lekarka, potwierdzając swoje niedawne słowa.

Fakt bycia w ciąży był zdecydowanie jej nie na rękę. Nigdy nie miała instynktu macierzyńskiego i jeśli kiedyś miała takie plany, to tylko raz zamierzała zostać matką i to dla zaspokojenia marzeń Dobrzańskich o wnukach i Marka o byciu ojcem. Teraz sprawa była o tyle skomplikowana, że doskonale wiedziała, że nosi w sobie dziecko Mario, a nie Marka. Jeśli jednak, jak szybko pomyślała znajdzie odpowiedniego lekarza, to da się w terminach namieszać. Zwłaszcza że zamierzała leczyć się we Włoszech, mieć kartę ciążową w języku włoskim z której Marek wiele by nie rozumiał. Tym sposobem chciała również zemścić się na Marku i ziścić marzenia o byciu panią Dobrzańską.  Mario, był również podobny do Marka, co było kolejnym atutem jej planu. Tak jak to, że uciekł z Włoch i że nic nie wskazywało na to, aby wrócił.

Marek o tym, że zostanie ojcem, dowiedział się w czwartek wieczorem. Paulina nieoczekiwanie zadzwoniła do niego i ściągnęła do rodziców na kolację pod pretekstem Aleksa i jego problemów.

-To, co masz tak ważnego? – zapytał, zanim usiedli do stołu. — Oby nie była to kolejna próba przekonywania mnie do powrotu.

-Mam niespodziankę Marco. Zostaniesz ojcem- odparła z satysfakcją. —A wy dziadkami- dodała z uśmiechem do Heleny i Krzysztofa. —Byłam dzisiaj u lekarza i wszystko potwierdził. Mam nawet wydruk z USG- mówiła, podając Markowi wydruk.

-Żartujesz? -zapytał z kamienną miną.

-Możemy poczekać, aż urośnie mi brzuch Marco- wysyczała ze złością.

-To wspaniała wiadomość- odezwała się Helena, całując w policzek. —Tyle czasu czekaliśmy na taką chwilę.

-Serdeczne gratulacje- dodał Krzysztof.

-Dziękuję wam- mówiła z uśmiechem. —Będzie tak, jak marzyliśmy Marco- dodała, głaszcząc go po policzku i zmieniając minę twarzy na triumfalną. —Nawet niebiosa są po naszej stronie i chcą widzieć nas razem.

-Muszę się przewietrzyć- odparł, odsuwając się od niej i przez gardło.

Po wyjściu od rodziców pojechał do sklepu i kupił pół litra czystej.  Pół godziny później pojawił się u Sebastiana.  

-Stary, Paula powiedziała mi właśnie, że jest w ciąży- rzekł od drzwi. —Tyle lat i nic, a teraz, gdy uwolniłem się od niej taka wpadka.

-Marek brałeś coś? -zapytał, przyglądając się mu uważnie.

-Chciałbym. To już koniec Seba. Ona nie da mi teraz żyć. Muszę zapić się, choć na chwilę. Każda lepsza niż….

-Niż Paulina- dodał kadrowy.

Nazajutrz do pracy Marek w dobrej kondycji nie przyjechał i musiał skorzystać z pomocy Sebastiana. W dodatku w biurze zastał swoich rodziców.

-Co was sprowadza? - zapytał bezczelnie.

-To chyba zrozumiałe- odparł ojciec.

-Zajmę się nim- wtrącił. —To mogę wam obiecać.

- Nie masz zająć się nim tylko zachować jak mężczyzna i ożenić się z Pauliną- rzekł stanowczo ojciec.

-Nie kocham jej.

-Ale będziecie mieć dziecko- odparła z uwydatnieniem Helena.  —Chcesz, aby miało tatusia na godziny.

-Nie na godziny, bo będę spędzał z nim sporo czasu. Paula może nawet na początku zamieszkać ze mną.

-A później odstawisz, gdy przyzwyczai się do miejsca i życia- mówiła rodzicielka.  

-Wczoraj zachowałeś się podle- odezwał się ponownie ojciec. —Wychodząc i nie wracając. Paulina popłakała się po twoim wyjściu. Wyczuła, że nie chcesz tego dziecka.

-Nie chodzi mi o dziecko tylko o życie z Pauliną tato- wtrącił. —Nie chcę do niego wracać. Mam przysięgać jej miłość, wierność, uczciwość małżeńską i że nie opuszczę jej aż do śmierci, kiedy w żadnym punkcie nie będzie to uczciwe- dodał, cedząc słowa   

-To chociaż ślub cywilny na początek weź pod uwagę- zasugerowała matka. —Dziecko będzie mieć porządek w papierach, zabezpieczenia na przyszłość.

-Zabezpieczyć się to powinienem głównie ja i intercyzę spisać- wymruczał trochę do siebie.

-Przede wszystkim to powinieneś porozmawiać z Paulinką- odparła mu zdecydowanie. 
-Tyle chyba możesz zrobić dla niej i nas- dodał ojciec.

-Jutro wieczorem będę- obiecał. —Ale nie, dlatego aby mówić o ślubie tylko o dziecku.
-Całe życie zamierzasz być kawalerem?- zapytała jeszcze matka. 
-Lepsze to niż życie z Pauliną mamo- odparł.

 Z misji Dobrzańskich Paulina do końca zadowolona nie była, bo myślała, że usłyszy o jakichś konkretnych deklaracjach Marka. Tym na razie nie zamierzała się mocno przejmować. Zwłaszcza że Dobrzańscy obstawali za szybkim małym ślubie, a ona marzyła o ślubie królewskim w katedrze z masą gości i bez ciążowego brzucha. Chciała również poczekać, aż sprawy z Aleksem się wyjaśnią i żeby mógł być na jej ślubie. Na razie miał jej wystarczyć powrót do życia Marka. Później, jak planowała jej kartą przetargową będzie ich dziecko i w razie problemów będzie mogła zagrozić mu, że wywiezie je do Włoch.

Marek również miał nad czym myśleć i w jego głowie układał się plan.  Zamierzał zamieszkać przynajmniej na jakiś czas z Pauliną i nagrywać ich rozmowy i to co się dzieje w domu. Znając ją, to wiedział, że prędzej czy później będzie narzekać na ciążę, dziecko i że w przyszłości może to posłużyć mu nawet w pozbawieniu jej albo ograniczeniu praw rodzicielskich.

Następnego dnia tak jak obiecał, pojawił się wieczorem u rodziców i choć miał przeciwko sobie trzech przeciwników postanowił nie poddawać się i mieć coś do powiedzenia. Pierwszy sukces i ku jego zdziwieniu z poparciem matki odniósł, gdy Paulina zaproponowała wyprawienie przyjęcia świątecznego i oznajmieniu na nim, że wrócili do siebie i spodziewają się dziecka. Szybko jednak wybił jej ten pomysł z głowy argumentując, że będzie to okres gryp i przeziębień i nie będzie ryzykował zdrowia dziecka dla jej zachcianek. Równie dobrze poszło mu, gdy wynika sprawa wspólnego zamieszkania. Marek zgodził się, ale z góry uprzedził, że on będzie zajmował się finansami domowymi i dziecka, a jej wydatki to jej sprawa. Febo nie mogła też powstrzymać się od złośliwości.

-Długo nie cieszyłeś się wolnością- rzekła mu z wyniosłością, gdy zostali sami.

-A ty dużo nie ugrałaś- odparł, nie dając się sprowokować. —Nawet mama skrzywiła się na twoje plany o przyjęciu na dwieście osób.

-Jeszcze zobaczymy Marco, kto postawi na swoim- odparła, ale mniej pewnie.

-Zobaczymy czy zobaczymy- rzekł jej, patrząc w twarz.

W niedzielę rano, choć Dobrzańscy byli temu przeciwni, to poleciała do Włoch.

Na rozmyślania o swoim stanie i co dalej Ula miała czas w domu. Jednego była pewna, że musi wyjechać, zanim wróci Paulina. Nawet pomimo tego, że Marek mówił, że nie zamierza żenić się z Pauliną, tylko zająć się dzieckiem. Znała bowiem Paulinę i wiedziała, że z pomocą Dobrzańskich prędzej czy później dopnie swojego. Rodzinie również musiała powiedzieć coś o swoim stanie. Z tym postanowił jednak poczekać i najpierw porozmawiać z Markiem. Z tym z kolei nie czekała i już następnego dnia dała mu wypowiedzenie z pracy.

-Ula, jak odejść? - pytał, spoglądając to na nią to na dokument. —Jeśli chodzi o tę sprawę sprzed twojego wyjazdu to …

-Nie o to chodzi- wtrąciła. —Nie miałabym życia przy Paulinie- argumentowała ani moje dziecko- dodała w myślach. —I dla dobra waszego dziecka i naszego powinnam zniknąć stąd. Nie powinna denerwować się, widząc mnie a ja ją.  Postanowiłam pojechać do cioci i pobyć z nią dłuższy czas.

-Ula nic ci nie grozi, a ja będę cię bronił- przekonywał. 

-Przede wszystkim powinieneś dbać o spokój Pauliny- argumentowana.

- A co z naszą inwestycją? -zapytał zbyt dosadnie. — Zostawiasz mnie z tym.

-Więc tylko o to ci chodzi- odparła z rozczarowaniem.

-Ula oboje sporo zaryzykowaliśmy- próbował wyjść z sytuacji.

- Możesz spać spokojne. Nikt się nie dowie. Mam tylko warunek. Maciek zajmie moje miejsce w F&D. Potrzebuje dobrej pracy. Ma ślub w planach, a jego narzeczona jest w ciąży. Przez najbliższe miesiące będzie też zajmował się tymi sprawami za mnie.  Remont potrwa do lata i potrzebna nie będę. A na wypadek jakby coś się działo, to są telefony i Internet.

-Czyli jak rozumie nie mam wyjścia- odparł z rozgoryczeniem. —Muszę zgodzić się na twoje odejście z pracy i Maćka.

-Musisz -odparła.

Pięć minut później Marek pojawił się w biurze Olszańskiego.

-Seba, jak się wali to wszystko na raz- mówił od drzwi. —Ula odchodzi z pracy i tego całego Maćka na swoje miejsce każe mi zatrudnić.

-Ma pazurki dziewczyna- stwierdził jakby z podziwem. —Można było się jednak tego spodziewać. Po tym, co słyszała i zrozumiała postąpiłbym tak samo.

-Tylko że ona nie odchodzi z mojego powodu tylko z Pauliny. Nie chce, aby denerwowała się jej widokiem.

- Cała Ulka- odparł z kolejnym respektem. —Mało kogo byłoby na coś takiego stać. Widać, że ma klasę. Bujała się w tobie, a odchodzi. Nie to, co Paulina, co na siłę chcę się z tobą związać.  Gdyby sytuacja była odwrotna i to Ulka była z tobą w ciąży to Paula zatruwałaby jej życie codziennie, a nie odeszła.
- Albo trafiłby ją szlak, co byłoby dla mnie lepsze. A z Ulą to mógłbym nawet ożenić się i bez zastanowienia Seba. Przynajmniej nadaję się na matkę i żonę. 

Przejęcie obowiązków przez Maćka przebiegło sprawnie i w ciągu trzech dni. Szymczyk okazał się równie kompetentny co Ula i co najważniejsze Paulina była zadowolona. O tym, że to jest najbliższy przyjaciel Uli, nie wiedziała i nie miała się dowiedzieć (Maciek nie chodził z Ulą i Pauliną do liceum).  

Znacznie trudniejsza rozmowa czekała ją z ojcem i rodzeństwem. Musiała jakoś sensownie wytłumaczyć im odejście z pracy i ciążę. Z pierwszą sprawą było łatwiej, bo dopiero co owdowiała ciotka potrzebowała towarzystwa, a jej zakład gastronomiczny kogoś kto zająłby się zarządzaniem.

-Jest jeszcze drugi powód mojego wyjazdu- zaczęła opowiadać wymyśloną przez siebie prędzej historie. —Ponad trzy miesiące poznałam pewnego chłopaka. Zjawił się w F&D i podawał za kontrahenta firmy Seta z Włoch, a która zajmuje się dostawami jedwabiem. Spotykałam się z nim ponad miesiąc, gdy okazało się, że to oszust, bo wykorzystał mnie do swoich interesów, a jego tkaniny nie miały akcyzy.

- I teraz narobiłaś długu i pan Marek zwolnił cię– zgadywał Cieplak, gdy Ula na chwilę zamilkła.

-Nie tato. W porę się zorientowaliśmy z Markiem. Ja jestem z nim w ciąży i lepiej będzie, jak zniknę z Rysiowa. Nie chcę, żeby wzięli mnie na języki tak od razu- mówiła szybko. —A na Piotra nie mogę liczyć, bo to oszust, czeka go więzienie i zainteresował się mną celowo- dodała, wymyślając sobie imię Piotr i mając poniekąd na myśli Marka.

-Dobrze, że tata siedzi- rzekł Jasiek po chwili przerwy.

-Jasiek ty się nie odzywaj- odparł mu ojciec. —Zaskoczyłaś nas córciu. Zawsze byłaś taka rozsądna- mówił z ciągłym niedowierzaniem, ale i spokojnie, bo nie był to czas na wyrzuty i ostre słowa. W kuchni obok siedziała też i rysowała Beatka i mogła coś komuś powiedzieć a tego, jak na razie chcieli uniknąć.

-Sam jestem na siebie zła, że dałam się tak okłamywać- mówiła łamiącym głosem.

-Błędy zdarzają się wszystkim córciu- uspokajał. —I nie jesteś pierwsza w takiej sytuacji ani sama.  Możesz na nas liczyć.

- Dziękuję tato- odparła cicho i z ulgą.

O to, że ojciec albo Jasiek powie Markowi o ciąży, obawiać się nie musiała, bo spotkali się tylko raz. Prawdę zaś znał tylko Maciek.  Ominęła tylko to, że wykorzystał ją i powiedziała, że sama z zemsty na Paulinie pozwoliła sobie na niezobowiązujący związek z szefem. Znała też Maćka i wiedziała, że gdyby znał prawdę, to dobrze dla Marka by się to nie skończyło. Wytłumaczyła również sprawę z Pauliną i że nie dałaby jej żyć, gdyby dowiedziała się, że nosi w sobie dziecko Marka. Chłopak zrozumiał to i obiecał trzymać w tajemnicy. Zwłaszcza po tym, jak poznał Paulinę i zrozumiał, że Ula mówiła prawdę, że nie miałaby przy niej życia. 

Tydzień po odejściu z pracy Ula była gotowa do wyjazdu. Samo odejście natomiast było dla pracowników zaskoczeniem. Od niemal pierwszych dni była bowiem ulubienicą szefa i ostatnią osobą do odejścia.  Wioletta widziała w tym również jakąś tajemnicę, ale żadnymi sposobami nie udało się jej dowiedzieć.

Na dworzec PKP Ulę odprowadziła cała rodzina i Maciek. Tam ucałowała wszystkich po kolei, życzyła powodzenia i odjechała na rozpoczęcie nowego życia.

 Będę kochała je za siebie i Marka- myślała, wsiadając do pociągu jadącego do Piotrkowa Trybunalskiego.